Σελίδες

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Η ιστορία ενός μπαμπά και μιας κόρης



Η ιστορία ενός μπαμπά και μιας κόρης

Tις προάλλες είχε έρθει στο σπίτι για να παίξει με τα ξαδελφάκια της, η ανηψιά μου και βαφτισιμιά μου, η Δάφνη, που εργάζεται στο Λονδίνο.
Στα ξαφνικά ενώ παίζει με την Αθηνά, με ρωτά:
-Δεν μου λες νονό, ποια είναι αυτή η κυρία στο πορτρέτο;
-Ποιο πορτρέτο;
-Εκείνο…πάνω από το γραμμόφωνο.
-Είναι η Μαρία…
-Ποια Μαρία;
-Η μεγάλη αδελφή της μητέρας μου… δλδ της γιαγιάς σου… Δεν σου’χει ποτέ κανείς;
-Όχι…
-Είναι ωραία ιστορία… πες την στην Δάφνη, Μάνο… παρενέβη η Ολιβ.
Δώσε σε story-teller την ευκαιρία να πει ιστορία και του πήρες τη ψυχή.
Η μάνα μου η Γεωργία λοιπόν είχε άλλες 4 αδελφές… τη Μαρία, την Ελένη, τη Βάσω και την Αντωνία. Η μεγαλύτερη η Μαρία, στη δεκαετία του 1930 προσβλήθηκε από φυματίωση, που θέριζε.
Ο παππούς μου ο κυρ-Μανώλης που εκείνη την εποχή είχε περιουσία, πήρε την οικογένεια του και την εγκατέστησε σε ένα ξενοδοχείο στα Βίλια… εκεί που’ναι η σημερινή Μάνδρα… για να αναπνέει η Μαρία καθαρό αέρα.
Η γιαγια μου και τα υπόλοιπα 4 κορίτσια μένανε μακρυά από το δωμάτιο της Μαρίας, για να μην κολλήσουν. Και η κοπέλα έμενε μόνη της… ο παππούς μου που την υπεραγαπούσε καθώς ήταν η πρώτη του (και τώρα που έγινα πατέρας τον καταλαβαίνω) της αγόρασε ένα… γραμμόφωνο για να’χει παρέα.
Ένα γραμμόφωνο-έπιπλο… και όπως μου ’χε διηγηθεί η μάνα μου, όλη την ημέρα το άκουγαν να παίζει και τη Μαρία να συνοδεύει την αγαπημένη της Σοφία Βέμπο στα  ερωτικά της τραγούδια.

Tις προάλλες είχε έρθει στο σπίτι για να παίξει με τα ξαδελφάκια της, η ανηψιά μου και βαφτισιμιά μου, η Δάφνη, που εργάζεται στο Λονδίνο.
Στα ξαφνικά ενώ παίζει με την Αθηνά, με ρωτά:
-Δεν μου λες νονό, ποια είναι αυτή η κυρία στο πορτρέτο;
-Ποιο πορτρέτο;
-Εκείνο…πάνω από το γραμμόφωνο.
-Είναι η Μαρία…
-Ποια Μαρία;
-Η μεγάλη αδελφή της μητέρας μου… δλδ της γιαγιάς σου… Δεν σου’χει ποτέ κανείς;
-Όχι…
-Είναι ωραία ιστορία… πες την στην Δάφνη, Μάνο… παρενέβη η Ολιβ.
Δώσε σε story-teller την ευκαιρία να πει ιστορία και του πήρες τη ψυχή.
Η μάνα μου η Γεωργία λοιπόν είχε άλλες 4 αδελφές… τη Μαρία, την Ελένη, τη Βάσω και την Αντωνία. Η μεγαλύτερη η Μαρία, στη δεκαετία του 1930 προσβλήθηκε από φυματίωση, που θέριζε.
Ο παππούς μου ο κυρ-Μανώλης που εκείνη την εποχή είχε περιουσία, πήρε την οικογένεια του και την εγκατέστησε σε ένα ξενοδοχείο στα Βίλια… εκεί που’ναι η σημερινή Μάνδρα… για να αναπνέει η Μαρία καθαρό αέρα.
Η γιαγια μου και τα υπόλοιπα 4 κορίτσια μένανε μακρυά από το δωμάτιο της Μαρίας, για να μην κολλήσουν. Και η κοπέλα έμενε μόνη της… ο παππούς μου που την υπεραγαπούσε καθώς ήταν η πρώτη του (και τώρα που έγινα πατέρας τον καταλαβαίνω) της αγόρασε ένα… γραμμόφωνο για να’χει παρέα.
Ένα γραμμόφωνο-έπιπλο… και όπως μου ’χε διηγηθεί η μάνα μου, όλη την ημέρα το άκουγαν να παίζει και τη Μαρία να συνοδεύει την αγαπημένη της Σοφία Βέμπο στα  ερωτικά της τραγούδια....
[...]

 ....η συνέχεια ΕΔΩ: http://www.eimaimama.gr
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου