...φθινοπωριάτικες υποψίες...

...δεν αρκεί ο Σεπτέμβρης για να ξεχάσουμε τη θάλασσα..
στα χρώματα 
του φθινοπώρου...να ταξιδεύω την ψυχή μου...
Όσα κάθε φορά μου παίρνει άκαρδα ο Αύγουστος...
ίσως μου τα φέρνει απλόχερα ο Σεπτέμβρης...
είπα...και γέλασα πικρά...
Οι απαισιοδοξοι βλέπουν στο φθινόπωρο 
τα φύλλα που πέφτουν....
Οι αισιόδοξοι βλέπουν τα χρώματα που γεννιούνται καί την αυτοκρατορία του κίτρινου...


''Ο ήλιος πήρε να ψηλώνει, του πεύκου δάκρυζε η φλούδα
Σεπτέμβρης κι ήθελε σεντόνι...και γεια σου ΑΥΓΟΥΣΤΕ ΙΟΥΔΑ..''

...για το καλοκαίρι που είναι στην καρδιά μας
κι όχι μόνο στις σελίδες του ημερολογίου...
Αποκαλόκαιρο γαλήνη, βάλσαμο και βαθιά ανάσα! 
Θωρείς,αναθεωρείς και ανατάσσεται ο εαυτός ο κυρίαρχος..!!!
Το αντίο του καλοκαιριού...όρκος φθινοπώρου κι ας σαλπάρουν τα όνειρά μας,
για καλύτερα μέρη...
Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ...

Στάζει ο ήλιος από τα φτερά!
Όλα τα φθινόπωρα αρχίζουν με ένα πεισματάρικο 
καλοκαίρι 
στην ψυχή....
Όμως πρέπει να συμβούν ξανά και ξανά αυτές οι επαναλήψεις
γιατί αν δεις καλά εκεί ανάμεσα στις εποχές
είναι κρυμμένα θαύματα που περιμένουν...
...Φθινοπωριάτικες
...υποψίες....
ότι με μπέρδεψες με άλλη...
Ρένα