Κρατάει απασχολημένο το στόμα σου, διασκεδάζει την πείνα σου, και προκαλεί αυξημένη σιελόρροια. Πράγμα πολύ χρήσιμο, γιατί το σάλιο είναι λιπαντικό και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα το χρειαστείς. Ή για πού...
Μάσα τη Δημοκρατία σου.
Μέχρι σήμερα, σ’ αυτό το πεντάλεπτο, μιλούσαμε για τα ολισθήματα της Δημοκρατίας. Ενα λαθάκι από ‘δω, μια αβλεψία από ‘κει, μικροπράγματα θα μου πεις, αλλά με σωρευτικό χαρακτήρα, που αθροιζόμενα κάνουν μια μεγάλη διαταραχή. Κάτι σαν το πετραδάκι μέσα στο παπούτσι σου, που ενοχλεί ανεπαίσθητα στο πρώτο βήμα αλλά βασανίζει ανελέητα στο χιλιοστό...
Σήμερα, λέω να μιλήσουμε για την ίδια τη Δημοκρατία. Αυτή την αειπάρθενη εταίρα που θεωρούμε το μεγαλύτερο πολιτειακό μας επίτευγμα, ή έστω, την εισέτι λαμπρότερη ιδέα της οικουμένης, πάνω στο πώς πρέπει να κυβερνώνται οι άνθρωποι.
Την έχετε παρομοιάσει με βασίλισσα. Με πόρνη. Με ατρόμητη πολεμίστρια και εύθραυστη παρθένα. Οι λογοτέχνες, που όλοι κρύβετε μέσα σας.
Για μένα όμως, η Δημοκρατία είναι... μία τσίχλα.
Την βάζει στο στόμα του οποιοσδήποτε, και τη μηρυκάζει με πάθος μέχρι να χάσει κάθε γεύση, άρωμα και ευχάριστη υφή.
Η Δημοκρατία είναι μία τσίχλα.
Μόνο μέσα στο κουτάκι της, τυλιγμένη με το ατομικό της ασημόχαρτο, έχει συγκεκριμένο σχήμα και μορφή. Μόλις κάνει το πρώτο της στριπτίζ και την αρπάξει η γλώσσα, πλάθεται κι αλέθεται όπως και ο πολτός των ιδεών που κάποιοι σερβίρουν για γεύση από ελευθερία.
Η δημοκρατία είναι μια τσίχλα.
Κρατάει απασχολημένο το στόμα σου, διασκεδάζει την πείνα σου, και προκαλεί αυξημένη σιελόρροια. Πράγμα πολύ χρήσιμο, γιατί το σάλιο είναι λιπαντικό και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα το χρειαστείς. Ή για πού...
Η δημοκρατία είναι μια τσίχλα.
Η διαφημιστική της καμπάνια, με ευτυχισμένους ανθρώπους που ζούνε ανέμελα, είναι όλοι καλοβαλμένοι, πεντακάθαροι και αποστειρωμένοι, κοστίζει δυσανάλογα πολλά με αυτά, που το ίδιο το προϊόν έχει να προσφέρει. Θα στην μοστράρουν ως μια φαντασμαγορική εξτραβαγκάντζα, και στο τέλος θα σε ταΐσουν κάτι που απλά απασχολεί τα σαγόνια σου.
Είναι ελατή και όλκιμη (όπως μάθαμε στη Φυσική της τρίτης Λυκείου), γι΄ αυτό και μπορούμε να την κάνουμε ψιλή ψιλή σαν κλωστή, ή λίγο πιο χοντρή, σαν σχοινί και να δέσουμε χειροπόδαρα όποιον τολμάει να ψελίσσει “καλή η τσίχλα ρε παιδιά, αλλά μήπως να βάζαμε και κάτι στο στομάχι μας;”
Αυτή η τσίχλα, που την πετάνε απρόσεχτα στο δρόμο, την πατάμε αφηρημένοι, κολλάει στη σόλα του παπουτσιού μας και δε λέει να φύγει με τίποτα, κόλλησε τώρα στη σόλα της Δικαιοσύνης. Μιας άλλης απειρόγαμης νύμφης που προσπαθεί, τριάντα μήνες τώρα, να βρεί κάτι να προσάψει - να! σαν τσίχλα - σε έναν πολίτη που απογυμνώθηκε από κάθε δικαίωμα δημοκρατίας, ισονομίας και συνταγματικότητας και σαπίζει στη φυλακή. Αθώος; Ένοχος; Μάλλον κάτι ενδιάμεσο, σαν το καθαρτήριο των Καθολικών, ή την τσίχλα που δεν είναι ούτε στέρεα ούτε ρευστή. Κάτι ενδιάμεσο.
Η Δημοκρατία δεν νοιάζεται αν ο Κώστας Σακκάς είναι τρομοκράτης, επαναστάτης, η μετενσάρκωση του Σατανά ή το θύμα μιας περίτεχνης πλεκτάνης. Νοιάζεται μόνο να δείξει στους απ’ έξω ότι, σαν τσίχλα που είναι, αλλάζει σχήμα και μορφή, ίσα-ίσα για να μην ταξινομείται σε καμία κατηγορία. Και να μας πείσει ότι “ανεξάρτητη” σημαίνει “ανεξέλεγκτη”.
Η Δημοκρατία - εσείς τώρα νομίζετε ότι κάνω πλάκα, αλλά το εννοώ στα σοβαρά - είναι μια τσίχλα.
Κάποιοι τη μασάνε μέχρι να γίνει πέτρα και τη φτύνουνε.
Άλλοι την καταπίνουν κατά λάθος και πνίγονται.
Τους εύχομαι ολόψυχα το τελευταίο.
*του Γιώργου Φραντζεσκάκη (από τη Φυλή των Φίλων )
*του Γιώργου Φραντζεσκάκη (από τη Φυλή των Φίλων )
τό διάβασα ΕΔΩ: http://stokokkino.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΌ : Vassilia Gini
Η τσίχλα επίσης, ενισχύει τη μνήμη...........
πονάς και την πετάς!
Το θέμα είναι ο στόχος... και η οργή...
που προκαλεί το αίσθημα της πείνας μόλις την αποχωριστείς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου