Ο βιολιστής Τιμπόρ Μπάργα και η Συμφωνική Ορχήστρα του Αμβούργου ερμηνεύουν Νίκο Σκαλκώτα τον πορφυρογέννητο του σπιτιού με τα αγάλματα, στη Χαλκίδα, που φρόντισαν να εγκαταλείψουν και αυτό.

Σκαλκώτας Νίκος 

(το ένα από τα τρία Σίγμα του εικοστού αιώνα: Στραβίνσκυ, Σοστάκοβιτς, Σκαλκώτας). 

Ο συνθέτης που τον ερμηνεύουν οι ορχήστρες για να αποδείξουν την αρμονική τους σύνδεση, 
όπως έλεγε ο Μπεργκ. 
Ο μαθητής του Σένμπεργκ και το τελευταίο βιολί στην ορχήστρα εν Ελλάδι 
που συνήθιζε να λέει στην απομόνωσή του, από το μεταξικό καθεστώς: 
"πρόσεξε στην Ελλάδα μην δείξεις πως είσαι καλός 
(εννοώντας καλός σε αυτό που κάνεις). θα σε περάσουν για τρελό". 

Προφανώς την ίδια περίοδο ο φασισμός κατέστρεφε κάθε πρωτοπορία και ο σταλινισμός επίσης 
καθώς υπό το πρόσχημα ενός ολοκληρωτικού - στην ουσία - σοσιαλιστικού - δήθεν - ρεαλισμού 
κατέστρεφε το ΚΚΕ μια Μέπω Αξιώτη και έναν Νίκο Σκαλκώτα.

Την Μέλπω Αξιώτη αυτή ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΦΥΗ ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΑΣ 
όταν την υποχρέωνε να αποκηρύξει τα αιώνια και πρωτοποριακά ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 
έργα της/ μυθιστορήματά της. Και προφανώς έχοντας στο μάτι ο Στάλιν και τον Σοστάκοβιτς 
δεν θα άφηναν εδώ, οι σταλινικοί, το άλλο Σίγμα του εικοστού αιώνα να φτουρίσει. 

Τον Νίκο Σκαλκώτα. ΤΟΝ ΜΕΓΑ. 
Πώς θα μπορούσε ένας παρανοϊκός, ο Στάλιν, να μην αξιοποιηθεί από την γραφειοκρατία 
του ολοκληρωτισμού και ένας φασίστας να μην αξιοποιηθεί από την απαίδευτη εσωτερική 
μεταπραττική τάξη που θησαύριζε σε βάρος των Ελλήνων πολιτών 
(και εν πολλοίς συνεχίζει να το κάνει); και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται 
για μια ολοκληρωτική, βαθύτατα αντιμαρξιστική λογική και πρακτική.


από : EvAngelos Intzidis