O Μίσα.....

Μια από τις πιο αγαπητές και φιλικές αρκούδες που συναντούσαν οι επισκέπτες στο Καταφύγιο της Καφέ Αρκούδας του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, ο Μίσα, δεν ξύπνησε φέτος από τη χειμερία νάρκη. Είχε γεννηθεί στον Ζωολογικό Κήπο του Βελιγραδίου αλλά μεταφέρθηκε στην Ελλάδα μαζί με τις δύο αδερφές του, όταν ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας έκανε αδύνατη την φροντίδα των ζώων του Κήπου. Φέτος θα ήταν 17 ετών.

Πηγή: www.arcturos.gr Αυτή την άνοιξη οι φροντιστές και οι βιολόγοι που επιβλέπουν το καταφύγιο διαπίστωσαν ότι ο Μίσα ήταν ο μόνος που έλλειπε όταν όλες οι άλλες αρκούδες είχαν πια ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Όταν μπόρεσαν να μπουν στη φωλιά του, εντόπισαν το άψυχο σώμα του. Υπολογίζεται ότι ο θάνατός του είχε επέλθει 20 μέρες νωρίτερα.
Όπως ανακοινώθηκε στην ιστοσελίδα του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, ο Μίσα τάφηκε σε μη επισκέψιμους χώρους του Κτηνιατρικού Σταθμού Περίθαλψης Άγριων Ζώων που λειτουργεί ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ στον Αετό της Φλώρινας.
Φωτ.: ©Γιώργος Μουτάφης/Αρχείο ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ https://www.facebook.com/arcturosgr

Με την ευκαιρία του θανάτου του, η οργάνωση υπενθυμίζει την αντίθεσή της την πρακτική της διαβίωσης και αναπαραγωγής άγριων ζώων σε αιχμαλωσία. Και επαναλαμβάνει τη δημόσια έκκλησή της (από το 1995) στον Δήμο Θεσσαλονίκης και στην Αρμόδια Υπηρεσία της Αντιδημαρχίας Ποιότητας Ζωής για την μεταφορά των 2 αρκούδων του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης στις εγκαταστάσεις του Περιβαλλοντικού Κέντρου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.

Η ιστορία του Μίσα από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ

"Ο Μίσα γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στον Ζωολογικό Κήπο του Βελιγραδίου. 

Ο πόλεμος που ξέσπασε στη Γιουγκοσλαβία, το 1999 δημιούργησε μια σειρά από έντονα προβλήματα στη λειτουργία του Ζωολογικού Κήπου -έλλειψη τροφών και κτηνιατρικού υλικού σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό ζώων. Οι βομβαρδισμοί μέσα στο Βελιγράδι και η ισχυρή όχληση τρομοκράτησαν τα ζώα και άρχισαν να παρατηρούνται αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Μεγάλος ήταν και ο κίνδυνος να θανατωθούν τα ζώα προκειμένου να μην ελευθερωθούν σε περίπτωση βομβαρδισμού του ίδιου του Ζωολογικού Κήπου. Έτσι  ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ αποφάσισε να «υιοθετήσει» τις τρεις πιο νεαρές αρκούδες του Ζωολογικού Κήπου και να τις μεταφέρει στο Περιβαλλοντικό Κέντρο, από τις πρώτες κιόλας μέρες των βομβαρδισμών, στο πλαίσιο της Διαβαλκανικής Συνεργασίας για τη διατήρηση των μεγάλων σαρκοφάγων ζώων και των ορεινών διασυνοριακών περιοχών (Balkan Net). 

Ο Μίσα  όταν έφτασε στον Κτηνιατρικό Σταθμό ήταν τριών ετών. Δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, ήταν όμως φανερά ταλαιπωρημένος, πολύ αδύνατος και φοβισμένος. 

Στα επόμενα χρόνια ο Μίσα έγινε ένας πολύ υγιής αρκούδος, με σκούρο καφέ χρώμα και κοντό και πυκνό τρίχωμα. Το σώμα του ήταν μακρύτερο από των άλλων αρκούδων και σχετικά πιο λεπτό και μυώδες. Το προσωπικό του Καταφυγίου τον αποκαλούσε «λουκάνικο» χαριτολογώντας. 

Παρά το ότι ήταν δυνατός και γεροδεμένος δεν ήταν καθόλου επιθετικός και συμβίωνε για 13 χρόνια αρμονικά με όλους στους συγκατοίκους του.

Από τις 2 αδερφές του προτιμούσε την παρέα της Μπάρμπαρα που ήταν και πιο ζωηρή σε σχέση με τη Βέσνα. Πολύ αγαπημένη του ήταν και η Τασούλα.

Δεν ήταν καθόλου νωχελικός, αντίθετα έδειχνε να ασχολείται διαρκώς με κάτι: έκανε βόλτες στο χώρο του Καταφυγίου, έτρωγε κάτι, έψαχνε για καρπούς οξιάς, πλησίαζε το φράχτη κ.ά. Το φαγητό του άρεσε πολύ και ήθελε να το απολαμβάνει μόνος. Γι΄αυτό  μετέφερε τα μήλα του έξω από τις ταΐστρες ώστε να αποφεύγει τις άλλες αρκούδες κατά τη διάρκεια του φαγητού.

Ο Μίσα ήταν πια κοινωνικός και πλησίαζε διαρκώς στην περίφραξη για να δει και να τον δουν οι επισκέπτες του Καταφυγίου.

Αν ζούσε θα ήταν 17 ετών."