Σελίδες

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Του Ευαγγελισμού, γιορτή μεγάλη σήμερα, εθνική και θρησκευτική - *Γράφει η Εκπαιδευτικός κ.Άννα Τιρικανίδου από Θεσσαλονίκη



Κι από τις δυο γωνιές να συμβολίζει την ανάταση του ανθρώπου. 
Του Έλληνα, που βρήκε,
επιτέλους, τον τρόπο να επαναστατήσει το '21, μετά από σκλαβιά τετρακοσίων χρόνων, κάτω από το ζυγό του Οθωμανού κατακτητή, και με τις όποιες δυσκολίες, αφού οι "Εφιάλτες" και οι υποψήφιοι αρχηγοί του γένους δεν έλειψαν ποτέ από την ιστορική του διαδρομή. 
Και του πιστού, όμως, που μέσα του φτερούγισε η ελπίδα, με την καλή την είδηση 
της γέννησης εκείνου, του Υιού του Ανθρώπου. Ελλάδα, 25 Μαρτίου 2015. 
Τιμούμε σήμερα όλους εκείνους, και πιο πολύ τους ανώνυμους, που απλόχερα θυσίασαν 
τη ζωή τους, για ν' ανασαίνουμε εμείς αέρα Ελευθερίας, να πληκτρολογεί ελεύθερα 
το χέρι μας την κάθε ηλίθια σκέψη της κουρούπας μας, που να βασανίζουμε δε μάθαμε 
οι περσότεροι!
Για τις παρελάσεις πολύς λόγος έχει γίνει, τίποτα άλλο δε θέλω να πω, είναι γνωστή 
από χρόνια στους φίλους μου η θέση μου. 
Μονάχα δύο σχόλια, πόσο όμορφη ήταν η εικόνα των παιδιών, που κρατούσαν περήφανα 
τη γαλανόλευκη εχθές στις μαθητικές παρελάσεις, κι ας μην ήταν της ''φυλής'' μας τέκνα. Την τίμησαν διπλά, όπως και να 'χει, γιατί τιτάνιος ήταν ο αγώνας τους, να γίνουν κοινωνοί του πολιτισμού, που κουβαλάει, αιώνες τώρα, η γαλανόλευκη. 
Οι μαθητές δεν έχουν τα προβλήματα, που έχουμε εμείς, οι μεγαλύτεροι, οι τάχα μου δήθεν ''σοφότεροι". Περπατούν πλάι πλάι, χαμογελαστοί κι αγκαλιασμένοι, αγαπούν, τιμούν και χειροκροτούν τον άλλον, τον υποτιθέμενο ''ξένο''. Τελικά, τη Γραφή την κατέχουν καλύτερα οι μικροί, μάλλον θα οφείλεται στο ότι τη διαβάζουν καρδιακά!
Για τους παραδοσιακούς χορούς, που θ' ακολουθήσουν σήμερα των παρελάσεων, λόγος πολύς και πάλι, μα τόσο ανώφελος. 
Συνήθως, βέβαια, από κείνους που καθόλου δε γνωρίζουν. 
Στις επαρχιακές πόλεις, μετά τις παρελάσεις, οι παραδοσιακοί χοροί και τα γλέντια ήταν πάντα στοιχείο του εορταστικού τυπικού της ημέρας. 
Στα μεγάλα αστικά κέντρα μόνο θα είναι πρωτόγνωρη εμπειρία, κι αυτό σε κεντρικό επίπεδο, γιατί οι συνοικίες και καλύτερα οι ''γειτονιές'' πάντα τιμούσαν την παράδοση. 

Ας μην διυλίσουμε τον κώνωπα, νισάφι πια!
Κι αυτό το επιχείρημα με τα τσάμικα της χούντας, πολύ α-νόητο. 
Δε θα ενοχοποιήσουμε την παράδοση, γιατί χόρευαν οι χουντικοί τσάμικους. Τσάμικο χόρευε περήφανα κι ο Γέρος του Μοριά, θυμόσαστε, εκείνος που τον φυλακίσαμε, 
ελάτε τώρα, μην κάνετε πως δε θυμόσαστε, δεν ήτανε κι ο μόνος, άλλωστε! 
25, 24, 26, ή μήπως 16 Μάρτη γίνηκε η επανάσταση;
Δεν άκουσα, πώς είπατε;
Άνοιξη ήταν, εγώ αυτό το συμβολισμό διαλέγω να κρατώ!
Η ιστορική γνώση και μνήμη με βοηθάει να μη λησμονώ, πόσοι, ποιοι και με ποιους 
τρόπους καπηλεύτηκαν τον τίμιο αγώνα του Γένους. 
Ξέρετε, εκείνους που προαλείφτηκαν να γένουν βασιλείς, μα τους την έσκασε ο Βαυαρός 
κι ακόμα να το ξεπεράσουν. Εκείνους που έριξαν νεκρό τον Καποδίστρια τον Οκτώβρη 
του '31 στο Ναύπλιο, εκείνους που υπόγραψαν τα δάνεια, που μας κρατούν ακόμα ''σκλάβους''. 
Αληθινά και γεμάτα σοφία τα λόγια κείνου του Γάλλου, :
"Την ιστορία δεν τη διαβάζουμε για να μάθουμε το παρελθόν, μα για να γνωρίσουμε 
το μέλλον". 
Μα εμείς, καθώς περίτρανα και πάλι διαφαίνεται, τίποτα δε μάθαμε, πάλι με δανεικά πλαστά όνειρα, να ζούμε απαιτούμε. 

Για τον μπακαλιάρο με τη σκορδαλιά, δε μας πειράζει που είναι της παράδοσης, σωστά;
Θα πράξουμε τα δέοντα οι παινεμένες νοικοκυρές με τέχνη περισσή, να είναι όμορφο 
το οικογενειακό τραπέζι, αφού δεσμός άρρηκτος της ελληνικής παράδοσης είναι 
η τράπεζα κι ορθά. 
Σαν σήμερα γίνηκε ένας χρόνος, που μας την ''έσκασε'' η Αννούλα μας, κι ο πόνος 
λίγο μονάχα μαλάκωσε. 
Μου έλεγε πάντα με αγάπη: 
''Όσες φουρτούνες κι έγνοιες η ψυχή μου κι αν κουβαλάει, πάντα θα έρχεται 
ο Ευαγγελισμός, χαρμόσυνη την είδηση της άνοιξης να μου θυμίσει, εγγόνα μου!". 
Την αγαπούσε πολύ την Παναγιά, τον τιμούσε τον Ευαγγελισμό κι ο μπακαλιάρος πολύ 
της άρεσε κι αυτός. 
Μα εκείνο που πιότερο αγαπούσε, ήταν να κάνει σχέδια, για τα λουλούδια της άνοιξης 
που θα φύτευε, αμέτρητα λουλούδια, κι όλα πανέμορφα, στόλιζαν πάντα την αυλή της. 

Αρχόντισσα αληθινή, έτσι θέλω να τη θυμάμαι, μέσα στα λουλούδια της άνοιξης!

Χρόνια πολλά, περήφανα κι ελληνικά!

~~~~

Άννα Τιρικανίδου
https://www.facebook.com/anna.tirikanidou/posts/10203111547423568

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου