«Η Γώγου έζησε τη ζωή ενός χαμινιού» --- > Η Λουκία Μιχαλοπούλου την ενσαρκώνει στο ντοκιμαντέρ που προβάλλεται από σήμερα

Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Στο παλιό ελληνικό σινεμά, 

«η Κατερίνα Γώγου ήταν πάντα στην άκρη του κάδρου», 

λέει ο Λευτέρης Ξανθόπουλος στην κάμερα 

του Αντώνη Μποσκοΐτη. 

«Κανείς δεν την είδε πραγματικά αυτή την κοπέλα».

Πράγματι. 

Η υπηρετριούλα στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», η έξαλλη κόρη «Μιας τρελλής τρελλής οικογένειας», 

η συμμαθήτρια της Βουγιουκλάκη στο «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» δεν ήταν η Γώγου. 

Ο ρόλος του θηλυκού κλόουν την αδικούσε - κι ας μην τον αρνήθηκε.

 Η Κατερίνα Γώγου ήταν ένα αγρίμι, μια «ροκ» ποιήτρια, ένα αυτοκαταστροφικό αλλά συνάμα τρυφερό πλάσμα, ένα πληγωμένο παιδί που έφυγε από το σπίτι της στα 13 της και για λίγο έζησε τη ζωή ενός χαμινιού. 

Οταν την εντόπισε ο πατέρας της, επιχείρησε να διαπιστώσει... την παρθενιά της με ιατροδικαστή. 

Αλλα, εκείνη αντέδρασε. Η πατρική βία «ενέπνευσε» το μετέπειτα έργο της.

«Καταραμένη»

Αυτή την περίπλοκη, αντιφατική προσωπικότητα επιχειρεί να συλλάβει ο Μποσκοΐτης στο ντοκιμαντέρ του «Κατερίνα Γώγου: για την αποκατάσταση του μαύρου», που βγαίνει αύριο στα σινεμά, σε λίγες μέρες θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και αργότερα στο Λουξεμβούργο.

Στις δραματοποιημένες σκηνές του ντοκιμαντέρ, την «καταραμένη» ποιήτρια, που, έχοντας παραδοθεί στο αλκοόλ και τις ουσίες, αυτοκτόνησε στα πενήντα τρία της χρόνια (1993), ερμηνεύει η Λουκία Μιχαλοπούλου. Η καλή ηθοποιός, που γνωρίσαμε στο «Valse Senti-mentale» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη αλλά και στο «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» του Λάκη Παπαστάθη, έκοψε τα μαλλιά της αλά Γώγου, αλλά «δεν μπήκα στη λογική της απομίμησής της. Ηθελα να δημιουργήσω μια γυναίκα-παραπομπή στη Γώγου, να αιχμαλωτίσω κάτι από την ενέργειά της. Δεν μπορούσα να χτίσω χαρακτήρα - η ταινία δεν είναι φίξιον. Την αίσθησή της ήθελα να αποδώσω».

( ... )

.... η συνέχεια ΕΔΩ :  enet.gr