ΜΕΣΑ ΜΑΝΗ -- Πειρατικές Ιστορίες – «Η καρδιά του Ιησού»

Είναι γνωστό ότι κατά την διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα στα παράλια της Μάνης, η πειρατεία, λόγω ανέχειας από τον υπερπληθυσμό της περιοχής, είχε γίνει βασική ασχολία των κατοίκων. 

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες βοηθούσαν στις επιδρομές και στη μεταφορά των λαφύρων. Δεν ήταν μάλιστα σπάνιες οι φορές όπου οι γυναίκες είχαν και μάχιμη συμμετοχή. Ιδιαίτερα έντονα ανέπτυξε πειρατεία η Μέσα Μάνη όπου ήταν και φτωχότερη.  Τα μικρά λιμανάκια της αποτελούσαν φονικά ορμητήρια. Χαρακτηριστικό της κατάστασης αυτής είναι το παρακάτω απόσπασμα …..

«Το 1786, το γαλλικό εμπορικό πλοίο ¨η Καρδιά του Ιησού¨ με κυβερνήτη τον πλοίαρχο P. Madaile, έχοντας ναυαγήσει στον Γερολιμένα κοντά στο Κάβο Γκρόσο, οδηγήθηκε μαζί με το πλήρωμα του στους Μπουλαριούς, ένα χωριό σε απόσταση τριών μιλίων, ιδιοκτησίας του Ηλία Μαντούβαλου. Το καράβι, τα παλαμάρια, η εξάρτυση του πλοίου καθώς και τα τόπια με τα υφάσματα τεμαχίστηκαν, χωρίστηκαν σε ίσα μερίδια και φορτώθηκαν στην πλάτη των γυναικών, που μετέφεραν ως και τα βαρέλια στα λημέρια τους».

Πύργος Μαντούβαλου στους Απάνω Μπουλαρίους

Το παραπάνω περιστατικό το οποίο περιγράφεται από τον Γάλλο Πουκεβίλ σε βιβλίο του, αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο. Πρώτον επιβεβαιώνει την παράδοση ότι το λιμανάκι του Γερολιμένα χρησιμοποιούταν ως πειρατικό ορμητήριο της οικογένειας Μαντούβαλου και άλλων οικογενειών της Μέσα Μάνης. Δεύτερον πιστοποιεί την ύπαρξη του επίθετου Μαντούβαλου ήδη από το 1780. Μάλιστα αναφέρεται ως ιδιοκτησία της  παραπάνω οικογένειας.

Έχουμε δηλαδή ένα μικρό είδος ντόπιου φεουδάρχη ανάλογο με εκείνους της έξω Μάνης χωρίς όμως κάποια αναγνώριση και επισημότητα. Ο λόγος για τον οποίο οι ντόπιοι απογύμνωσαν εντελώς το ναυαγισμένο πλοίο ήταν η ανέχεια. Η απομόνωση της περιοχής, η έλλειψη αναπτυγμένου εμπορίου, οι συχνοί πόλεμοι καθώς και η έλλειψη ρευστού έκανε πολλά είδη όπως τα υφάσματα δυσεύρετα.

τό διάβασα ΕΔΩ : maniatika.wordpress.com/