"Μια γραμμούλα είναι ο ορίζοντας. Μετά, τι γκρεμός, Θεέ μου!".... *Γιάννης Κοντός

Τα άγουρα σώματα έχουν και αυτά τη γήρανση τους.Τα περισσότερα είναι φυλλοβόλα.

Μια γραμμούλα είναι ο ορίζοντας.
Μετά, τι γκρεμός, Θεέ μου!

Τι μου φταίει το ποίημα,
εάν το ποτάμι δεν περνάει
μέσα από το σπίτι μου.

Τι φθορά και αυτή η αιωνιότητα.
Τι σκουλήκι.

Τα θραύσματα της χθεσινής ημέρας
με πήραν στο πρόσωπο και μου αφήσανε σημάδια.

Ένα φρούτο κύλησε στο δρόμο.
Ψάχνει για χώμα,
για να σαπίσει ήρεμα.

Αφήνεις τα ίχνη σου πάνω μου
και γίνομαι κατάστικτος.
Έτσι με γνωρίζουν στον παράδεισο.

Σκόνη πέφτει, όπως τρίζουν τα δοκάρια
του ουρανού.
Μας ασπρίζουν τα μαλλιά.
Δεν πρόκειται να γίνει καμιά καταστροφή,
απλώς περνάνε τα χρόνια.

...από τη συλλογή του "Δευτερόλεπτα του φόβου"

Γιάννης Κοντός
1943-2015
Έλληνας ποιητής, συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και μεταφραστής.
Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως ασφαλιστής.
Μεταξύ 1971-1976 διατήρησε, μαζί με τον Θανάση Νιάρχο,
το βιβλιοπωλείο "Ηνίοχος", σημείο συνάντησης λογοτεχνών και διανοούμενων κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας. 
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με ποίηση το 1965, και με το πρώτο του βιβλίο, το 1970.
Έχει εκδώσει δεκαπέντε ποιητικά βιβλία, δύο βιβλία με πεζά κείμενα και τρία βιβλία για παιδιά.