Ενσαρκώθηκα στα σπλάχνα σου.
Ρούφηξα τη δύναμη σου...
Ξάπλωσα και κοιμήθηκα στα σκοτεινά τείχη της κοιλιάς σου...
Όμως δεν είχα ακόμα τα μάτια μου ανοιχτά για να δώ το σπουδαίο έργο που επιτελούσες
τόσους μήνες ώσπου να με φέρεις με οδυνηρούς πόνους στο φώς του κόσμου...
Μετά με τάισες με το πολύτιμο γάλα σου κι εγώ άπλωνα τα φουσκωτά μου χεράκια να σε αγγίξω και σε κοίταζα στα μάτια για να σε γνωρίσω.
Κι εσύ μανούλα μου με πλημμύριζες με άπειρη αγάπη στη ζεστή και γλυκιά αγκαλιά σου
και με νανούριζες με την μελωδική φωνή σου.
Κι όσο να μεγαλώνω,θυσίες;Αμέτρητες.
Για μένα μανούλα μου θα είσαι το πιο πολύτιμο
το πιο τίμιο και αγαπημένο πρόσωπο που θα έχω βαθιά αποτυπωμένο στο νού
και στην καρδιά μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου