"Είμαστε όλοι μας φτωχοί Γυμνοί γεννιόμαστε γυμνοί Και δεν υπάρχει άλλο ρούχο απ' την αγάπη". ... να το καταλαβαίναμε κιόλας...όσο υπάρχουν Ανθρωποι...

... στην ουρά του σούπερ μάρκετ μια μαύρη κοπέλα μετρούσε τα ψιλά 
για να πληρώσει ένα γάλα, μια συσκευασία με τέσσερεις φτερούγες κοτόπουλου
και λίγα κρεμύδια.. 
Έψαχνε το πορτοφολάκι της με αγωνία, ολοφάνερο πως δεν της φτάνανε τα λεφτά, 
όταν μια Ελληνίδα, στην ηλικία της πάνω κάτω,που μάζευε τα λιγοστά ψώνια της
στην σακκούλα, την πλησίασε διακριτικά... 
κι έκανε πως κάτι ξεσκονίζει στο ύψος του στήθους της μετανάστριας, η οποία οπισθοχώρησε τρομαγμένη αρχικά και με ένα πλατύ χαμόγελο στη συνέχεια. 

Η κοπελιά είχε ήδη φύγει, σχεδόν τρέχοντας, όταν η μαύρη κοπέλα 
με υγρά τα μάτια, πλήρωνε τον λογαριασμό της με ένα δεκάευρο 
που είχε τραβήξει από τον κόρφο της....

...ομολογώ, πως από εκείνη τη στιγμή μου έφτιαξε η μέρα!