....Νὰ μὲ σώσουν τὰ ὄνειρα ἢ νὰ μὲ συντρίψουν

 
- ἕνα τ᾿ ὀνομάζω...


*Νίκος Καρούζος.

 

 

 ..... Έγραψα ποίηση· μ’ άλλα λόγια συνεργάστηκα με το μηδέν. {Ν>Κ}

 .....Το μέλλον είναι μια μορφή ταλαιπωρίας του παρόντος. {Ν>Κ}

 

------------------------------>

 

  Ο Νίκος Καρούζος τού Δημήτρη καί τής Κωνσταντίνας, τό γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στό Ναύπλιο τό 1926 

Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του " Σίμων ο Κυρηναίος " στο περιοδικό Ο Αιώνας μας. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο " Η επιστροφή του Χριστού " εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του ’60 με τις συλλογές " Η έλαφος των άστρων ", " Ο υπνόσακκος " και " Πενθήματα " . Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου " Αιώρηση " , γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο, και πέθανε. 

η φωτό από: Λογοτεχνικό Ημερολόγιο των εκδόσεων Γαβριηλίδη