Σελίδες

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Η Βία και η Θλίψη



http://www.hypatia.gr

J. Krishnamurti
Μετάφραση Γ. Γεωργιάδης 

Issue01-19
Νομίζω ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα, η βία και η θλίψη. Αν δεν λύσουμε αυτά και μετά να προχωρήσουμε πέρα από αυτά, όλες οι προσπάθειές μας, οι συνεχείς μάχες μας, έχουν πολύ μικρή σημασία.
Φαίνεται να περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας ασχολούμενοι με ιδεολογίες, φόρμουλες, έννοιες, και μέσω αυτών προσπαθούμε να λύσουμε αυτά τα δύο βασικά προβλήματα, την βία και τη θλίψη.Κάθε μορφή σύγκρουσης είναι βία, όχι μόνο η ψυχολογική σύγκρουση μέσα μας, αλλά και εξωτερικά, στις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους, με την κοινωνία. Και μου φαίνεται ότι η θλίψη είναι ένα από τα πιο περίπλοκα και δύσκολα προβλήματα.
Η ίδια η πολυπλοκότητα του προβλήματος πρέπει να προσεγγιστεί με πολύ απλό τρόπο. Κάθε σύνθετο πρόβλημα -ειδικά ένα ανθρώπινο πρόβλημα, και έχουμε πολλά από αυτά- πρέπει σίγουρα να προσεγγίζεται με ιδιαίτερη σαφήνεια, πολύ απλά, χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Διαφορετικά, μεταφράζουμε αυτό που βλέπουμε σύμφωνα με τις καταστάσεις και τις περίεργες ιδιοσυγκρασίες και προθέσεις που έχουμε.
Για να καταλάβουμε τα δύο, ιδιαίτερα βαθιά ριζωμένα προβλήματα της βίας και της θλίψης, δεν πρέπει να τα προσεγγίσουμε μόνο λεκτικά ή διανοητικά. Η διανόηση δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Μπορεί να εξηγεί προβλήματα -κάθε έξυπνος άνθρωπος μπορεί να εξηγεί προβλήματα- αλλά η εξήγηση, όσο καταρτισμένη ή ευφυής κι αν είναι, δεν είναι η πραγματικότητα. Δεν έχει νόημα να εξηγείς σε έναν πολύ πεινασμένο άνθρωπο, πόσο υπέροχο φαγητό υπάρχει, δεν έχει καμία αξία. Αλλά αν αγγίξουμε αυτά τα ερωτήματα, όχι διανοητικά, αλλά ουσιαστικά, ολοκληρωτικά, τότε τα αιχμαλωτίζουμε. Ξεμπερδεύοντας αυτά τα δύο τρομερά προβλήματα που καταστρέφουν τον νου, τότε ίσως θα μπορούσαμε να πάμε πέρα από αυτά.
Εμείς, ως ανθρώπινα όντα, έχουμε αποδεχθεί την βία και τη θλίψη ως τρόπο ζωής, και με βάση αυτή την αποδοχή προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Λατρεύουμε τη θλίψη, την εξιδανικεύουμε και συμμορφωνόμαστε με αυτήν όπως στον χριστιανικό κόσμο. Στον ανατολικό κόσμο έχει μεταφραστεί με άλλους τρόπους, αλλά και πάλι η λύση δεν βρέθηκε. Και όπως είπαμε, αυτή την βία την έχουμε κληρονομήσει από τα ζώα, αυτή την επιθετικότητα, αυτή την τάση για κυριαρχία, με την επιθυμία για δύναμη, την κατάκτηση μιας θέσης και την ανάγκη για ολοκλήρωση. Η δομή του εγκεφάλου μας, την οποία έχουμε κληρονομήσει από τα ζώα, είναι από μόνη της προϊόν εξέλιξης. Η λειτουργία του εγκεφάλου μας δεν γίνεται για να είναι μόνον αυτο-προστατευτικός, αλλά επίσης και για να είναι επιθετικός, βίαιος, να είναι πολύ εξουσιαστικός, να σκέφτεται με όρους θέσης, κύρους, με όλα αυτά με τα οποία είστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι.
Issue01-19-copyΗ θλίψη, η λύπηση του ίδιου μας του εαυτού που αποτελεί μέρος αυτής της θλίψης, η μοναξιά, η απόλυτη ματαιότητα της ζωής, η ανία, η ρουτίνα, στερούν από την ζωή κάθε αίσθηση σκοπού, και έτσι εφευρίσκουμε σκοπούς. Οι διανοούμενοι συγκεντρώνουν ιδεολογικούς σκοπούς, σύμφωνα με τους οποίους προσπαθούμε να ζήσουμε. Και όντας ανίκανοι να λύσουμε αυτά τα προβλήματα, επιστρέφουμε σε κάτι που προϋπάρχει,είτε από τη νιότη μας, ή στον πολιτισμό της παράδοσης, ανάλογα με τη φυλή, τη χώρα, και ούτω καθεξής.....[...]



η πληροφορία από : λιλικα αρνακη από Giwrgos Zwtos


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου