Μνημείο αδιαφορίας στον Εθνικό Κήπο Πώς η έλλειψη ευαισθησίας των αρμοδίων και η γραφειοκρατία οδηγούν στην παρακμή ένα από τα «κοσμήματα» της Αθήνας

*Ενα αρχαίο ψηφιδωτό δάπεδο στον Εθνικό Κήπο έχει «εξαφανιστεί» επειδή δεν έχει δοθεί ακόμη το «πράσινο φως» για ένα μικρό έργο αποστράγγισης υδάτων. Γραφειοκρατία, ολιγωρία και ασφαλώς ανευθυνότητα καταστρέφουν το μοναδικό κομμάτι πρασίνου της Αθήνας, εκεί όπου μπορεί κανείς, έστω και για λίγο, να αναπνεύσει οξυγόνο, να μυρίσει το χώμα, να θυμηθεί τη φύση που στραγγαλίζεται από την άσφαλτο και το μπετόν. Και μαζί του καταστρέφεται ένα από τα «κοσμήματα» του Κήπου, το υστερορρωμαϊκό ψηφιδωτό που πριν από αιώνες ήταν ενταγμένο σε μια μεγάλη και πλούσια έπαυλη ρωμαίου αξιωματούχου, αλλά σήμερα προκαλεί τον θυμό των επισκεπτών για το κατάντημά του.
*Αδιαφορία, εγκατάλειψη της πολιτιστικής κληρονομιάς, έλλειψη στοιχειώδους ευθύνης από τους αρμοδίους για την προστασία των ελάχιστων υποδομών της πρωτεύουσας που μπορεί να καταστήσουν έστω και λίγο πιο ανεκτή τη ζωή των κατοίκων της, απαξίωση της σπουδαιότητας που έχει η ψυχαγωγία - με την πραγματική έννοια της λέξης - για την καθημερινότητα των ανθρώπων. Ενας είναι ο κήπος της Αθήνας, μία και μοναδική ανάσα δίδεται στην πόλη και, αντί να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού, αφήνεται στην καταστροφή.

Ούτε συντήρηση ούτε προστασία για τα μνημεία που έχουν αποκαλυφθεί στην έκτασή του, συμπτωματικά βεβαίως και κατά τη διάρκεια της φύτευσης και της ανέγερσης των λίγων κτιριακών εγκαταστάσεων, αφού αρχαιολογικές ανασκαφές ουδέποτε έγιναν. Ετσι, μόνο η λέξη «αθλιότητα» μπορεί να χαρακτηρίσει σήμερα εκείνη τη γωνιά του κήπου όπου η βασίλισσα Αμαλία - χάρη στην οποία τον έχουμε βεβαίως - έστηνε το «σαλονάκι» της μέσα στο ειδυλλιακό περιβάλλον των μέσων του 19ου αιώνα αναδεικνύοντας τα υπέροχα ψηφιδωτά μιας αρχαίας έπαυλης η οποία είχε έρθει στο φως.

- Μωσαϊκό από... μπάζα

 

«Θα φάμε στο μωσαϊκό που το έφτιαξαν και τελείωσε χθες» έγραφε η ίδια στις 13 Ιουλίου 1850. Παραστάσεις πουλιών, ανθών, φύλλων κισσού αλλά και γεωμετρικά θέματα κοσμούσαν το ψηφιδωτό δάπεδο και επάνω του η Αμαλία είχε ζητήσει να κατασκευαστεί ένα χαμηλό, μεταλλικό περίπτερο, όπου προγευμάτιζαν οι βασιλείς και συχνά παρέθεταν γεύματα σε επίσημους προσκεκλημένους.

Ενας άμορφος σωρός από μπάζα είναι σήμερα όμως αυτός ο πάλαι ποτέ κομψός χώρος, μια θλιβερή εικόνα που επιτείνεται καθώς το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιδωτών έχει αποκολληθεί, προκειμένου να συντηρηθεί και να επανέλθει, υποτίθεται, στη θέση του. Σημειώστε όμως τη χρονολογία: Το 2006 έγινε η αφαίρεση του δαπέδου, αλλά επτά χρόνια αργότερα τίποτε δεν έχει αλλάξει. Ποιος φταίει;

Ενα εργοταξιακό οίκημα που έχει εγκατασταθεί δίπλα στα αρχαία αφήνει να εννοηθεί ότι κάποιες εργασίες μπορεί να βρίσκονται σε εξέλιξη. Και όντως η επικοινωνία μας με την αρμόδια υπηρεσία συντήρησης του υπουργείου Πολιτισμού το επιβεβαίωσε, αποκαλύπτοντας όμως και το πρόβλημα: Τα ψηφιδωτά έχουν συντηρηθεί αλλά αποκλείεται να επανατοποθετηθούν αν δεν προηγηθεί αποστραγγιστικό έργο που θα προστατεύσει το μνημείο από ύδατα υπόγεια αλλά και της βροχής. Το γεγονός ότι τα αρχαία βρίσκονται ένα επίπεδο κάτω από αυτό του κήπου - σε κάποιο σημείο ως και ένα μέτρο - δεν διευκολύνει φυσικά την κατάσταση. Αντίθετα, επιβάλλει την κατασκευή ενός φρέατος, αγωγού ή ό,τι άλλο επιλέξουν, ώστε να λυθεί το ζήτημα.

Τα χρόνια όμως περνούν χωρίς αποτέλεσμα. Το υπουργείο Πολιτισμού θεωρεί ότι αυτό είναι έργο της διεύθυνσης του Εθνικού Κήπου, του Δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας. Εκείνοι από την πλευρά τους δεν το αρνούνται, αλλά και δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Και εδώ μπορεί να θυμίσει κανείς τα «παρκάκια» της τάξεως των 100 τετραγωνικών και με δύο-τρία δέντρα, με τα οποία οι δήμαρχοι γέμισαν τις γειτονιές της Αθήνας, τα αγάλματα που έστησαν με τη σχετική επιγραφή «Ανηγέρθη επί...» και τα άλλα έργα εξωραϊσμού των τελευταίων ετών, όταν τα κοινοτικά κονδύλια έρρεαν άφθονα. Αλλά δεν μιλάμε για την... εκτροπή του Αχελώου! Μια σταλιά έργο και δεν είναι σε θέση να το διεκπεραιώσουν, περιμένοντας τώρα την ένταξη όλης της ανάπλασης του κήπου σε ένα από τα προγράμματα της Περιφέρειας.

- Ιστορικός τόπος

 

Εν τω μεταξύ το 2011 ο Εθνικός Κήπος χαρακτηρίστηκε επισήμως από το υπουργείο Πολιτισμού και βάσει του Νόμου 3028/2002 «ιστορικός τόπος», διότι σύμφωνα με την απόφαση «συγκροτεί στο σύνολό του ένα ιδιαίτερα σημαντικό φυσικό - με βοτανολογικό και κηποτεχνικό ενδιαφέρον - και πολιτισμικό περιβάλλον, με νεότερα αρχιτεκτονικά και γλυπτικά έργα με ιστορική αξία». Αλλωστε είναι διάσπαρτος και από άλλα αρχαία ευρήματα, τα οποία ήρθαν στο φως από τον 19ο αιώνα ως σήμερα: μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, επιτύμβια μνημεία, σημαντικές επιγραφές, γλυπτά, αγγεία κ.ά. Ορισμένα από αυτά μάλιστα είναι συγκεντρωμένα σε ομάδες και υπάρχει ανάγκη να διευθετηθούν σωστά.

Γιατί το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Εθνικού Κήπου είναι ότι τα μνημεία του δεν αποτελούν νεότερες κατασκευές ή επίπλαστες «τεχνητές» αρχαιότητες. Πρόκειται για αυθεντικά έργα, όπως το παράδειγμα της υστερορρωμαϊκής έπαυλης με το ψηφιδωτό δάπεδο. Οσο για την ιστορία του; Απλώς συμβαδίζει με εκείνη του νέου ελληνικού κράτους, από τη στιγμή που η βασίλισσα Αμαλία έφθανε στο σκονισμένο χωριό που είχε αναγορευθεί πρωτεύουσα. Η αρχική του έκταση ήταν 30 στρέμματα, τελικά όμως έφθασε τα 155, χάρη στα οποία μπορεί η Αθήνα να υπερηφανεύεται σήμερα ότι έχει κι αυτή το δικό της πάρκο όπως οι μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.    

- Η οδύσσεια ενός έργου

Οι ευθύνες και το πινγκ πονγκ των κρατικών υπηρεσιών     
Εδώ και μία διετία, επισήμως, βρίσκεται σε αναμονή η επανατοποθέτηση των τμημάτων του υστερορρωμαϊκού μωσαϊκού στη θέση τους - πιθανώς και η κατασκευή προστατευτικού στεγάστρου -, στην πραγματικότητα όμως από το 2006, όταν αφαιρέθηκε. Η τελευταία διετία αφορά την εκπόνηση της μελέτης για την αναβάθμιση του Εθνικού Κήπου στο σύνολό του. Εκτοτε όμως έχει γίνει μπαλάκι μεταξύ Περιφέρειας Αττικής, Δήμου Αθηναίων, υπουργείου Πολιτισμού και Δασαρχείου. Κατά τη συνήθη πρακτική, ο ένας μεταθέτει τις ευθύνες στον άλλον, εν τω μεταξύ κονδύλια δεν υπάρχουν και τα σχέδια έχουν μείνει στα χαρτιά.....

 

 

....η συνέχεια τού άρθρου ΕΔΩ:http://www.tovima.gr