Sarah Kane - Crave "Λαχταρώ"...

Crave «Λαχταρώ»
Sarah Kane Σάρα Κέιν,1998
Το «Λαχταρώ» είναι ο πιο ρομαντικός μονόλογος που έχει γράψει ποτέ
η Σάρα Κέιν. Και είναι ένας μονόλογος που εκφράζει πολύ άνετα, όποιον 
και όποια έχει τολμήσει να κάνει, έστω και μόνο μια βουτιά, στο αβέβαιο 
και την «παράνοια» του σύγχρονου έρωτα.

«Και θέλω να παίζουμε κρυφτό και να σου δίνω τα ρούχα μου
και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου
και να κάθομαι στα σκαλιά ενώ εσύ κάνεις ντους
και να σου τρίβω το σβέρκο
και να σου φιλάω τα πόδια και να σε κρατάω απ’ το χέρι
και να βγαίνουμε για φαγητό
και να μη με νοιάζει που τρως το δικό μου
και να σε συναντώ στου Ρούντυ και να μιλάμε για τον καιρό
και να πληκτρολογώ τα γράμματά σου
και να κουβαλάω τα πράγματά σου
και να γελάω με την παράνοιά σου
και να σου δίνω κασέτες που δεν τις ακούς
και να βλέπουμε σπουδαίες ταινίες και να βλέπουμε άθλιες ταινίες
και να γκρινιάζουμε για το ραδιόφωνο
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι
και να σηκώνομαι για να σου φέρνω καφέ
και κουλούρια και κρουασάν
και να πηγαίνουμε στου Φλόρεντ
και να πίνουμε καφέ τα μεσάνυχτα
και να μου κλέβεις τα τσιγάρα
και ποτέ να μην μπορώ να βρω ένα σπίρτο
και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ
και να σε πηγαίνω στον οφθαλμίατρο
και να μη γελάω με τα αστεία σου
και να σε θέλω το πρωί μα να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα
και να φιλάω την πλάτη σου και να χαϊδεύω το δέρμα σου
και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου,
τα μάτια σου, τα χείλη σου,
ο λαιμός σου, το στήθος σου, ο κώλος σου
και να περιμένω στα σκαλιά καπνίζοντας
μέχρι να γυρίσει σπίτι ο γείτονάς σου
και να περιμένω στα σκαλιά καπνίζοντας
μέχρι εσύ να γυρίσεις σπίτι
και να ανησυχώ όταν αργείς
και να ξαφνιάζομαι όταν έρχεσαι νωρίς
και να σου δίνω ηλιοτρόπια
και να πηγαίνω στο πάρτι σου
και να χορεύω μέχρι τελικής πτώσης
και να μετανιώνω όταν κάνω λάθος
και να χαίρομαι όταν με συγχωρείς
και να κοιτάω τις φωτογραφίες σου
και να εύχομαι να σε ήξερα από πάντα
και ν’ ακούω τη φωνή σου στα αυτιά μου
και να νιώθω το δέρμα σου στο δέρμα μου
και να τρομάζω όταν θυμώνεις
και το ένα σου μάτι έχει γίνει κόκκινο
και το άλλο γαλάζιο και η χωρίστρα σου στα αριστερά
και το πρόσωπο σου σαν Κινέζου
και να σου λέω ότι είσαι πανέμορφος
και να σε αγκαλιάζω όταν αγχώνεσαι
και να σε κρατάω όταν πονάς
και να σε θέλω όταν σε μυρίζω
και να σε προσβάλλω όταν σε αγγίζω
και να κλαψουρίζω όταν είμαι δίπλα σου
και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι
και να μου τρέχουν τα σάλια στο στήθος σου
και να σε πνίγω τη νύχτα
και να κρυώνω όταν παίρνεις την κουβέρτα
και να ζεσταίνομαι όταν δεν την παίρνεις
και να λιώνω όταν χαμογελάς
και να διαλύομαι όταν γελάς
και να μην καταλαβαίνω γιατί νομίζεις ότι σε απορρίπτω
όταν δε σε απορρίπτω
και να αναρωτιέμαι πως σου πέρασε απ’ το μυαλό
ότι θα μπορούσα
ποτέ να σ’ απορρίψω
και να αναρωτιέμαι ποιος είσαι
αλλά να σε δέχομαι ούτως ή άλλως
και να σου λέω για το μαγεμένο ξωτικό του δάσους
που διέσχισε πετώντας τον ωκεανό επειδή σε αγαπούσε
και να σου γράφω ποιήματα
και να αναρωτιέμαι γιατί δε με πιστεύεις
και να αισθάνομαι κάτι τόσο βαθύ
που να μη βρίσκω λόγια να το περιγράψω
και να θέλω να σου αγοράσω ένα γατάκι
το οποίο θα ζηλεύω επειδή θα το προσέχεις περισσότερο από μένα
και να σε κρατάω στο κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις
και να κλαίω σα μικρό παιδί όταν τελικά το κάνεις
και να διώχνω τις κατσαρίδες
και να σου αγοράζω δώρα που δε θέλεις
και να τα παίρνω πάλι πίσω
και να σου ζητάω να με παντρευτείς
και να λες πάλι όχι
αλλά να συνεχίζω να στο ζητάω
επειδή αν και νομίζεις ότι δεν το εννοώ
πάντα το εννοούσα από την πρώτη φορά που στο ζήτησα
και να περιπλανιέμαι στην πόλη
με τη σκέψη πως είναι άδεια χωρίς εσένα
και να θέλω ό,τι θέλεις
και να νομίζω ότι χάνω τον εαυτό μου
αλλά να ξέρω πως είμαι ασφαλής μαζί σου
και να σου λέω για τη χειρότερη πλευρά μου
και να προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου
επειδή δεν αξίζεις τίποτα λιγότερο
και να απαντάω στις ερωτήσεις σου
όταν θα προτιμούσα να μην το κάνω
και να σου λέω την αλήθεια
όταν στην πραγματικότητα δεν το θέλω
και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής
επειδή ξέρω ότι το προτιμάς
και να νομίζω ότι όλα έχουν τελειώσει
αλλά να κρατιέμαι για δέκα λεπτά ακόμα
πριν με πετάξεις έξω από τη ζωή σου και ξεχάσω ποια είμαι
και να προσπαθώ να σε πλησιάσω
επειδή είναι όμορφα να σε μαθαίνω και αξίζει τον κόπο
και να σου μιλάω κακά γερμανικά και εβραϊκά χειρότερα
και να σου κάνω έρωτα στις τρεις το πρωί
και κάπως
με κάποιο τρόπο
να σου εκφράζω έστω και λίγο
τον ακάθεκτο
τον ακατάλυτο
τον ακατάσβεστο
τον μεταρσιωτικό
τον ψυχαναλυτικό
τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ερωτά μου για σένα

And I want to play hide-and-seek
and give you my clothes
and tell you I like your shoes
and sit on the steps while you take a bath
and massage your neck and kiss your feet and hold your hand
and go for a meal and not mind when you eat my food
and meet you at Rudy’s and talk about the day
and type your letters and carry your boxes
and laugh at your paranoia
and give you tapes you don’t listen to
and watch great films and watch terrible films
and complain about the radio
and take pictures of you when you’re sleeping
and get up to fetch you coffee and bagels and Danish 
and go to Florent and drink coffee at midnight
and have you steal my cigarettes and never be able to find a match
and tell you about the the programme I saw the night before
and take you to the eye hospital
and not laugh at your jokes
and want you in the morning but let you sleep for a while
and kiss your back and stroke your skin
and tell you how much I love your hair your eyes 
your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home
and sit on the steps smoking till you come home
and worry when you’re late
and be amazed when you’re early
and give you sunflowers
and go to your party and dance till I’m black
and be sorry when I’m wrong
and happy when you forgive me
and look at your photos
and wish I’d known you forever
and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin
and get scared when you’re angry
and your eye has gone red and the other eye blue
and your hair to the left and your face oriental
and tell you you’re gorgeous and hug you when you’re anxious
and hold you when you hurt
and want you when I smell you
and offend you when I touch you and whimper
when I’m next to you and whimper
when I’m not and dribble on your breast and smother you 
in the night and get cold
when you take the blanket and hot when you don’t and melt
when you smile and dissolve
when you laugh
and not understand why you think 
I’m rejecting you when I’m not rejecting you
and wonder how you could think I’d ever reject you
and wonder who you are but accept you anyway
and tell you about the tree angel enchanted forest boy 
who flew across the ocean because he loved you
and write poems for you and wonder why you don’t believe me
and have a feeling so deep I can’t find words for it
and want to buy you a kitten I’d get jealous of because it would 
get more attention than me
and keep you in bed when you have to go
and cry like a baby when you finally do
and get rid of the roaches
and buy you presents you don’t want
and take them away again
and ask you to marry me
and you say no again
but keep on asking
because though you think I don’t mean it
I do always have from the first time I asked you
and wander the city thinking it’s empty without you
and want what you want
and think I’m losing myself but know I’m safe with you
and tell you the worst of me
and try to give you the best of me
because you don’t deserve any less
and answer your questions when I’d rather not
and tell you the truth when I really don’t want to
and try to be honest because I know you prefer it
and think it’s all over but hang on in for just ten more minutes 
before you throw me out of your life
and forget who I am
and try to get closer to you because it’s a beautiful learning to know you
and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew 
to you worse
and make love with you at three in the morning
and somehow
somehow
somehow
communicate some of the overwhelming
undying
overpowering
unconditional
all-encompassing
heart-enriching
mind-expanding
on-going
never-ending
love
I have for you.
Sarah Kane (3 February 1971 – 20 February 1999) was an English playwright. 
Her plays deal with themes of redemptive love, sexual desire, pain, 
torture — both physical and psychological — and death. 
They are characterised by a poetic intensity, pared-down language, exploration of
 theatrical form and, in her earlier work, the use of extreme and violent stage action. 
Kane herself, as well as scholars of her work, such as Graham Saunders, 
identify some of her inspirations as expressionist theatre and Jacobean tragedy. 
The critic Aleks Sierz has seen her work as part of what he has termed 
In-Yer-Face theatre, a form of drama which broke away from the conventions 
of naturalist theatre. Kane’s published work consists of five plays, one short film, 
Skin, and two newspaper articles for The Guardian...[...]
https://art-sheep.com/touching-love-monologue-from-crave-by-sarah-kane/

Sarah Kane: Why can’t theatre be as gripping as footie
https://www.theguardian.com/stage/2015/jan/12/sarah-kane-theatre-football-blasted
Of love and outrage: Sarah Kane obituary
https://www.theguardian.com/news/1999/feb/23/guardianobituaries.lyngardner
Το «Λαχταρώ» («Crave») είναι το προτελευταίο ποίημα που έγραψε 
το 1998, λίγο πριν την αυτοκτονία σε ηλικία 28 ετών, το 1999. 
Το έργο αυτό αποτελεί ορόσημο στη δραματουργική της πορεία 
και είναι αδιαμφισβήτητα ένα απ’ τα κορυφαία ποιήματα και 
θεατρικά έργα του 20ου αιώνα, το οποίο ανέβηκε το 1998, σε μια 
εποχή που η ίδια είχε χάσει την πίστη της στην αγάπη.
Πρόκειται για ένα διάλογο τεσσάρων ατόμων,τεσσάρων φωνών,
τεσσάρων ψυχών, χωρίς καμία σκηνική βία και οδηγία. 
Το έργο αυτό αποτέλεσε 
ουσιαστικά μια απόπειρα αναζήτησης μιας νέας δραματικής φόρμας, 
την οποία ο καθένας μπορεί να διαβάσει και να δει με διαφορετικό τρόπο.
Είναι ποίημα μεγάλο, ένα ποίημα λυρικό, στο οποίο «κραυγάζουν» 
οι εσωτερικές δονήσεις της Σάρα Κέιν για τον έρωτα και περιγράφουν 
με τραγική ειρωνεία την επερχόμενη κατάρρευσή της. 
Το «Λαχταρώ» είναι μια σύγχρονη «ωδή» στον έρωτα, σ’ αυτό το τόσο 
υπέροχο όσο και καταστροφικό συναίσθημα, που απ’ τη μία μας τσακίζει 
απ’ την κορυφή ως τα νύχια και απ’ την άλλη μας προσφέρει 
μια διέξοδο απ’ την «κόλαση» της λογικής και του εφικτού.
Το έργο αυτό εκφράζει, με εκπληκτικό τρόπο, το τοπίο του μοντέρνου έρωτα. Του έρωτα που αναζητά όλες τις απαντήσεις στο πρόσωπο του «άλλου», 
που τρέμει απο φόβο μόνο στην παραμικρή πιθανότητα απώλειας του «άλλου», 
που «χάνεται» στον εαυτό του, που ζητά απ’ τον «άλλον» να επουλώσει τις πληγές, να τον «σώσει» απ’ το τυχαίο μαρτύριο, να απαντήσει στα μυστήρια 
του κόσμου και της ύπαρξης, του γιατί, του πώς και του πότε.
Αυτό που περιγράφει η Κέιν είναι ο ίδιος ο Θεός και ο Δαίμονας, όπως συναντιούνται στο πρόσωπο του έρωτα, αφήνοντας μια ανθρώπινη ψυχή να «πεινάσει» και να «χορτάσει» ταυτόχρονα. 
Του έρωτα που μοιάζει με «αλήθεια» και ταυτόχρονα δε διαφέρει καθόλου 
από μια κοινή ψευδαίσθηση, που, στην πιο ακραία του μορφή, αποστραγγίζει 
και την τελευταία σταγόνα φαιάς ουσίας στο νευρικό σου σύστημα.
Ο μοντέρνος έρωτας, αυτός που ζητά τα πάντα και αναιρεί τα πάντα, που 
μας αδειάζει και μας γεμίζει την ίδια στιγμή, που μοιάζει με «θέωση», 
με «σταύρωση», με «πλήρωση», με θάνατο.

"CRAVE" SARAH ΚANE

«….Η Σάρα Κέιν πέθανε τραγικά.
Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου.
Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη.
Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά»
*Χάρολντ Πίντερ για Σάρα Κέην
-Ηθοποιός και σκηνοθέτης, η Σάρα Κέην υπήρξε από εκείνους τους αρχιτέκτονες του σύγχρονου θεάτρου, που μέσω σκοτεινών δρόμων
και μιας ανατρεπτικής θεατρικής φόρμας μετέφεραν συστηματικά
την Κόλαση πάνω στη σκηνή.
Αυθεντική, με μια δική της φιλοσοφία της έννοιας του θεάτρου,
η Σάρα Κέην εστιάζει στο δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στον κόσμο.
Στη σύντομη καριέρα της έγραψε τα παρακάτω έργα:
Blasted, Phaedra’s Love, Cleansed, Crave, και 4.48 Psychosis.
Η Σάρα Κέην έπαιρνε συστηματικά εκδίκηση με τις λέξεις κατακερματίζοντας θεατρικές συμβάσεις και σιωπές.
Στολίζει τα έργα της με μια ονειρική φορεσιά:την ποίηση και τη λυρική
απόδοση της με το ρυθμό, τον ήχο των λέξεων και των σιωπών.
Αναζητά τη λύτρωση.
Λύτρωση από μια ιδέα.
Ή από το συναίσθημα του τρόμου. Ή και από τα δυο.
-Όταν η ασθένεια της κατάθλιψης φτάσει πια να βρίσκεται σε
επίπεδα «φονικά», η σκέψη γίνεται υπηρέτης της ασθένειας της.
Ανάμεσα σε χάπια, ποτά και σβησμένα τσιγάρα, γράφει επίσης το γνωστό
έργο «4.48 ΨΥΧΩΣΙΣ»
(4.48 είναι η ώρα που στατιστικά
έχει σημειωθεί ως εκείνη με τις
περισσότερες αυτοκτονίες)
κι αφήνει πίσω το παρακάτω σημείωμα:
«…Έχω αποφασίσει να αυτοκτονήσω. Είμαι θλιμμένη.
Νοιώθω πως το μέλλον είναι ανέλπιδο και ότι τα πράγματα
δεν πρόκειται να καλυτερέψουν.
Στις 4.48, όταν κάνει επιδρομή η κατάθλιψη, θα κρεμαστώ
στον ήχο της ανάσας του εραστή μου….»
Οι αντιθέσεις συνοδεύουν την συγγραφέα όχι μόνο στη ζωή αλλά και στα δημιουργήματα της. Την ίδια στιγμή που βρίσκεται στο απόγειο της επιτυχίας
της με εξαιρετικές κριτικές και δημόσιες εμφανίσεις (όπου εμφανιζόταν
με αυτοπεποίθηση, γαλήνη και αισιοδοξία),την ίδια στιγμή νοσηλεύεται
στο Μaudsley Hospital στο Λονδίνο για μια κατάθλιψη που δεν ήταν
πια διαχειρίσιμη.

Με την ολοκλήρωση του έργου της αποπειράται να δώσει τέλος
στη ζωή της με ένα κοκτέιλ 200 χαπιών (αντικαταθλιπτικών και ηρεμιστικών). Μεταφέρεται στο Νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση διαφεύγοντας

τον κίνδυνο. Δύο μέρες αργότερα θα συναντηθεί με τον πολυπόθητο θάνατο.
Το όνομα του ερωτικού πόθου της Σάρα Κέην είναι τελικά γνωστό: θάνατος.
Ο αιώνιος εραστής της.-Μισή ώρα δίχως επιτήρηση ήταν αρκετή για να δώσει τέλος στη ζωή της και να βρεθεί κρεμασμένη με τα κορδόνια των
παπουτσιών της στο μπάνιο το ψυχιατρείου σε ηλικία μόλις 28 ετών.
Χρειάστηκαν 90 λεπτά ώσπου να αφήσει την τελευταία της πνοή από τη
στιγμή που κρεμάστηκε.
*με πληροφορίες και από:https://www.lavart.gr/sarah-kane-crave-ekei-opou-aspro-
chtypietai-alypita-mechri-na-ginei-kai-afto-mavro/
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το

να τα έχεις όλα αυτά που λέει το κείμενο,
αλλά να μην το έχεις συνειδητοποιήσει
και στο τέλος να τα χάνεις…
Οχι,δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο!!!
φΡ
i-rena
!