«Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός». ...μχ

Ο Μάνος Χατζιδάκις υπήρξε «παιδί της γαλαρίας» όπως αυτά που περιέγραψε έξοχα το 1985 -ένας ακομμάτιστος και ανένταχτος «λαχειοπώλης του ουρανού»- μέλος μιας Ελλάδας που έστεκε ανιδιοτελής και με τραύματα ανάμεσα στους κάθε φορά διαμορφωμένους πολιτικούς πόλους.
 
-Ακόμη κι όταν τον ενέταξαν αυθαίρετα στη Δεξιά, με αφορμή μια σειρά κειμένων του στο περιοδικό «Τέταρτο», εκείνος απαντούσε: 
«Επιζητούμε ένα σαφώς διατυπωμένο περιεχόμενο πολιτικού δρόμου που να μη φοβάται τις αντιθέσεις που τυχόν εμπεριέχει και του οποίου κάθε γενιά θα είναι δυνατόν να μεταθέτει τις θέσεις προς τα εμπρός, με βάση τα καινούργια αιτήματα των καιρών και του τόπου».
Ακόμη και έναν χρόνο πριν πεθάνει, τον Φεβρουάριο του 1993, στο πρόγραμμα αντιναζιστικής συναυλίας που έδωσε η Ορχήστρα των Χρωμάτων, έγραψε ένα κείμενο για τον νεοναζισμό τραγικά επίκαιρο: 
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από

ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. 

Είναι η μεγεθυμένη έκφραση - εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του». 

Εξάλλου για εκείνον που ξεκίνησε από το ΕΑΜ, ακολούθησε τους Jefferson Airplane σε road trip στην Αμερική, τα έβαλε με τη Δικτατορία μιλώντας με σκληρά λόγια από τις ΗΠΑ και έγινε γέφυρα μεταξύ της αστικής τάξης και του ανόθευτου λαϊκού πολιτισμού, συνομιλώντας με την ίδια ευκολία με τον Μπεζάρ και τον Φλωρινιώτη, η ξεκάθαρη θέση του υπηρετήθηκε με τη στάση του: «Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός».

 πηγή : Hatjidakis.gr