Τις φακές και τα όσπρια γενικότερα τα τρώμε συνήθως Τετάρτη και Παρασκευή
λόγω νηστείας.
Με τις φακές είχα μια σχέση μίσους εξαιτίας ενός θείου μου που από μικρό
με είχε πιέσει να φάω ένα πιάτο χωρίς να θέλω.
Πηγαίνοντας πρόπερσι στην Ιταλία, ο ξενώνας που μας φιλοξενούσε είχε
για πρώτο πιάτο το συγκεκριμένο φαγητό και λόγω ντροπής για καλή μου
τύχη το δοκίμασα και το ερωτεύτηκα.
Έκτοτε οι φακές μαγειρεύονται και άλλες μέρες της εβδομάδας!!!!!!!
Χρειαζόμαστε:
300gr φακές (υπολογίζουμε 60 με 70 γραμμάρια το άτομο)
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 με 3 σκελίδες σκόρδο
2 με 3 ντομάτες ώριμες ψιλοκομμένες ή χυμό ντομάτας
ρίγανη αν έχουμε κλωνάρι ακόμα καλύτερα
2 - 3 φύλλα δάφνης
λάδι
αλάτι, πιπέρι
μπέικον σε φέτες (υπολογίζουμε μία περίπου ή λίγο παραπάνω για το κάθε πιάτο)
τριμμένη παρμεζάνα
Τις φτιάχνουμε:
Καθαρίζουμε και πλένουμε τις φακές μας δυο τρία χέρια.
Τις βάζουμε σε μία κατσαρόλα με νερό, τόσο ώστε να τις σκεπάζει κατά περίπου 3 με 4 δάχτυλα.
Σε μία κατσαρόλα δίπλα έχουμε βάλει και άλλο νερό να βράζει. Μόλις πάρουν την πρώτη βράση τις σουρώνουμε και πετάμε το νερό. Τις βάζουμε πάλι στην κατσαρόλα με το εφεδρικό νερό, σε πολύ χαμηλή φωτιά (εγώ τις είχα στο 4 με τέρμα το 11) και μέσα ρίχνουμε το κρεμμύδι και το πιπέρι.
Όταν αρχίσουν να βράζουν πάλι και μετά από ένα τέταρτο ρίχνουμε την ντομάτα (ο όξινος χαρακτήρας της ντομάτας σκληραίνει το περίβλημα των οσπρίων), το σκόρδο, τη ρίγανη και τη δάφνη.
Αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά να βράσουν για περίπου 1 ώρα και αν χρειαστεί να προσθέσουμε νερό, βάζουμε πάντα ζεστό.
Προς το τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε το αλάτι (ισχύει ότι και στη ντομάτα) και το λάδι .
Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε το μπέικον να σοταριστεί στο λίπος του και όταν είναι έτοιμο, είτε το κόβουμε σε κομματάκια και βάζουμε στο πιάτο του καθενός, είτε βάζουμε μία ολόκληρη φέτα. (εγώ προτιμώ την πρώτη εκδοχή) και από επάνω ρίχνουμε μπόλικη παρμεζάνα και ξανά λίγο μπέικον.
Ξύδι δεν ξέρω αν χρειάζεται, εγώ πάντως δεν βάζω, ο καθείς στο πιάτο του μπορεί να κάνει τα δικά του πειράματα.
Καλή σας όρεξη και ελπίζω να τις λατρέψετε όσο και εγώ.
Αμαλία
http://syntageskardias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου