... όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν…

Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
μπορεί να με προφτάσει,

ό,τι ζήσαμε
χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν…

---------------------*--------------------*------------------*------------------

*Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τη συλλογή 25η ραψωδία της Οδύσσειας, 

Τόμος 1ος της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελίδα 348... 

Του μέγα Τάσου Λειβαδίτη.... σαφώς κι όχι του Ομήρου...
κι όχι μετάφραση. Πρωτότυπο....