Πώς θα αντιμετώπιζε σήμερα την κρίση ο Ζορμπάς; «Σίγουρα δεν θα αυτοκτονούσε. Θα έβγαζε τα παπούτσια του και θα χόρευε μπροστά στους Γερμανούς βουλευτές».--*ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

«Είναι το τελευταίο βιβλίο που γράφω στο Παρίσι και για το Παρίσι», 
είπε ο Βασίλης Αλεξάκης και τόνισε 
«αν υπάρχουν θέματα σήμερα για μυθιστορήματα, 
αυτά βρίσκονται στην Αθήνα»

Κάπως έτσι τον φαντάζεται ο Βασίλης Αλεξάκης στο καινούργιο βιβλίο του «Ο μικρός Ελληνας», το οποίο, αφού εκδόθηκε στη Γαλλία τον περασμένο Σεπτέμβριο και κέρδισε το Βραβείο Γαλλικής Γλώσσας, μόλις κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τον «Εξάντα».

Σε αυτό το βιβλίο, στο οποίο αναβιώνουν πολλοί λογοτεχνικοί ήρωες, οι οποίοι διαμόρφωσαν τον συγγραφέα, ο Αλεξάκης επέλεξε από την Ελλάδα και τον Γιώργο Θαλάσση, τον «Μικρό ήρωα» του Ανεμουδουρά. Γιατί του έδωσε την ευκαιρία να γράψει για την κρίση. Τώρα ο Θαλάσσης, ο οποίος πολέμησε άλλοτε τους Γερμανούς στην Αντίσταση, είναι 80ρης και με το περίστροφο που έχει σπάει το τζάμι στο μικρό διαμέρισμά του στο Σύνταγμα, για να ακούει τους Αγανακτισμένους. Τον Σπίθα τον φαντάζεται μεγαλοεργολάβο και την Κατερίνα να ζει στη Γερμανία, παντρεμένη με Γερμανό και να μεταφέρει τις απόψεις που ακούγονται εκεί για τους Ελληνες.

Το καινούργιο βιβλίο του Β. Αλεξάκη, με τίτλο που παραπέμπει στο γνωστό φιλελληνικό ποίημα του Β. Ουγκό για την καταστροφή της Χίου, είναι εν πολλοίς ένα βιβλίο αυτοβιογραφικό. «Κάνω έναν απολογισμό», λέει ο συγγραφέας. Από τους ήρωες των κλασικών μυθιστορημάτων που «δεν γερνάνε ποτέ», μέχρι τις απόψεις του για την κρίση και μια προσωπική περιπέτεια υγείας πριν από δύο χρόνια, που τον έκανε προσωρινά «ανάπηρο».

Τότε, λέει, ξανα-αισθάνθηκε «ξένος, μετανάστης στο Παρίσι». «Οταν δεν μπορείς να περπατήσεις, η πόλη αλλάζει. Οταν δεν περπατάς γρήγορα, βλέπεις τον ζητιάνο, τον ακούς τι λέει...».

Στη διάρκεια της ανάρρωσης έκανε βόλτες στον παρισινό κήπο του Λουξεμβούργου, όπου διαδραματίζονται πολλά κλασικά μυθιστορήματα και «κατοικούν» πολλοί αγαπημένοι του λογοτεχνικοί ήρωες.

Τον Ροβινσώνα Κρούσο τον θέλησε άστεγο του σήμερα, ο οποίος τον οδήγησε στο καφενείο των αστέγων του Παρισιού. Εκείνο που τον εντυπωσίασε, από τη συναναστροφή με τους αστέγους, ήταν πως όλοι μιλούσαν για την πρώτη, τρομερή, νύχτα στον δρόμο. «Ολοι είναι σημαδεμένοι από αυτήν την πρώτη νύχτα».

Με αυτό το βιβλίο, ο Αλεξάκης νιώθει πως κλείνει ένας κύκλος. «Είναι το τελευταίο βιβλίο που γράφω στο Παρίσι και για το Παρίσι», μας είπε χθες αναγγέλλοντας ότι θα μένει πλέον περισσότερο στην Ελλάδα. Αλλωστε, «αν υπάρχουν θέματα σήμερα για μυθιστορήματα, αυτά βρίσκονται στην Αθήνα».

Δήμητρα Ρουμπούλα

*αναδημοσίευση από : http://www.ethnos.gr