Σελίδες

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Στο μυαλό μας είστε!

μυαλό
Ποτέ δεν εκφράζουμε στον ανώτερό μας –ή και στον συνάδελφό μας- όσα σκεφτόμαστε. Ποτέ δεν θα έρθει η στιγμή που θα μπορέσουμε να πούμε έξω 
από τα δόντια όσα απαντάμε μέσα μας κάθε φορά που μας αγχώνει κάποιος 
ή μας αδικεί ή απλώς αδιαφορεί για εμάς. 
Παρακάτω, καταγράφουμε τα πιο συνήθη… κρυφά ενός φωτεινού μυαλού!
Του δικού μας μυαλού, που πολλές φορές την ημέρα σκέφτεται όλα τα παρακάτω… Μήπως ήρθε η ώρα να εκφράσουμε διακριτικά κάποια από αυτά 
για να μας σέβονται λίγο παραπάνω, για να γίνει η ζωή όλων πιο εύκολη και 
η δουλειά πιο αποδοτική; Αν σε κάθε μία από τις παρακάτω σκέψεις, αλλάξουμε τον τόνο, προσθέσουμε ένα «παρακαλώ» και αρθρώσουμε έναν λόγο πιο στρογγυλό και ευγενικό, ίσως και να πετύχουμε μια καλύτερη εργασιακή συνθήκη.
    • «Ετσι μπράβο! Ποτέ μην μου δίνεις δουλειά το πρωί πρωί. Περίμενε πάντα να φτάσει τέσσερις η ώρα και μετά να μου την αναθέσεις. Η πρόκληση του deadline είναι πάντα αναζωογονητική».
– Αντί αυτού, τονίζουμε πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε εγκαίρως 
ένα deadline.
      • «Αν μία δουλειά πραγματικά επείγει, καλά κάνεις που με διακόπτεις κάθε δέκα λεπτά για να με ρωτάς πώς προχωράει. Αυτό είναι πολύ χαλαρωτικό και αποτελεσματικό».
– Αντί αυτού, εξηγούμε πόσο σημαντική είναι η συγκέντρωσή μας για να ανταπεξέλθουμε και πόσο μας αγχώνει η κάθε διακοπή.
    • «Είναι πολύ βοηθητικό να φεύγεις χωρίς να λες ποτέ σε κανέναν πού πηγαίνεις ή έστω, περίπου τι ώρα θα γυρίσεις. Αυτό μας κάνει όλους ευφάνταστους όταν μας ρωτούν πού είσαι και λιγότερο αγχωμένους για το υπόλοιπο της ημέρας».
– Αντί αυτού, εξηγούμε πως η απουσία του αφεντικού μας, μας αγχώνει 
και καλό είναι να γνωρίζουμε, με κάποιο τρόπο, πότε θα επιστρέψει.
    • «Αν τα χέρια μου είναι γεμάτα με χαρτιά, κουτιά ή βιβλία, καλό είναι να μην ανοίξεις την πόρτα για να με βοηθήσεις. Ετσι θα μάθω να λειτουργώ όπως πρέπει αποτελεσματικά για την περίπτωση που κάποτε χρειαστεί να φορέσω γύψο».
– Αντί αυτού, ζητάμε ευγενικά μια μικρή βοήθεια όταν χρειάζεται για 
να καταλάβουν όλοι πως δεν είμαστε ήρωες.
    • «Αν μου δώσεις πάνω από μία δουλειά να κάνω, μην μου πεις ποια είναι η προτεραιότητα. Άσε με να το μαντέψω».
– Αντί αυτού, ξεκαθαρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε 
τις προτεραιότητες.
    • «Κάνε τα πάντα για να με καθυστερήσεις. Μου αρέσει πολύ το γραφείο και πραγματικά δεν εχω τίποτα να κάνω και πουθενά να πάω μετά από εδώ».
– Αντί αυτού, θέτουμε όρια και δείχνουμε πως έχουμε και εμείς 
προσωπική ζωή που είναι σημαντική.
    • «Αν είσαι πραγματικά ευχαριστημένος από τη δουλειά μου, κράτα το μυστικό. Ειδικά αν κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει στην προαγωγή μου. Αν, αντιθέτως, δεν σου αρέσει η δουλειά μου ή έχω κάνει κάποια μεγάλα λάθη, πες το σε όλους. Μου αρέσει το όνομά μου να πρωταγωνιστεί στις συζητήσεις του γραφείου – ειδικά για αρνητικό λόγο».
– Αντί αυτού, δηλώνουμε άμεσα πως χρειαζόμαστε την επιβράβευση και 
πως μας ενοχλεί να μας εκθέτουν.
    • «Αν έχεις ειδικές κατευθύνσεις για κάποια δουλειά, μην τις καταγράψεις. Φύλαξέ τες μέχρι να ολοκληρωθεί η δουλειά και μετά κάνε παρατηρήσεις για όσα δεν έγιναν σωστά ενώ τα είχες στο μυαλό σου εξ αρχής».
-Αντί αυτού, ξεκαθαρίζουμε πως είναι απαραίτητες οι κατευθύνσεις από 
όποιον γνωρίζει καλύτερα για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί.
    • «Μην με συστήνεις ποτέ στους ανθρώπους με τους οποίους συζητάς. Ετσι, όταν αναφερθείς σε αυτούς αργότερα, ή κάποτε στο μέλλον, δεν θα καταλαβαίνω για ποιους μιλάς».
– Αντί αυτού, ρωτάμε οι ίδιοι το όνομα οποιουδήποτε συνομιλητή μας.
    • «Ζάλισέ με κάθε μικρό σου πρόβλημα. Μόνο, εσύ, άλλωστε σε αυτή τη ζωή έχεις προβλήματα».
-Αντί αυτού, προσπαθούμε να μην επιδεικνύουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον 
για το παραμικρό που μας αφηγούνται όσοι πιστεύουν πως το καθετί 
που τους απασχολεί είναι και για εμάς σημαντικό.
 
Της Μίας Κόλλια  
Δημοσιογράφος, συνιδρύτρια της εταιρείας επικοινωνίας και social media 
“We are Press”, συγγραφέας του βιβλίου «Λουκία: Ζωή Μόδα Τέχνη», 
καθηγήτρια δημοσιογραφίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου