...πλήν ενός...

Πες σήμερα όλα τα ωραία που θες.
Ζήσε σήμερα την ομορφιά της σχέσης.
Πες τώρα "σ’ αγαπώ","σ’ ευχαριστώ","σε θέλω","μου είσαι πολύτιμη,πολύτιμος".
Σε λίγο δεν θα είμαστε μαζί.

Έρχεται αυτός που θα μας χωρίσει όλους: ο θάνατος.
Ας μας βρει αγαπημένους, ενωμένους, έχοντας ζήσει μια πληρότητα ζωής, 
με νόημα και σκοπό.
Μην αφήνεις για αύριο την όμορφη λέξη που θες να πεις στον άνθρωπό σου.
Γονείς, παιδιά, συγγενείς, φίλοι, γείτονες. Ας τα βρούμε με όλους αυτούς.
Πόσα χρόνια θα ζήσεις;
Ας ζήσουμε το μυστήριο της ενότητας, πριν φύγουμε.
Αυτό ζήτησε ο Χριστός μας πριν σταυρωθεί: την ενότητα των μαθητών Του μεταξύ τους, 
στο όνομά Του.
Αγάπη. Αγάπη. Αγάπη.
Μην την αναβάλεις. Διότι σίγουρα την έχεις μέσα σου κι εσύ. Δεν είσαι παλιάνθρωπος.
Μα αναβάλεις, το αφήνεις για αργότερα.
Μα δεν ξέρεις πόσο θα ζήσεις, αν θα προλάβεις μεθαύριο να πεις μια συγγνώμη.
Ο Χριστός μας, δεν σταμάτησε σ’ όλη Του τη ζωή να λέει αυτές τις λέξεις 
στους ανθρώπους.
Είπε στους μαθητές ότι τους αγαπά, τους ονόμασε φίλους Του, παιδιά Του, δικούς Του ανθρώπους, αδέρφια Του.
Δεν είσαι κακός.
Πίσω απ’ την κρούστα της σκληροκαρδίας σου, κρύβεται ένα ευαίσθητο πλάσμα.
Άσε το να βγει, να ομορφύνει την πλάση όλη.
π. Ανδρέας Κονάνος...
https://koplayers.info/show/TlBxRzFsRTVaRXc.html


Τα πρόσωπα τών ανθρώπων στις κηδείες - άλλα συνοφριωμένα, 
άλλα βαθιά λυπημένα, κι άλλα παγωμένα - μα όλα με εκείνο το βλέμμα που λές 
και με καρμπόν πήγε σε όλα τα μάτια ίδιο. 
Το βλέμμα αυτό, που μέσα στόν πανικό του φωνάζει βουβά - είμαστε ζωντανοί, 
ναί, ζούμε. 
Για πόσο ακόμα,κανείς δέν θά πεί - γιά όσο όμως,θά υπάρχουμε. 
Μέχρι την επόμενη κηδεία,που θά το φορέσουμε πάλι - πλήν ενός.
φΡ