Ο Ναζί σκοτώνει τη μάνα που κρατάει στην αγκαλιά το παιδί της.....

Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.

Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις

εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου

κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.

Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη

με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει

λυγμό – λυγμό, σκαλί – σκαλί, μεγίστη σκάλα.

Γ ι ά ν ν η ς Ρ ί τ σ ο ς

... δέν έχουμε δικαίωμα νά ξεχνάμε ...

όλα τά άλλα είναι εκ του πονηρού !

φ.Ρ