Η Lee Keum-seom προετοιμάζεται για ιατρικούς ελέγχους και
άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες πριν επανενωθεί με
τον γιο της στη Βόρεια Κορέα.
By Paula Hancocks, Yoonjung Seo and James Griffiths, CNN
August 19, 2018
Seoul, South Korea (CNN)Lee Keum-seom hasn't held her son in 68 years.
The last time she saw him, Sang Chol was four years old, and together with her husband and their daughter, they were headed south, fleeing the fighting during the early days of the Korean War.
https://edition.cnn.com/2018/08/18/
'I cried for a year': Families split by the Korean War get rare chance to reunite
Έχουν περάσει 68 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που η Lee Keum-seom είδε για τελευταία φορά τον γιο της… Χωρίστηκαν τις πρώτες ημέρες του Κορεατικού
Πολέμου, όταν η τότε νεαρή γυναίκα και ο σύζυγός της κατευθύνονταν προς τα νότια με τα δύο τους παιδιά.
Η Lee Keum-seom, που κρατούσε στην αγκαλιά της τη νεογέννητη κόρη της, κάποια στιγμή έχασε από τα μάτια της τον σύζυγό της και τον 4χρονο γιο της μέσα στη «θάλασσα» των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που προσπαθούσαν να διαφύγουν… Συνέχισε να κατευθύνονται προς τα νότια, σκεπτόμενη ότι τα υπόλοιπα αγαπημένα της πρόσωπα ακολουθούν.
Πολέμου, όταν η τότε νεαρή γυναίκα και ο σύζυγός της κατευθύνονταν προς τα νότια με τα δύο τους παιδιά.
Η Lee Keum-seom, που κρατούσε στην αγκαλιά της τη νεογέννητη κόρη της, κάποια στιγμή έχασε από τα μάτια της τον σύζυγό της και τον 4χρονο γιο της μέσα στη «θάλασσα» των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που προσπαθούσαν να διαφύγουν… Συνέχισε να κατευθύνονται προς τα νότια, σκεπτόμενη ότι τα υπόλοιπα αγαπημένα της πρόσωπα ακολουθούν.
Η αλήθεια, όμως, ήταν διαφορετική. Η οικογένειά της χωρίστηκε, καθώς ο σύζυγός της και ο γιος της δεν κατάφεραν ποτέ να περάσουν στο νότο. Η θλιβερή ιστορία της Lee Keum-seom δεν είναι πρωτοφανής: δεκάδες χιλιάδες οικογένειες διαλύθηκαν κατά τη διάρκεια του αιματηρού πολέμου.
Η Lee Keum-seom είναι, όμως, ιδιαίτερα τυχερή. Και αυτό γιατί επιλέχθηκε για να συμμετάσχει σε κυβερνητικό πρόγραμμα οικογενειακών επανενώσεων. Τη Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί η πρώτη συνάντηση στο όρος Kumgang της Βόρειας Κορέας.
Η Lee Keum-seom, έχοντας περάσει από ιατρικές εξετάσεις κι άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες, ονειρεύεται να σφίξει ξανά στην αγκαλιά της το γιο της, μετά από 68 χρόνια - Πηγή: CNN
Παρότι 57.000 άνθρωποι είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο κυβερνητικό αυτό πρόγραμμα, μόλις το 0,16% -δηλαδή 93 άνθρωποι- έχουν επιλεγεί να συμμετέχουν. Πολλοί από τους «άτυχους» πιθανώς να πεθάνουν πριν ξαναδούν τους αγαπημένους τους. Με αυτό το μαράζι έφυγαν, άλλωστε, από τη ζωή περίπου 75.000 άνθρωποι.
«Όταν έφτασα στο Νότο, κατάλαβα ότι δεν θα τους ξαναδώ ζωντανούς… Σκέφτηκα ότι θα πρέπει να τελειώσει ο πόλεμος πριν ξαναβρεθούμε. Και έτσι το πήρα απόφαση…» είπε η 92χρονη σήμερα Lee, μιλώντας στο CNNi.
Ο χωρισμός
Η Lee γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία Hamgyong, που πλέον ανήκει στη Βόρεια Κορέα. Εκεί παντρεύτηκε και έκανε δύο γιους και μια κόρη. Το πρώτο της αγοράκι πέθανε λίγο μετά τη γέννα του ενώ στο δεύτερο γιο της έδωσε το όνομα Sang Chol.
Η Lee γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία Hamgyong, που πλέον ανήκει στη Βόρεια Κορέα. Εκεί παντρεύτηκε και έκανε δύο γιους και μια κόρη. Το πρώτο της αγοράκι πέθανε λίγο μετά τη γέννα του ενώ στο δεύτερο γιο της έδωσε το όνομα Sang Chol.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, στις 25 Ιουνίου του 1950, η Lee έμενε στο σπίτι των πεθερικών της. Παρότι τα νέα δεν ταξίδευαν γρήγορα στην απομονωμένη αυτή περιοχή, πρόσφυγες που έτρεχαν να σωθούν τους είπαν όλα όσα είχαν συμβεί.
«Έρχονταν από τα βουνά. Μας είπαν ότι φεύγουν και ότι το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς» θυμάται η Lee.
*Μία ηλικιωμένη γυναίκα και το εγγόνι της περιφέρονται στα συντρίμμια
μετά τον βομβαρδισμό και την πτώση της Πιονγκγιανγκ - Keystone/Getty Images
μετά τον βομβαρδισμό και την πτώση της Πιονγκγιανγκ - Keystone/Getty Images
Έτσι, η οικογένεια μάζεψε όσα τρόφιμα είχε, φόρτωσε ένα κάρο και κατευθύνθηκε προς τον Νότο. «Φύγαμε με τα ρούχα που φορούσαμε. Περπατούσαμε, περπατούσαμε» είπε η Lee, και συνέχισε: «Και μετά περπατούσαμε λίγο ακόμη. Έπρεπε να θηλάσω την κόρη μου. Αλλά ήταν τόσοι πολλοί άνθρωποι στους δρόμους που δεν υπήρχε μέρος να το κάνω».
Αναζητώντας ένα ήσυχο μέρος για να ταΐσει την κόρη της, διέσχισε ένα ρυάκι. Άφησε τον 4χρονο τότε Sang Chol με τον πατέρα του.
«Συνέχισα. Νόμισα ότι θα είχε φτάσει. Δεν σταμάτησα ούτε για να κοιμηθώ, ούτε για να φάω. Απλά συνέχιζα» ανέφερε χαρακτηριστικά. Κάποια στιγμή συνάντησε στο δρόμο τον αδελφό του συζύγου της, που της είπε ότι ο άνδρας της είχε γυρίσει προς τα πίσω για να την βρει. Μέσα στη λαοθάλασσα, όμως, δεν βρέθηκαν ποτέ.
«Έκλαιγα για ένα χρόνο»
Η Lee και η οικογένεια του συζύγου της συνέχισαν το ταξίδι τους προς το Νότο. Με κάθε της βήμα, η νεαρή τότε γυναίκα ήλπιζε ότι ο σύζυγός της και ο γιος της είχαν καταφέρει να προχωρήσουν και αυτοί προς το Νότο. Μετά από κακουχίες έφτασε στο νησί Geoje, όπου εκλήθη να ξαναχτίσει τη ζωή της με λίγα χρήματα που της έδωσε η κυβέρνηση.
Η Lee και η οικογένεια του συζύγου της συνέχισαν το ταξίδι τους προς το Νότο. Με κάθε της βήμα, η νεαρή τότε γυναίκα ήλπιζε ότι ο σύζυγός της και ο γιος της είχαν καταφέρει να προχωρήσουν και αυτοί προς το Νότο. Μετά από κακουχίες έφτασε στο νησί Geoje, όπου εκλήθη να ξαναχτίσει τη ζωή της με λίγα χρήματα που της έδωσε η κυβέρνηση.
«Όταν ξυπνούσα, έπαιρνα την κόρη μου, πήγαινα σε ένα χωράφι και καθόμουν σε μια πέτρα. Ήταν το σημείο μου. Και εκεί έκλαιγα. Έκλαιγα για έναν ολόκληρο χρόνο» λέει η ίδια.
Mε τα χρόνια, πήρε απόφαση ότι δεν θα ξαναδεί τον σύζυγο και το παιδί της και ξαναπαντρεύτηκε. Ο νέος της άνδρας καταλάβαινε απόλυτα τον πόνο της, καθώς και αυτός είχε χωριστεί από την σύζυγό του και μεγάλωνε μόνος του τις κόρες του.
Μια ζωή…
Η Lee θυμάται πλέον λίγα πράγματα για τον γιο της: «Ήταν καλό αγοράκι, δεν παραπονιόταν».
Η Lee θυμάται πλέον λίγα πράγματα για τον γιο της: «Ήταν καλό αγοράκι, δεν παραπονιόταν».
Ο Sang Chol είναι πλέον 72 ετών αλλά δεν είναι γνωστές πολλές πληροφορίες για τη ζωή του. Το μόνο που γνωρίζει η Lee είναι ότι επέστρεψε στο χωριό όπου μεγάλωσε με τον σύζυγό της.
«Στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα δω το παιδί μου» λέει η Lee, και συνεχίζει: «Μπορώ να τον αγκαλιάσω τώρα που είναι 70 ετών;».
Μια γλυκόπικρη ανάμνηση
Ανάμεσα στους 93 τυχερούς θα είναι και ο Hahm Seong-chan, που θα συναντήσει μετά από δεκαετίες τον μικρότερο αδελφό του. «Σκεφτόμουν συχνά ότι θα ήταν ωραίο να δω τους αδελφούς μου πριν πεθάνω, έστω και μια φορά» δήλωσε στο CNNi, και συμπλήρωσε: «Όταν με πήρε τηλέφωνο ο Ερυθρός Σταυρός και μου είπε ότι ήμουν ανάμεσα στους 500 που είχαν επιλεγεί σε πρώτη φάση, πίστευα πραγματικά ότι το όνομά μου δεν θα ήταν στην τελική λίστα».
Ανάμεσα στους 93 τυχερούς θα είναι και ο Hahm Seong-chan, που θα συναντήσει μετά από δεκαετίες τον μικρότερο αδελφό του. «Σκεφτόμουν συχνά ότι θα ήταν ωραίο να δω τους αδελφούς μου πριν πεθάνω, έστω και μια φορά» δήλωσε στο CNNi, και συμπλήρωσε: «Όταν με πήρε τηλέφωνο ο Ερυθρός Σταυρός και μου είπε ότι ήμουν ανάμεσα στους 500 που είχαν επιλεγεί σε πρώτη φάση, πίστευα πραγματικά ότι το όνομά μου δεν θα ήταν στην τελική λίστα».
Ο Jung Kea-hyun είναι από ένας αυτούς χωρίστηκαν βίαια από την οικογένειά τους.
Στα 85 του χρόνια φοβάται πως θα πεθάνει, χωρίς να δει ποτέ ξανά τον αδερφό του
που ζει στη Βόρεια Κορέα
Στα 85 του χρόνια φοβάται πως θα πεθάνει, χωρίς να δει ποτέ ξανά τον αδερφό του
που ζει στη Βόρεια Κορέα
Για τον Hahm Seong-chan, όπως και πολλούς άλλους ανθρώπους, ο αδελφός του είναι πλέον μια γλυκόπικρη ανάμνηση. Δεν ξέρει τίποτα για αυτόν ενώ πιστεύει ότι δεν θα τον αναγνωρίσει μόλις τον δει… «Ίσως αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον επειδή έχουμε το ίδιο αίμα στις φλέβες μας. Ακόμη και αν δεν με θυμάται, πρέπει να θυμάται τουλάχιστον το όνομά μου. Αγχώνομαι όταν σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή» λέει στο CNNi.
O Park Kyung-seo, πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού της Νότιας Κορέας, οργανώνει τις επανενώσεις αυτές. «Οι επιλαχόντες είναι πολύ λίγοι» εξηγεί ο ίδιος, και συμπληρώνει: «Νιώθουμε την πίκρα των ανθρώπων που δεν επιλέγονται και προσπαθώ να βρω λύσεις με τους νοτιοκορεάτες συνεργάτες, καθώς περιμένουν χιλιάδες άνθρωποι… Φανταστείτε 73 χρόνια χωρίς να γνωρίζετε εάν τα μέλη της οικογένειάς σας ζουν ή πέθαναν. Φανταστείτε τον πόνο και την οργή, είναι μια απίστευτη ανθρώπινη τραγωδία».
Τον Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Μουν Τζε -ιν θα ταξιδέψει στην Πιονγιάνγκ για να συναντήσει τον Κιμ Γιονγκ Ουν και να συνεχίσουν τις συζητήσεις, που πιθανώς να οδηγήσουν στη επίσημη λήξη του κορεατικού πολέμου, με την υπογραφή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι οικογένειες από τις δύο πλευρές των συνόρων θα παρακολουθούν με ανυπομονησία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου