Δεκάδες φωτογραφίες στο πεζοδρόμιο, ένα κυριακάτικο μεσημέρι έξω από τους κάδους στην πλατεία Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο, αποτέλεσαν «ελκυστικό» θέαμα για κάθε περαστικό. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην ρίξει έστω μια ματιά. Είμαι σίγουρη πως όλοι αναρωτιούνταν το ίδιο με μένα: ποιος απόθεσε τόσες φωτογραφίες εκεί και γιατί;

Το μάτι μου πέφτει σε μία φανερά παλιά φωτογραφία με πολλούς Ρομά σε ένα πανηγύρι  και αρχική μου σκέψη είναι πως κάποιος άνθρωπος από αυτή την φυλή τις πέταξε. Χαζεύω τις υπόλοιπες: άνθρωποι από άλλη εποχή και υπέροχα φυσικά τοπία φωτογραφημένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αρκετά επαγγελματικό. Σε ποιον ανήκουν; Εντύπωση μου κάνει μία άκρως καλλιτεχνική φωτογραφία : δυο φέτες καρπούζι πάνω  σε ένα τραπέζι με φόντο την θάλασσα. Ο κάτοχος τους είναι σίγουρα επαγγελματίας σκέφτομαι πλέον και συνεχίζω να κοιτάζω. Θέλω τόσο πολύ να αρπάξω όσες με εντυπωσιάζουν αλλά σκέφτομαι τους περαστικούς που περνούν, η γνωστή έννοια μας για  το τι θα πει ο κόσμος. Δεν θέλω να με κοιτάξουν σαν μια «Μαρία της γειτονιάς», κοινώς σα ρακοσυλλέκτρια (για όσους δεν παρακολούθησαν ποτέ την επιτυχημένη μεξικανική σειρά!).
Μία κοπέλα – από εκείνες  που εκπέμπουν την λεγόμενη «κουλτούρα»- κάνει το πρώτο βήμα και παίρνει κάποιες φωτογραφίες. Χαίρομαι που και κάποιος άλλος αντιλαμβάνεται την αισθητική τους. Αρχίζω να μαζεύω όσες μου αρέσουν και μία κάρτα πεσμένη πλάι στις εικόνες, μου δίνει ένα στοιχείο για αυτές: είναι πρόσκληση, γραμμένη στην καθαρεύουσα για μία έκθεση σε γκαλερί.
Ένα αντρικό όνομα είναι αρκετό για να μου προβάλλει  το google (τιμή και δόξα στον ιδρυτή του),  πληροφορίες που ίσως δώσουν απάντηση στις απορίες μου. Βασίλης Ζενετζής. Γεννηθείς το 1935, καταγωγή από Κρήτη, ζωγράφος. Είμαι άκρως ενθουσιασμένη για την ανακάλυψη μου, ενθουσιασμό που δεν έδειξαν όσοι τους εξιστόρησα την «εμπειρία» μου- μονότονος που έγινε ο κόσμος!
                                                

Ο ζωγράφος αυτός ζωγραφίζει θαλασσογραφίες, τοπιογραφίες και νεκρές φύσεις μέσω ενός ιδιότυπου λεπτομερειακού πολυπρισματικού ιδιώματος/τεχνοτροπίας με σπάτουλα που επινόησε και ονομάζεται τετραγωνισμός, διαβάζω κάπου. Η τεχνοτροπία αυτή δίνει την αίσθηση μιας ψηφιδωτής εικόνας, κάτι πραγματικά όμορφο. Παρόλη την αναζήτηση δεν  βρίσκω πολλά στοιχεία. Προσπαθώ να έρθω σε επικοινωνία μαζί του αλλά δεν τα καταφέρνω. Πολλές φωτογραφίες που μάζεψα, ομοιάζουν με τοπία που έχει ζωγραφίσει.
Καταλήγω στο σενάριο πως ίσως ανήκουν σε αυτόν όλες αυτές οι εικόνες, ή σε κάποιον επαγγελματία φωτογράφο που συνεργαζόταν μαζί του, όπως και να χει όμως δεν θα μάθω ποτέ το λόγο που βρέθηκαν πλάι στα σκουπίδια. Αρκεί όμως που έμαθα έναν ακόμη Έλληνα ζωγράφο που αγνοούσα όπως και πολλοί άλλωστε.
Ξανακοιτάζω τις μαζεμένες φωτογραφίες και λογίζομαι πως θα μπορούσαν, ή ακόμα πως μπορεί  να είναι ένα έργο τέχνης ζωγραφισμένο από τον Βασίλη Ζενετζή. Νιώθω περήφανη για την ανακάλυψη μου… και είμαι η μόνη! Μία ακόμα απορία όμως με ταλανίζει, με όλη την μεταφορικότητα που μπορεί να την διακατέχει : γιατί όμορφα πράγματα καταλήγουν στα σκουπίδια;…

Σχετικός σύνδεσμος: http://www.zenetzis.gr/

Ελένη Κάτσαρη


 

πηγή :  www.adartes107.gr