Στο Top 10 των αποριών
σχετικά με την Ιαπωνία,
την πρώτη θέση καταλαμβάνει η ερώτηση
«Μα καλά, γιορτάζουν οι Γιαπωνέζοι τα Χριστούγεννα;».
Τουλάχιστον αυτή μου μεταφέρει πιο συχνά η μαμά μου στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες.
Τα Χριστούγεννα στο Τόκιο είναι κάτι σαν παιδικό πάρτι στο εργοστάσιο σοκολάτας του κυρίου Wonka. Οι βιτρίνες στολίζονται από νωρίς, με τις περιοχές ευθύνης του δήμου να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής. Οι σερβιτόροι στα μαγαζιά φοράνε τα κόκκινα σκουφάκια τους κατά τις αρχές Δεκέμβρη, ενώ από τα μέσα του μήνα αρχίζουν να πηγαίνουν στη δουλειά με πλήρη αμφίεση Santa Kurōsu.
Μία από τις ιδιαιτερότητες των τοπικών εορτασμών και ίσως η πιο αναπάντεχη,
είναι το γεγονός πως τα Χριστούγεννα δεν είναι επίσημη αργία. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι Ιάπωνες χαίρονται για το τίποτα. Όχι ακριβώς. Μπορεί να μην είναι επίσημη αργία, ο περισσότερος κόσμος ωστόσο κάνει κάτι ιδιαίτερο τη μέρα εκείνη. Δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο, φορώντας ρούχα ειδικά αγορασμένα για την περίσταση, κατανάλωση χριστουγεννιάτικων γλυκών και ενίοτε γαλοπούλας, είναι τα συνηθισμένα. Όλα αυτά βέβαια λαμβάνουν χώρα μεταξύ ζευγαριών, μιας και τα Χριστούγεννα είναι κάτι σαν τη γιορτή των ερωτευμένων εδώ.
Η άλλη μεγάλη έκπληξη είναι το γεγονός πως η ανταλλαγή δώρων δεν είναι παράδοση. Κάποιοι, λίγοι παίρνουν δώρα στα αγαπημένα τους πρόσωπα, αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας. Αυτό είναι σχετικά δύσκολο να το κατανοήσει κανείς, καθώς οι Ιάπωνες είναι γνωστοί τόσο για τον καταναλωτισμό τους, όσο και για την αγάπη τους για τα δώρα.
Στο επίκεντρο της εορταστικής ατμόσφαιρας βρίσκονται (όπως παντού στην υπερκαταναλωτική Δύση) τα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Στους χώρους τους πραγματοποιούνται συναυλίες σχολικών χορωδιών, ανεξάρτητων καλλιτεχνών με job description τη διασκέδαση του αγοραστικού κοινού, κληρώσεις και επισκέψεις του υπέρβαρου αγίου. Στα μεγάλα καταστήματα, καθώς και στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους, ο περαστικός νομίζει πως έχει γίνει άθελά του μάρτυρας σε ένα διαγωνισμό για το μεγαλύτερο δέντρο, την πιο φανταχτερή βιτρίνα, τον πιο πρωτότυπο στολισμό. Δέντρα φτιαγμένα από πλαστικά μπουκάλια, έλκηθρα με αληθινούς ταράνδους, στο Τόκιο μπορεί κανείς να δει τα πάντα!
Όσον αφορά τέλος, τα χριστουγεννιάτικα έθιμα μην περιμένετε εκπλήξεις:
τα Χριστούγεννα είναι εισαγόμενα και έχουν έρθει πακέτο με τα φαγητά, τα κάλαντα, τα γλυκά. Στο χριστουγεννιάτικο μενού λοιπόν θα βρει κανείς γαλοπούλα, από τα κάλαντα δεν λείπουν οι καμπάνες χειρός και τα τρίγωνα, ενώ κανένα σοβαρό ζαχαροπλαστείο δεν θα αμελήσει τους σοκολατένιους Άι-Βασίληδες.
Ηλέκτρα Βασιλειάδου
την πρώτη θέση καταλαμβάνει η ερώτηση
«Μα καλά, γιορτάζουν οι Γιαπωνέζοι τα Χριστούγεννα;».
Τουλάχιστον αυτή μου μεταφέρει πιο συχνά η μαμά μου στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες.
Τα Χριστούγεννα στο Τόκιο είναι κάτι σαν παιδικό πάρτι στο εργοστάσιο σοκολάτας του κυρίου Wonka. Οι βιτρίνες στολίζονται από νωρίς, με τις περιοχές ευθύνης του δήμου να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής. Οι σερβιτόροι στα μαγαζιά φοράνε τα κόκκινα σκουφάκια τους κατά τις αρχές Δεκέμβρη, ενώ από τα μέσα του μήνα αρχίζουν να πηγαίνουν στη δουλειά με πλήρη αμφίεση Santa Kurōsu.
Μία από τις ιδιαιτερότητες των τοπικών εορτασμών και ίσως η πιο αναπάντεχη,
είναι το γεγονός πως τα Χριστούγεννα δεν είναι επίσημη αργία. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι Ιάπωνες χαίρονται για το τίποτα. Όχι ακριβώς. Μπορεί να μην είναι επίσημη αργία, ο περισσότερος κόσμος ωστόσο κάνει κάτι ιδιαίτερο τη μέρα εκείνη. Δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο, φορώντας ρούχα ειδικά αγορασμένα για την περίσταση, κατανάλωση χριστουγεννιάτικων γλυκών και ενίοτε γαλοπούλας, είναι τα συνηθισμένα. Όλα αυτά βέβαια λαμβάνουν χώρα μεταξύ ζευγαριών, μιας και τα Χριστούγεννα είναι κάτι σαν τη γιορτή των ερωτευμένων εδώ.
Η άλλη μεγάλη έκπληξη είναι το γεγονός πως η ανταλλαγή δώρων δεν είναι παράδοση. Κάποιοι, λίγοι παίρνουν δώρα στα αγαπημένα τους πρόσωπα, αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας. Αυτό είναι σχετικά δύσκολο να το κατανοήσει κανείς, καθώς οι Ιάπωνες είναι γνωστοί τόσο για τον καταναλωτισμό τους, όσο και για την αγάπη τους για τα δώρα.
Στο επίκεντρο της εορταστικής ατμόσφαιρας βρίσκονται (όπως παντού στην υπερκαταναλωτική Δύση) τα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Στους χώρους τους πραγματοποιούνται συναυλίες σχολικών χορωδιών, ανεξάρτητων καλλιτεχνών με job description τη διασκέδαση του αγοραστικού κοινού, κληρώσεις και επισκέψεις του υπέρβαρου αγίου. Στα μεγάλα καταστήματα, καθώς και στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους, ο περαστικός νομίζει πως έχει γίνει άθελά του μάρτυρας σε ένα διαγωνισμό για το μεγαλύτερο δέντρο, την πιο φανταχτερή βιτρίνα, τον πιο πρωτότυπο στολισμό. Δέντρα φτιαγμένα από πλαστικά μπουκάλια, έλκηθρα με αληθινούς ταράνδους, στο Τόκιο μπορεί κανείς να δει τα πάντα!
Όσον αφορά τέλος, τα χριστουγεννιάτικα έθιμα μην περιμένετε εκπλήξεις:
τα Χριστούγεννα είναι εισαγόμενα και έχουν έρθει πακέτο με τα φαγητά, τα κάλαντα, τα γλυκά. Στο χριστουγεννιάτικο μενού λοιπόν θα βρει κανείς γαλοπούλα, από τα κάλαντα δεν λείπουν οι καμπάνες χειρός και τα τρίγωνα, ενώ κανένα σοβαρό ζαχαροπλαστείο δεν θα αμελήσει τους σοκολατένιους Άι-Βασίληδες.
Ηλέκτρα Βασιλειάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου