Οι βιβλιόφιλοι αναζητούμε το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουμε (ή τα βιβλία που θα διαβάσουμε στα επόμενα 40 χρόνια, για να είμαστε ακριβείς) με την προσήλωση, την απληστία και το πάθος που έχουν οι χρυσοθήρες και οι αλιείς μαργαριταριών...... Γιατί αγοράζουμε διαρκώς νέα βιβλία ενώ έχουμε εκατοντάδες αδιάβαστα; { Μια επιστημονική εξήγηση για όλους τους βιβλιοφάγους }

Στο διαδίκτυο, στα περιοδικά ή τις εφημερίδες, στα βιβλιοπωλεία, στις βιβλιοθήκες φίλων, οπουδήποτε ψάχνουμε με υπομονή. Διαβάζουμε το οπισθόφυλλο, τις πρώτες γραμμές του βιβλίου, σκόρπιες φράσεις από διάφορα κεφάλαια: Για να δούμε αν μας πάει. 

Ανυπομονούμε να βρούμε έστω και μια φράση για να κουμπώσει με τις εμμονές 

ή τα ενδιαφέροντά μας. 

Σκανάρουμε πληροφορίες και ανασύρουμε στο μυαλό άλλα βιβλία που κολλάνε 

στο θέμα ή τα οποία με κάποιο τρόπο έχουν μια συγγένεια με αυτό που κρατάμε στο χέρι.

Στις βιβλιοθήκες μου, στο σπίτι ή στις βιβλιο-αποθήκες μου 

(εκεί όπου άλλοι κρύβουν τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια εγώ φυλάω 

τους θησαυρούς μου), έχω μαζέψει βιβλία που θα μου έφταναν για μια ολόκληρη ζωή. 

Μπορεί και για τις δυο επόμενες. 

Και δεν υπολογίζω αυτά που έχω χαρίσει, δανείσει, ξεχάσει. 

Γιατί λοιπόν συνεχίζω να αγοράζω κι άλλα βιβλία, ενώ έχω ήδη ένα βιβλιοπωλείο 

αδιάβαστο στο σπίτι; 

Είναι κάποιου είδους απληστία ή μονομανία; 

Είμαστε οι βιβλιοφάγοι εθισμένοι, όπως άλλοι είναι στον τζόγο ή στο αλκοόλ; 

Θα προλάβουμε άραγε ποτέ να διαβάσουμε όσα θέλουμε; 

Θα χορτάσουμε αυτή την αβυσσαλέα πείνα μας;

Η σκέψη με βασανίζει συχνά. 

Έχω ένα ακόρεστο πλάσμα μέσα μου που θρέφεται με λέξεις, εικόνες, 

συναισθήματα, έναν βιβλιο-βουλιμικό τύπο που δεν ρουμπώνει ποτέ. 

Όσο διαβάζει τόσο πεινάει περισσότερο. 

Τον ηρεμώ αγοράζοντας βιβλία, πηγαίνοντας στις εκθέσεις, 

του λειαίνω τις γωνίες με ποίηση, του χαρίζω φράσεις και τσιτάτα 

που τον κάνουν να λάμπει. 

Όσο κι αν τον φροντίζω, όμως, διαφθείρεται: 

θέλει κι άλλο κι άλλο, χωρίς σταματημό.

 

Ψάχνοντας απάντηση, έχω αναζητήσει δυο τρεις έρευνες 

που ίσως θα μπορούσαν να δώσουν μια επιστημονική εξήγηση: 

Πέρα, λοιπόν, από την απίστευτη απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση, 

όταν διαβάζουμε μια ιστορία ή εντοπίζουμε ένα καινούριο μυθιστόρημα 

που μπορεί να μας ενδιαφέρει πολύ, ο εγκέφαλος απελευθερώνει ντοπαμίνη. 

Πρόκειται για μία απλή οργανική ουσία που δρα σαν νευροδιαβιβαστής.

«Το σύστημα της ντοπαμίνης ενεργοποιείται σε στιγμές απόλαυσης 

και καλής διάθεσης. 

Η βασική δομή της είναι η σεροτονίνη η οποία, ανάλογα σε τι επίπεδα 

βρίσκεται (χαμηλά ή υψηλά) επηρεάζει την ψυχική διάθεση. 

Σε μια από τις σχετικές έρευνες βρέθηκε ότι όταν εθελοντές άκουγαν 

π.χ. μουσική που τους άρεσε, τα επίπεδα ντοπαμίνης στον οργανισμό τους αυξάνονταν» (Wikipedia).

Σύμφωνα με τον Ίαν Ρόμπερτσον, 

καθηγητή Ψυχολογίας στο Trinity College του Δουβλίνου 

και συγγραφέα του βιβλίου «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» 

(εκδόσεις Bloomsbury),  

«καθετί καινούριο» 

-σε άλλους η εξουσία, ο καταναλωτισμός, στην περίπτωσή μας τα βιβλία-  

«προκαλεί εθισμό γιατί αυξάνει τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής 

του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας. 

Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, 

είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. 

Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, 

πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση 

αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό».

( ... )

 

 ΕΔΩ : http://lou-read100.blogspot.gr