Σελίδες

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Η δημιουργία του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη, 1931.


Η δημιουργία του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη, 1931. 
Από την έκδοση "Στης Βουλής τα πέριξ. Το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και ο Εθνικός Κήπος" 
(Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, 2009).

@[619222842:2048:Nikos Vatopoulos]
Photos of Παλιες φωτογραφιες της Αθηνας, Αττικη - Old photos from Athens, Attiki
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150281640347843&set=o.40347363414&type=1&theater










Η δημιουργία του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη, 1931. 
Από την έκδοση "Στης Βουλής τα πέριξ. 

Το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και ο Εθνικός Κήπος" 
(Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, 2009).


από:Εργαλεία Μαρμαρογλυπτικής / Sculpture Tools

-------------------------------------------------------------------------------------->





*ΠΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ το τέρας 
«Η εξαμβλωματική παραποίησις ενός αρχαίου αριστουργήματος», 
«Η εξαπάτησις». 

Με αυτούς τους τίτλους οι εφημερίδες του έτους 1931 
(έναν χρόνο πριν από τα αποκαλυπτήρια του μνημείου), 
υποδέχονταν τον Αγνωστο Στρατιώτη.
Είναι αλήθεια ότι η δημιουργία του, από την εποχή της σύλληψής του, το 1926, από τον υπουργό Στρατιωτικών και δικτάτορα Θ. Πάγκαλο ώς τα εγκαίνια από τον Ελ. Βενιζέλο, αποτέλεσε αντικείμενο ιδεολογικής, πολιτικής και οικονομικής διαμάχης που άγγιξε τα όρια του σκανδάλου.
Αλλωστε η διαμόρφωσή του αποτελεί τη σημαντικότερη επέμβαση που δέχθηκε ποτέ ο χώρος, αλλάζοντας οριστικά τη σχέση των Παλαιών Ανακτόρων με την πλατεία, αφού το νέο πλάτωμα που δημιουργείται διακόπτει τη μέχρι τότε δυνατότητα άμεσης προσέγγισης προς το κτίριο των Ανακτόρων. 
Ωστόσο τοποθετείται στο κέντρο της πόλης ένα εμβληματικό 
σημείο μνήμης και απόδοσης τιμών. 
Ηταν η εποχή που ένα από τα ζητούμενα ήταν η τόνωση 
της εθνικής ταυτότητας.
Αλλά το κόμμα των Φιλελευθέρων διαφωνεί με την επιλεγείσα θέση και τη θεωρεί στρατοκρατική, αφού ο Θ. Πάγκαλος σκόπευε στα Παλαιά Ανάκτορα να στεγάσει το υπουργείο Στρατιωτικών. 
Μάλιστα ανάμεσα στους αντιδρώντες ήταν και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, 
τότε πρόεδρος της Εθνικής Πινακοθήκης. 
Παρ' όλα αυτά η μελέτη του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Λαζαρίδη παίρνει το πρώτο βραβείο. Στο μεταξύ μεσολαβεί η ανατροπή του Πάγκαλου και το θέμα παγώνει μέχρι να το επαναφέρει ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος το 1928, εμμένοντας στη μελέτη Λαζαρίδη και στην ίδια θέση. 
Τότε εκδηλώνονται νέες αντιδράσεις, όπως εκείνη 
του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που επικαλούμενος τις απόψεις καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων της εποχής αντιπροτείνει το Πεδίον του Αρεως.

Το θέμα του γλύπτη υπήρξε το άλλο μεγάλο «αγκάθι», 
με προεκτάσεις οικονομικές αλλά και πολιτικής διαπλοκής. 
Ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος, με τον οποία αρχικά συνεργάστηκε 
ο Λαζαρίδης, αποπέμφθηκε από το έργο, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις (του πρώτου) που απέδωσε τον αποκλεισμό του 
σε οικονομικές διαφορές. 
Ελεγε μάλιστα ότι η υλοποίηση της πρότασής του κόστιζε 500.000 δρχ., δέχθηκε να το εκτελέσει με 300.000, αλλά ο Λαζαρίδης ζήτησε να περιοριστεί στις 240.000. Ετσι το νέο ανάγλυφο, αυτό που βλέπουμε σήμερα, ανατίθεται στον Φωκίωνα Ρωκ. 
Ωστόσο, σύμφωνα, με το δημοσιεύματα της εποχής, 
πίσω από τον Φωκίωνα Ρωκ βρισκόταν ο Κων. Δημητριάδης, 
διευθυντής της ΑΣΚΤ και με στενές διασυνδέσεις με τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, έλεγαν, η εκτέλεση του διακόσμου ανήκε στον Δημητριάδη, ο οποίος κρυβόταν πίσω από το πρόσωπο του βοηθού του Φωκίωνα Ρωκ.
Κι αν όλα αυτά είναι τα μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα της εποχής, που ακολουθούν την ιστορία της Ελλάδας μέχρι και σήμερα, εντούτοις τίποτε δεν άλλαξε ως προς την εκτέλεση του έργου. Εγκαινιάστηκε το Μάρτιο του 1932 με όλες τις τιμές, συρροή κόσμου και στρατευμάτων που παρήλασαν.

*πληροφορίες από :http://spoudasterion.pblogs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου