Αντώνης Σαμαράκης

....ήταν Έλληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, διεθνούς αναγνώρισης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 
Εργάστηκε αρχικά στο Υπουργείο Εργασίας, θέση την οποία εγκατέλειψε μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, για να επανέλθει το 1945 μέχρι και το 1963. 
Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. 
Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει.
Αντιστασιακή δράση ανέπτυξε και κατά τη δικτατορία. 
Στη Μεταπολίτευση δημοσίευσε πολλά κείμενα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου. 

Το 1963 νυμφεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά. 
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας 
των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 
ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.

Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. 
Είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις ποιημάτων στις αρχές της δεκαετίας του 1930. 


Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, 
καθώς 
τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.

Το έργο του Σαμαράκη έχει έντονο το στοιχείο της κοινωνικής καταγγελίας και αντικατοπτρίζει τις προσωπικές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης κοινωνίας. 

Χρησιμοποίησε απλή γλώσσα και μη επιτηδευμένο ύφος και προσέγγισε τα θέματά του 
από μια έντονα ανθρωποκεντρική γωνία. 
Χαρακτηριζόταν από την αγάπη του για τους νέους. 
Δική του ιδέα ήταν η δημιουργία της Βουλής των Εφήβων, που οδήγησε στη διοργάνωση 
άτυπων συνεδριάσεων της Βουλής, όπου δίνεται ο λόγος σε νέους από όλη τη χώρα.


Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. 
Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 
για έρευνες των φοιτητώv της Ιατρικής.



el.wikipedia.org




.... είχα τήν τιμή καί τήν ευκαιρία νά τού σφίξω τό χέρι,
νά μιλήσω αρκετά μαζί του, σέ διάφορες κοινωνικές 
εκδηλώσεις καί όχι μόνο,...
περισσότερο δέ στήν Α' Σύνοδο τής Βουλής τών Εφήβων
όπου μετείχε η κόρη μου Κανελία ως έφηβος Βουλευτής!


....ήταν ένα αληθινά γλυκύτατος Άνθρωπος....
πρό πάντων τών άλλων !



...τόν θυμάμαι μέ μιά απέραντη εκτίμηση καί αγάπη



φ.Ρ