Lovers Lane (Red Maiden’s Lane)

Λένε πως στο ποτάμι – σε ένα σημείο κρυμμένο πίσω από τις ασημένιες φυλλωσιές – αν πας τις σωστές ώρες, θα δεις το νερό να βάφεται κόκκινο.

Οι φοιτητές παίρνουν τις βάρκες και ξεροσταλιάζουν με τις ώρες κάθε χρονιά, μέχρι να κουραστούν ή να αρχίσουν τα μαθήματα να γίνονται πιεστικά.

Εκείνο το σημείο το λένε ακόμα Lovers’ Lane, γιατί οι ερωτευμένοι έδιναν ραντεβού εκεί – όταν ακόμα το να ειδωθούν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι (ή καμιά φορά ένα κορίτσι κι ένα κορίτσι, ή ένα αγόρι κι ένα αγόρι) μαζί δεν ήταν πρέπον. Πήγαιναν εκεί ξεχωριστά, ο καθένας με τη δική του βάρκα και μετά κάθονταν μαζί στη μία από τις δύο. Ξάπλωναν αγκαλιασμένοι, με το ποτάμι να τους λυκνίζει αργά και αντί να κάνουν έρωτα να κοιμούνται μαζί, με τον ήχο του αέρα και του νερού γύρω τους.

Κάποιοι βέβαια λένε ότι κανονικά αντί για Lovers’ Lane θα έπρεπε να λένε εκείνο το σημείο Red Maiden’s Lane αλλά όσο περνάνε τα χρόνο όλο και λιγότεροι θυμούνται αυτή την ιστορία. Κάποιοι θυμούνται ότι έγινε εκεί κάπου μετά τον πόλεμο, κάποιοι πιο παλιοί θυμούνται τα κόκκινα μαλλιά της να πλέουν στο νερό όταν τη βρήκαν.

Ίσως έτσι να ξεκίνησε και η φήμη για το νερό που βάθεται κόκκινο, από εκείνο το χείμαρο από μπούκλες που γινόταν πυρκαγιά γύρω από το πρόσωπο της.

Φυσικά όσοι ήταν εκεί δεν πίστεψαν ποτέ την ιστορία με το αίμα. 

Ξέρουν ότι οι πνιγμένοι δεν αιμοραγούν.

τό διάβασα ΕΔΩ : digital-era.org