Παιχνίδια υψηλής στρατηγικής...Επιχείρηση «Δούρειος Ίππος». -- Του Νασίμ Αλάτρας

Γιατί επέλεξαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι ισλαμιστές σύμμαχοι τους από τον Δεκέμβρη του 2012, ένα μικρό τζαμί, το Rabaa Al-Adwea, στην Αλ-Νάσρ, στην πόλη που ίδρυσε μεγαλύτερος εχθρός τους, ο Τζαμάλ Άμπντ Αλ-Νάσερ, πόλη-κράτος του αιγυπτιακού στρατού στο Κάιρο, ως κέντρο αγώνα;;

Ρωτάμε γιατί γνωρίζουμε ότι το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων δεν κάνει ποτέ τυχαίες επιλογές και, η πολιτική του ιστορία μας απέδειξε πολλές φορές ότι διαθέτει στρατηγική σκέψη στην άσκηση πολιτικής, ανεξαρτήτως αν αυτές οι επιλογές και η στρατηγική έχουν θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα. Επιλογές μάλιστα το ανέδειξαν πρώτον ως κύρια αντιπολιτευτική δύναμη εντός του φιλοαμερικανικού καθεστώτος του Μουμπάρακ και δεύτερον και ως μια κεντρική πύλη διεξόδου από κινδύνους εκτός καθεστώτος, που θα απειλούσαν τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και Ευρώπη στη Μέση Ανατολή.

Οι γνωρίζοντες του Καΐρου, τη γεωγραφία της, τα στενά, τους δρόμους, τις πλατείες, τις περιοχές, τις συνοικίες και την πολιτική και στρατιωτική ιστορία, ρωτώντας τους μας είπαν πολλά και διάφορα, αρκετά λέγονται τώρα και πολλά δεν λέγονται και δεν γράφονται. Διαβάζοντας χάρτες και έγγραφα και ακούγοντας και βλέποντας ραδιόφωνα και κανάλια επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση που υπάρχει για το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων και τις επιλογές και τη στρατηγική του.

Όπως βλέπετε στο αναρτημένο χάρτη αυτό το μικρό τζαμί βρίσκεται πραγματικά στη καρδιά της αυτοκρατορίας του αιγυπτιακού στρατού στο Κάιρο. Δεν είναι μόνο οι εγκαταστάσεις, οι βάσεις, τα κέντρα διοίκησης και οι νευραλγικές υπηρεσίες του στρατού, αλλά και πολλές πολυκατοικίες στη πόλη Αλ-Νάσρ στεγάζουν όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων όλων των σωμάτων του αιγυπτιακού στρατού, που υπηρετούν ή εργάζονται στις στρατιωτικές αυτές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες και κέντρα. 

Αποφάσισαν λοιπόν και επέλεξαν το μικρό αυτό τζαμί για να βρίσκονται στη καρδιά του του κράτους του στρατού, στη πόλη Αλ-Νάσρ, ως δούρειος ίππος που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις μέσα στο στρατό αν και οπότε επιχειρήσει να παρέμβει στην πολιτική διαμάχη με τις κοσμικές και προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι σύμμαχοι τους οι Ισλαμιστές ήταν απόλυτα σίγουροι, εξάλλου το έζησαν και «εξυπηρετήθηκαν» οι ίδιοι από αυτό, ότι ανατροπή οποιουδήποτε δικτάτορα ή πρόεδρου στην Αίγυπτο δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να βάλει το χέρι του ο στρατός. Και αυτό το γνώριζαν οι ίδιοι από κοντά, από πολύ κοντά μάλιστα, όταν ο στρατός «παραίτησε» τον δικτάτορα Μουμπάρακ και ανάγκασε τον διευθυντή των μυστικών υπηρεσιών, τον Σουλειμάν, να διαβάζει το γραμμένο από το στρατό διάγγελμα παραίτησης του Μουμπάρακ. 

Ο στρατός μετέπειτα διευκόλυνε με όλα τα μέσα την είσοδο των Αδελφών Μουσουλμάνων στην κεντρική πολιτική εξουσία, επειδή πίστευε πως έτσι εξασφαλιζόταν η πολιτική και οικονομική σταθερότητα και η τάξη στην πατρίδα, καθώς ήταν ο ισχυρότερος και ο πιο συγκροτημένος θεσμός στη κρατική μηχανή της χώρας, και επιπλέον είχε την ανοχή των δυτικών κρατών.
Έτσι η άριστη σχέση με τον στρατό που εξασφάλισαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι τους έδωσε μεγάλο προβάδισμά στην διεκδίκηση της εξουσίας. Για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών η σχέση αυτή ήταν ελπιδοφόρο για ένα νέο μέλλον για την Αίγυπτο. Ήταν ψήφος εμπιστοσύνης για την πολιτική συνεργασιών θεσμούς και με διαφορετικές ιδεολογικά πολιτικές δυνάμεις και διεθνείς δυνάμεις, που χάραζε και ακολούθησε το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων, εδώ και δεκαετία, στα πλαίσια της στρατηγικής κατάκτησης της εξουσίας.

Σαν ανέλαβαν την εξουσία κερδίζοντας μάλιστα τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό που άγγιξε το 43% και οι σύμμαχοι τους οι ισλαμιστές ποσοστό 22%, άρχισαν συστηματική μονοπώληση της εξουσίας και εγκατέλειψαν προκλητικά τη πολιτική συνεργασιών που είχαν ως αντιπολίτευση με πολιτικά κόμματα και θεσμούς. Οι πολίτες άρχισαν πολύ γρήγορα να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων και αυτοί απτόητοι ήθελαν πρώτα πρώτα να κυριαρχήσουν σε όλους τους θεσμούς του κράτους αδιαφορώντας για την αυξημένη οργή των πολιτών και πολιτικών κομμάτων και θεσμών. Απεναντίας δεν αδιαφορούσαν καθόλου για εμβάθυνσης της συμμαχίας με τις ΗΠΑ και δυτικά κράτη και διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ.
Έτσι βλέποντας ότι η πολιτική που άσκησαν ως κυβερνώντες από τη μια δεν κατάφερε να λύσει κανένα από τα οξυμένα κοινωνικά και πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, και από την άλλη έφερε τεράστια λαϊκή οργή, άρχισαν να επεξεργάζονται σχέδια αντιπαράθεσης με τον πιο αποτελεσματικό αντίπαλο στην Αίγυπτο. 

Εκτίμησαν ορθώς ότι αυτή η οργή των πολιτών και κομμάτων δεν θα μπορούσε να βρει το δρόμο της, δηλαδή την ανατροπή τους από την εξουσία, τη στιγμή μάλιστα που είχαν εξασφαλίσει την συμμαχία με τις ΗΠΑ και άψογη σχέση με την ΕΕ, αν δεν παρέμβει ο στρατός.
Αποφάσισαν στο Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων λοιπόν να οργανώσουν μια επιχείρηση «Δούρειος Ίππος» στο προπύργιο του στρατού στη πόλη Αλ-Νάσρ. Αποφάσισαν και επέλεξαν το μικρό τζαμί Ράμπαα Αλ-Ανταουίγια, γιατί ήταν πεπεισμένοι ότι το 65% που κέρδισαν στις βουλευτικές εκλογές θα τους έδινε το δικαίωμα να πατήσουν γερά το πόδι τους στη φωλιά του λύκου. Πίστευαν ότι η κίνηση τους αυτή θα έστελνε δυνατό και ηχηρό μήνυμα στους στρατιώτες της Αιγύπτου που έλεγε: «ότι τώρα εμείς το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων και οι σύμμαχοι μας Ισλαμιστές έχουμε το πάνω χέρι στην Αίγυπτο και, ότι δεν πρέπει να φοβούνται πια την ηγεσία του στρατού και ότι μπορούν να έρθουν-οι στρατιώτες- κοντά στο κίνημα των ΑΜ και στη πολιτική του δράση και στο πρόγραμμα του». Πίστευαν ότι η συμμαχία τους με τις ΗΠΑ και ΕΕ στο θέμα της Συρίας και την άμεση εμπλοκή των Αδελφών Μουσουλμάνων στο αμερικανικό σχέδιο στη Συρία, θα τους έδινε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο στράτευμα. Γεγονός που αποθάρρυνε την στρατιωτική ηγεσία από το να τολμήσει να έρθει σε αντιπαράθεση με Κίνημα ΑΜ, γιατί θα ερχόταν έτσι σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, την υπερδύναμη που ετησίως χρηματοδοτεί το αιγυπτιακό στρατό με πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Γιατί έτσι θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με το αμερικανικό σχέδιο εξόντωσης της Συρίας, στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. 

Και μάλιστα έστειλαν δυνατό μήνυμα στο στρατό και σε όποιον τολμήσει να παραιτήσει τον Μόρσι: 

"όποιος του ρίχνει νερό θα του ρίξουμε αίμα".
http://www.youtube.com/watch?v=4n1t_Yu9QK0

Τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά γεράκια του πολέμου, εδώ και χρόνια επεξεργάζονταν σχέδια ενός καταστροφικού πολέμου και διάλυσης των κινημάτων αραβικής αντίστασης, στη Μέση Ανατολή γενικά, και ειδικά στο Ιράν-Συρία μέχρι την Παλαιστίνη και το Λίβανο, δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον αγώνα ανατροπής του ισλαμιστή Μόρσι στην Αίγυπτο. Γιατί είχαν καταφέρει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να εντάξουν το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων στα σχέδια αυτά, πωλώντας τους αυταπάτες για ίδρυση ισλαμικού χαλιφάτου, που θα εκτεινόταν από τη Τουρκία μέχρι την Αίγυπτο. 

Ένα Ενιαίο Χαλιφάτο σύμμαχο των ΗΠΑ όπως δημιουργήθηκε η ΕΕ και έγινε δεκαετίες μετά, πιστός σύμμαχος με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.
Δεν ήταν λίγοι οι ειδικοί σε αιγυπτιακά θέματα που έλεγαν ότι το Κίνημα των ΑΜ είχαν πιστέψει ότι έχουν καταφέρει πολύ γρήγορα να εδραιώσουν την εξουσία τους και μάλιστα έλεγαν ότι αυτά που κατάφερε ο Ερντογάν σε χρόνια οι Αιγύπτιοι Αδελφοί Μουσουλμάνοι το κατάφεραν σε μήνες. Ότι δηλαδή κατάφεραν σε λίγους μήνες να κάνουν στην Αίγυπτο αυτό που χρειάστηκε χρόνια πολλά ο Ερντογάν να κάνει για να εδραιώσει την εξουσία των ισλαμιστών στην Τουρκία. Πίστευαν ότι ο στρατός της Αιγύπτου έχει κατά νου την πολιτική ήττα των Τούρκων στρατηγών από τον ισλαμιστή πρωθυπουργό Ερντογάν. Και ότι δεν θα θελήσουν να έχουν την ίδια τύχη, να σέρνονται τώρα σε δίκες και καταδίκες όπως σέρνονται οι Τούρκοι στρατηγοί από την τουρκική δικαιοσύνη. 

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και όλα τα ΜΜΕ και η μηχανή προπαγάνδας τους δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα χωρίς να αναφέρονται στο «ισλαμικό μοντέλο» της Τουρκίας και πως αυτό είχε την προτίμηση, την ανοχή και την στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Και μάλιστα ήταν τόσο σίγουροι για την εξουσία τους που αποφάσισαν να στήσουν το κέντρο αγώνα τους σε σημείο που απέχει μόλις εκατοντάδες μέτρα από την ιστορική εξέδρα, εκεί όπου το 1981 οι ισλαμιστές εκτέλεσαν τον πρώην πρόεδρο της Αιγύπτου και αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, τον Άνουαρ Αλ-Σαντάντ. Με μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση κατά τη διάρκεια της ετήσιας παρέλασης του στρατού με την ευκαιρία της νίκης του έναντι του ισραηλινού στρατού στον πόλεμο του 1973.
Πίστευαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πως ο στρατός ό,τι και αν συμβεί και σε οποιοδήποτε σημείο και να έχει φτάσει η λαϊκή οργή δεν θα τολμήσει να παρέμβει γιατί είχαν κερδίσει μαζί με τους ισλαμιστές συμμάχους τους και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις τους πολιτικούς τους αντιπάλους (βουλευτικές, προεδρικές και το δημοψήφισμα για το «νέο σύνταγμα»).

Και όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. 

Μια χούφτα νέων της Πλατείας Ταχρίρ αναποδογύρισε το τραπέζι και έβαλε γυαλιά στους εγκεφάλους των Αδελφών Μουσουλμάνων. 

Οι νέοι αυτοί έβλεπαν ότι η αλαζονεία των ΑΜ και αδιαφορία τους για την οργή των πολιτών μπορεί να εκφραστεί μαζικά και δυναμικά. 

Οι νέοι στο Κίνημα Ανταρσία έβλεπαν αυτό που δεν ήθελαν να δουν οι εγκέφαλοι των ΑΜ και των σαλαφιστών ισλαμιστών ότι η αποδοχή τους στον κόσμο μειωνόταν με ταχύτερους ρυθμούς και αριθμούς. Στις βουλευτές εκλογές μαζί πήραν 17.000.000, ενώ στις προεδρικές εκλογές πήραν μαζί για την εκλογή του Μόρσι στον δεύτερο γύρω μόλις 13.000.000 και τέλος και εκεί φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι πολίτες εγκατέλειψαν το ισλαμικό μοντέλο ήταν στο δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα που έφτιαξαν στα μέτρα τους οι ΑΜ και οι σαλαφιστές, πήραν μαζί μόλις 10.000.000 ψήφους.

Λίγο καιρό μετά οι νέοι της Πλατείας Ταχρίρ έφτιαξαν το "Κίνημα Ανταρσία-Ταμάρουντ" και μέσα στις ανοιχτές συνελεύσεις στη Πλατεία Ταχρίρ συνέλαβαν την ιδέα της «υπεύθυνης δήλωσης» και οργάνωσαν δίκτυα νέων και πολιτών σε όλη σχεδόν τη χώρα και κατάφεραν σε λίγους μήνες να μαζέψουν πάνω από 22.000.000 υπογραφές, παρά τις συλλήψεις μελών και στελεχών από την αστυνομία και τους τραμπουκισμούς από μέλη και στελέχη του Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων σε όλη τη χώρα .

Στις 20/06/2013 το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων που παρακολουθούσε με μεγάλη ανησυχία τη εκστρατεία συγκέντρωση υπογραφών από το Κίνημα Ανταρσία και για να προλάβει και να υποβαθμίσει την τεράστια σημασία των υπογραφών των πολιτών, δήλωσε δια στόματος του Σάφουατ Χικάζι σε απάντηση δημοσιογράφου για το τι πιστεύει πως πρέπει να γίνει αν συγκεντρωθούν εκατομμύρια υπογραφές πολιτών που αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους στον πρόεδρο Μορσι: 

"Στη δημοκρατία οι υπογραφές αυτές είναι ένα τίποτα (...) και συνέχισε "και εκατομμύρια πολίτες να κατέβουν στους δρόμους ο Μόρσι δεν θα παραιτηθεί". 

Δείτε το βίντεο των δηλώσεων του στα αραβικά και συγκεκριμένα στο 04:50:
http://www.youtube.com/watch?v=uSR_C8dZCh4

Την δράση του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσία παρακολουθούσε ο στρατός με μεγάλη προσοχή. Δεν πίστευε ούτε ο ίδιος αλλά και πολλοί άλλοι ότι θα μπορέσει το Κίνημα αυτό να συγκεντρώσει στις 30/06/2013 εκατομμύρια πολίτες στις πλατείες και στους δρόμους. 

Ένας στρατός που βρέθηκε στη γωνία πολιτικά, εξακολουθούσε και διατηρούσε το θεσμικό του ρόλο, ως στρατιωτική μηχανή που μπορεί άνετα να επιβάλλει τους όρους της στο πολιτικό παιχνίδι. Δεν άργησε λοιπόν να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία της παρουσίας πάνω από 25.000.000 πολίτες στις πλατείες και δρόμους, για να παίξει το ρόλο του «εθνοσωτήρα» και να απαλλάξει την Αίγυπτο από τον Μόρσι, τον πρόεδρο των Αδελφών Μουσουλμάνων, για να προστατέψει την χώρα όπως ισχυρίστηκε από εμφύλια σύρραξη, που περισσότερο φάνηκε πως επιδίωκαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και λιγότερο οι αριστερές και κοσμικές δυνάμεις. 

Και αυτό φάνηκε καθαρά από την επιμονή των Αδελφών Μουσουλμάνων να κρατήσουν το κέντρο αγώνα τους στο μικρό τζαμί Ράμπαα Αλ-Ανταουίγιε. 

Και αυτό έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο όταν κάλεσαν σε γενική επιστράτευση των μελών και στελεχών και οπαδών τους και να προσκαλέσουν και άλλες πολιτικές ισλαμικές δυνάμεις να συσπειρωθούν και να ενισχύσουν αυτό το κέντρο αγώνα, παρότι η βούληση των δεκάδων εκατομμυρίων του λαού της Αιγύπτου δηλώθηκε ξεκάθαρα στους δρόμους και στις πλατείες. 

Ο «Δούρειος ίππος» όμως ήταν άδειο και δεν είχε τον κόσμο που θα προκαλούσε την διάλυση του κάστρου του αιγυπτιακού στρατού. 

Μπορεί να γέμισε η διασταύρωση μπροστά από το μικρό τζαμί με δεκάδες χιλιάδες πολίτες-η έκταση της δεν ξεπερνάει το 7.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα άρα δεν μπορεί να χωρέσει πάνω από 35.000 άτομα-από τη πόλη του Καϊρού και των γύρω δήμων αλλά και από μεταφερόμενους με μικρά λεωφορεία πολίτες από άλλους κοντινούς κι λίγο μακρινούς νομούς όπως Beni Suef, Dakahlia, Kafr el-Sheikh, Damietta και Minya-στελέχη και μέλη 30 ισλαμικών κινημάτων και οργανώσεων, που στρατεύτηκαν στο πλευρό του Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων. 

Δείτε τις λίστες-στα αραβικά-των συλληφθέντων από την αστυνομία που ανάρτησαν οι ίδιοι οι διοργανωτές έξω από το μικρό τζαμί. Εκεί φαίνονται πολλά άτομα μόνιμοι κάτοικοι άλλων νομών και μάλιστα εργάζονταν μόνιμα εκεί:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=298204793658988&set=a.298200856992715.1073741832.294876567325144&type=1&theater

Και όμως αυτός ο αριθμός όχι μόνο ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών των εγκεφάλων της επιχείρησης «Δούρειος Ίππος», όταν λαμβάνει κανείς υπόψη ότι στην πόλη του Καϊρού ζουν πάνω από 

7.000.000 και στους γύρω δήμους πάνω από 21.000.000 πολίτες, και αυτό για να μην υπολογίσουμε τους κοντινούς νομούς, από όπου μεταφέρθηκαν με λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα στη συγκέντρωση στο μικρό τζαμί. 

Δείτε δυο βίντεο που τραβήχτηκαν για την συγκέντρωση της 21ης του Ιουνίου έξω 

από το μικρό αυτό τζαμί στην οποία μετείχαν 30 ισλαμικά κόμματα και οργανώσεις: 

http://www.youtube.com/watch?v=tpr8aRq-CTw
http://www.youtube.com/watch?v=2ABkHTpWCwI

Η επιχείρηση απέτυχε επίσης να προσελκύσει τους πολίτες και κατοίκους και υπαλλήλους της στρατιωτικής αυτοκρατορίας. 

Πίστευαν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ότι ο λαός θα γέμιζε όλους τους γύρω δρόμους, και ειδικά το μέρος εκείνο της λεωφόρου Al Tayaran που εκτείνεται από το τζαμί, όπου βρίσκονται τα γραφεία της Υπηρεσίας Διαχείρισης Κρίσεων και το κτήριο του Πενταγώνου-Υπουργείο Εθνικής Άμυνας-δρόμο, και τελειώνει στην κεντρική πύλη του στρατοπέδου και διοικητηρίου της Προεδρικής Φρουράς. 

Πίστευαν επίσης ότι ο λαός θα γέμιζε εκείνο το κομμάτι της Λεωφόρου Νάσρ από ξεκινάει από τη εξέδρα των παρελάσεων, εκεί όπου δολοφονήθηκε ο Σαντάτ, και περνάει από την Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών Υποθέσεων του Αιγυπτιακού Στρατού-βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το μικρό τζαμί, και το τέλος της συγκέντρωσης θα έφτανε στην διασταύρωση με την οδό Αλ-Νούζχα, όπου βρίσκονται το κτήριο των Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών και πολυκατοικίες, οικόπεδα, εταιρίες, σχολές, Ινστιτούτα και εκπαιδευτικά κέντρα του αιγυπτιακού στρατού και οργανισμούς του υπουργείου οικονομικών όπως τον Εθνικό Οργανισμό Φυσικού Αερίου. 

Η αποτυχία λοιπόν των Αδελφών Μουσουλμάνων να γεμίζουν όλη αυτή την έκταση και να δημιουργήσουν έτσι μηχανισμό πιέσεων στο στρατό και συνθήκες λιποταξίας και παράλληλα η τεράστια και απρόσμενη για πολλούς επιτυχία του Κινήματος Ταμάρουντ-Ανταρσίας να γεμίσει στις 30/06/2013 πλατείες και δρόμους του πολιτικού Καΐρου με εκατομμύρια πολίτες-μόνο στο Κάιρο και ειδικά σε δυο σημεία 

(Πλατεία Ταχρίρ και όλη τη έκταση γύρω από το προεδρικό μέγαρο Αλ-Ιτιχαντίγιε) 

συγκεντρώθηκαν συνολικά σε μια έκταση πάνω από 240.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή πάνω από 1.200.000 τη πρώτη μέρα δηλαδή στις 30/06-τους οδήγησε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στο συμπέρασμα ότι αυτό το γεγονός θα δώσει την ιστορική ευκαιρία στο στρατό να πάρει τα πράγματα στα χέρια του, πριν εδραιωθεί η πεποίθηση στο στράτευμα ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι έχουν το πάνω χέρι στην Αίγυπτο. 

Έτσι αποφάσισαν να ανεβάσουν τον πήχη της σύγκρουσης με το στρατό. Και αφού δεν ερχόταν ο στρατός να διαλύσει τη συγκέντρωση στο μικρό αυτό τζαμί θα πρέπει το "μικρό τζαμί" να πάει στο στρατό. 

Στις 08/06/2013 ομάδες από το συγκεντρωμένο πλήθος στο μικρό τζαμί φεύγει τις πρώτες πρωινές ώρες, ώρες που λείπουν οι κάμερες των καναλιών και επιτίθενται στην πύλη της προεδρικής φρουράς η οποία δεν δίστασε να πυροβολήσει εναντίον των ομάδων που όπως ανακοίνωσε επιχείρησαν να εισβάλουν στο στρατόπεδο της προεδρικής φρουράς. Στο περιστατικό αυτό σκοτώθηκαν δεκάδες άτομα και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. 

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πίστευαν ότι το περιστατικό αυτό με τόσους νεκρούς θα προκαλέσει λαϊκή οργή εναντίον του στρατού και θα μαζικοποιούσε το κέντρο αγώνα τους στο μικρό τζαμί και θα προκαλούσε διεθνή κατακραυγή εναντίον του "πραξικοπήματος" και θα ανέτρεπε και θα έσβηνε την θετική εικόνα που είχε επικρατήσει στη διεθνή κοινή γνώμη για την επανάσταση των εκατομμυρίων της 30ης Ιουνίου, που ανέτρεπε το καθεστώς των Αδελφών Μουσουλμάνων και θα την μετέτρεπε σε "πραξικόπημα". Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι γνωρίζουν τη αρνητική εικόνα που έχει η διεθνή κοινή γνώμη για τα πραξικοπήματα ειδικά σε αριστερά ρεύματα που είχε τυπωθεί στο μυαλό τους ότι τα πραξικοπήματα οργανώνονται από τη CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. 

Μόνο μια μικρή μερίδα αριστερών πείσθηκε από την προπαγάνδα των Αδελφών Μουσουλμάνων και αγνόησε επιδεικτικά τα εκατομμύρια των πολιτών της Αιγύπτου που πλημμύρισαν τους δρόμους και της πλατείες.

 Και είναι η μερίδα εκείνη που δεν έχει άμεση επαφή με τα αριστερά κόμματα και κινήματα και οργανώσεις που μετείχαν στο Κίνημα Ταμάρουντ-Ανταρσία και την οργάνωση της εκστρατείας συγκέντρωσης των υπογραφών και που πρωταγωνίστησαν στις πλατείες και δρόμους που έδωσαν τη χαριστική βολή στο καθεστώς των Αδελφών Μουσουλμάνων. 

Η δυναμική παρουσία της αριστεράς και των πατριωτικών δυνάμεων στον αγώνα κατά των ΑΜ είναι η βασική αιτία που τα γεράκια των πολέμων στις ΗΠΑ που στήριζαν δεκαετίες τώρα όλους τους πολέμους του Ισραήλ, όπως ο Τζόν Μακείν, έσπευσαν να εκφράζουν την αντίθεση τους στο "πραξικόπημα" και να καλύψουν πολιτικά και προπαγανδιστικά τη δράση των ΑΜ στο μικρό τζαμί Ράμπαα Αλ-Ανταουίγιε και συνεχίζουν να ασκούν ασφυκτικές πιέσεις μέσα στην Αίγυπτο και στους διεθνείς οργανισμούς, για παραμονή των Αδελφών Μουσουλμάνων συγκεντρωμένοι έξω από το μικρό τζαμί ελπίζοντας ότι ο "Δούρειος Ίππος" μια μέρα θα βάλει τη φωτιά στο προπύργιο του στρατού της Αιγύπτου στην πόλη Αλ-Νάσρ.

https://www.facebook.com/nasim.alatrasb?fref=ts