Σελίδες

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ


ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ   ΕΝ....τάξη           

Τρίτη, 18 Δεκεμβρίου 2012

Συναντηθήκαμε οι τρεις κοινωνικοί λειτουργοί, Κοντονή Κανέλλα Περικλέους Ελένη και Θεοδωρόπουλος Δημήτρης , στην αρχή της χρονιάς , με τους ανθρώπους της "ΑΡΙΑΔΝΗΣ".
Τους συναντήσαμε όπως λέω εγώ , την στιγμή που είχαν το αλεύρι στα χέρια τους και ήθελαν να το μοιράσουν σε εμάς. Όπως καλά θα γνωρίζεται όλοι σας για να γίνει το αλεύρι ,κάποιος έπρεπε να βρει το κατάλληλο χωράφι ,κάποιος να το οργώσει ,κάποιος να διαλέξει τον κατάλληλο σπόρο και να το σπείρει και αφού φυτρώσει κάποιος έπρεπε να το θερίσει και να το αλωνίσει και τέλος κάποιος να το αλέσει για να βγει το αλεύρι!
Εκεί ακριβώς σε τούτη τη χρονική στιγμή συναπαντηθήκαμε ....ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ...ήμασταν αρκετοί σε αυτή τη συνάντηση και το αλεύρι που μας προσέφεραν ,ο καθένας μας το αξιοποίησε με τον δικό του τρόπο.
Άλλος μπορεί να το πέταξε (συχνά συμβαίνει αυτό στους ανθρώπους με τα δώρα που δέχονται), άλλος να το φύλαξε για να δημιουργήσει κάτι αργότερα,άλλος να μην ήξερε ή να μην θέλησε να το κάνει κάτι, η δική μας παρέα (που ξεκινήσαμε τρεις και μείναμε δυο στη συνέχεια γιατί η Ελένη μας έπρεπε να βρει δουλειά σε άλλη πόλη) μαζί με νέα παιδιά , τις φοιτήτριές  μας και τους φοιτητές μας απο το ΑΤΕΙ, πήρε το αλεύρι και το ζύμωσε με αρκετό κόπο γιατί θέλαμε να βγει κάτι καλό και όχι πρόχειρο.Το βάλαμε στο φούρνο να ψηθεί το ψωμί(αυτό φτιάξαμε ξέχασα να σας πω) και με κρυφές ματιές βλέπουμε το ψωμί να φουσκώνει , εάν έχει και ωραία γεύση θα σας το πω όταν το δοκιμάσουμε ...αλλά αυτό είναι για το τέλος.
Παρομοίασα την όλη διαδικασία με το μονοπάτι του ψωμιού όπως κάνουμε στις τάξεις των μαθητών όταν θέλουμε να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι  στον πραγματικό κόσμο δεν γίνονται όλα με το πάτημα ενός κουμπιού όπως γίνεται στον διαδικτυακό κόσμο ,αλλά χρειάζονται κόπο,  χρόνο θετική διάθεση και αλληλεπίδραση που θα έρθει μέσα από τη συσχέτιση.Ο τρόπος που σχετιζόμαστε στη ζωή μας είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας ....για σκεφτήτετο!
Έτσι λοιπόν η αγάπη μας για τα νέα παιδιά και η ανάγκη μας να δημιουργήσουμε κάτι καλό ,είχε ως αποτέλεσμα το εγχείρημα μας που έχει να κάνει με τη δράση μας στα σχολεία για την "αποφυγή του εθισμού των νέων στο Διαδίκτυο"
Το τολμήσαμε σε μια δύσκολη εποχή ,μια εποχή που θα πρέπει να βγούμε από το "εγώ μας" και να πάμε "εμείς" από το "μόνος" στο "μαζί" από "του καναπέ καταγγελτικοί" στο "δρώντας  δημιουργικά" από τη ¨φιλανθρωπία" στην "αλληλεγγύη" , το τολμήσαμε για να μπορούμε αύριο να πούμε ότι αφήσαμε το δικό μας ίχνος στη ζωή αλλά και ότι δεν μένουμε στα μεγάλα λόγια "οι άλλοι μονό φταίνε". Εμείς καταφέραμε από τη μεριά μας να σχεδιάσουμε  ένα πρόγραμμα για μαθητές δημοτικού σχολείου. Το πρόγραμμα το υλοποιούμε από το Μάρτιο του 2011 και θα ολοκληρωθεί περίπου το Μάρτιο του 2012.
Μέσα από αυτό εδώ το ιστολόγιο θα μαθαίνετε τα νέα μας . Σας καλωσορίζουμε,  ελπίζοντας σε αυτό το ταξίδι να βρούμε συνοδοιπόρους ....
                                                  Γιατί η  ζωή  είναι ταξίδι!!!!!!!!
 Η ζωή  είναι σαν τα κύματα. Άλλοτε πάνω κι άλλοτε κάτω.Υπάρχουν ξέρεις εκεί έξω πολλά πλοία που σε περιμένουν να σε πάνε σε άγνωστους τόπους. Πολλά διαφορετικά ταξίδια πολλές διαφορετικές ζωές, όπως οι άνθρωποι που αγαπάς και σε συντροφεύουν στη ζωή σου.
 Πολλά ταξίδια - περιπέτειες για να ΄χεις να ονειρεύεσαι. «Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται» λέει ο ποιητής,  κι αυτούς που δεν άκουσαν ποτέ στη ζωή τους παραμύθια, λέω εγώ.... Μας αρέσουν τα παραμύθια αλλά με καλό τέλος.
Σε τούτο  το ταξίδι μας  λοιπόν, το πλοίο μας (και το δικό μας!!!!!)  το λένε «Τραβέρσο» που πάει να πει να ταξιδεύεις κόντρα στον καιρό, που πάει να πει
                  να τα δίνεις όλα για να ζήσεις το δικό σου όνειρο….
Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με το πλοίο «Τραβέρσο» αντιστεκόμενοι σε ότι μας πνίγει. Και αυτόν ειδικά τον καιρό μας πνίγουν πολλά. Όμως εμείς μαζί με τα παιδιά,  θα κυνηγήσουμε το όνειρο μέχρι τέλους.
Ας ξεφύγουμε από μια πραγματικότητα που πετσοκόβει τα όνειρα και αφοπλίζει το πάθος μας.
Ας ταξιδέψουμε εκεί που δεν υπάρχουν όρια, λιμάνια, στεριές, και ας ονειρευτούμε κάτι καλύτερο για το αύριο και ας προσπαθήσουμε να το επιτύχουμε ,γιατί χωρίς το όνειρο ο άνθρωπος δεν υπάρχει.
 Δεν θα χρειαστεί να "χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία" όπως λέει ο ποιητής για να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να κατακτήσουμε το αδύνατο.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ ..ΜΙΚΡΟ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ...ΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΟ!!ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ



                *αναδημοσίευση από : ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΕΝ..τάξη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου