Φτάσατε στα πυργόσπιτα και τους πολεμόπυργους με τα φαντάσματα και τις ύποπτες σκιές! Διαβήκατε έναν τόπο θρυλικό που πάντα γεννά ακραία συναισθήματα.
Είσαστε στην παραδοσιακή και άγρια Μάνη, που...
είτε θα τη λατρέψετε ή θα τη μισήσετε.
Είσαστε στην παραδοσιακή και άγρια Μάνη, που...
είτε θα τη λατρέψετε ή θα τη μισήσετε.
Γερολιμένας, Αλύκα, Βάθεια, Μαρμάρι, Ακρωτήριο Ταίναρο, Κοίτα, Επισκοπή, Σταυρί, Έρημος. Μπροστά σας απλώνεται ένα ασάλευτο τοπίο άγριας ομορφιάς, με τους πολεμόπυργους να καμαρώνουν από ψηλά και τα έρημα χωριουδάκια, με τους πύργους και τα πυργόσπιτα, να διηγούνται ιστορίες μιας άλλης εποχής, χιλιοτραγουδισμένης σε πανάρχαια μοιρολόγια και γραμμένης πάνω σε ανθρώπινα κορμιά που πολεμούσαν και έπεφταν, χόρευαν, τσακώνονταν και γυρνούσαν πάλι στα χωράφια.
Είναι η ιστορία ενός άλλου τόπου, σκληρά σμιλευμένου που μοιάζει με σικελικό τοπίο.
Είναι η ιστορία του πραγματικού Μανιάτη με τις «κορόνες» και τα μαύρα κεφαλομάντιλα να σε κυριεύουν.
Η Μέσα Μάνη σας καλεί να την εξερευνήσετε και να γνωρίσετε πρωτόγνωρες ομορφιές.
Γερολιμένας, Κοίτα, Επισκοπή, Έρημος
Όταν θα ξεκινήσετε από την Αρεόπολή ή από τον Διρό για να φτάσετε στο Γερολιμένα, τα πρώτα χωριά, από την Τριανταφυλλιά μέχρι και το Λάκκο, δεν θα σας πουν πολλά. Από εκεί και πέρα, όμως, απλώνεται ένας τόπος άγριας ομορφιάς, όπου σε πολλές περιπτώσεις θα σας εκπλήξει ευχάριστα. Στο δεξί σας χέρι θα δείτε μια ταμπέλα που λέει «προς Έρημο». Αν την ακολουθήσετε, θα βρεθείτε μπροστά σε μια καταπληκτική εκκλησία, την Αγία Βαρβάρα. Αν έχετε καλό 4x4, μπείτε στο χωματόδρομο για να φτάσετε μέχρι τον Μέζαπο και το Κόργι. Θα έχετε στο δεξί σας χέρι τη θάλασσα και στο αριστερό σας πολεμόπυργους, όπως αυτός στο Βουδικάρι, που στέκονται αγέρωχοι και άγρυπνοι φρουροί στο Ακρωτήριο -το οποίο οι ντόπιοι αποκαλούν Τηγάνι. Αν βρεθείτε στη συγκεκριμένη περιοχή απόγευμα, το πορτοκαλί χρώμα θα σας πάρει το μυαλό.
Μετά την Επισκοπή θα κατευθυνθείτε σε ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Μάνης, το Σταυρί. Για να ξαναβρεθείτε στον κεντρικό δρόμο θα διασχίσετε κάθετα το Τηγάνι και μπροστά σας θα έχετε πανοραμική θέα του χωριού Κοίτα. Το λένε και «Πολυπυργού» και μάλλον είναι σωστό. Για να περιηγηθείτε, αφήστε το αυτοκίνητό σας στην εκκλησία και κάντε βόλτες στα εκπληκτικά του σοκάκια με τους επιβλητικούς και φοβερούς πύργους να είναι άρτια οργανωμένοι με μικρές και μεγάλες γειτονιές, μεγάλων και μικρών σογιών. Αν κλείσετε τα μάτια σας, μπορεί να ακούσετε τα μπαρουτόβολα να χτυπούν από τον έναν πύργο στον άλλον, προσπαθώντας να βρουν «αχνό», τους άντρες για την τιμή της γυναίκας ή ακόμη για ένα μέτρο γης. Σύμφωνα με τους παλαιότερους, μέχρι και τις αρχές του 1900, το τουφεκίδι συνεχιζόταν αμείωτο. Κάποια στιγμή έπρεπε, μάλιστα, να παρέμβει ένα ολόκληρο τάγμα πεζικού για να σταματήσει το κακό.
Σίγουρα θα αφιερώσετε στην Κοίτα 2-3 ώρες και στη συνέχεια θα πάρετε το δρόμο για τον υπέροχο Γερολιμένα. Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα λιμανάκια της Μεσογείου και η περιοχή έγινε γνωστή από ένα πραγματικά εκπληκτικό ξενοδοχείο, το Κυρίμαι. Είχα την τύχη να μείνω για 2 ημέρες σε αυτό τον καταπληκτικό τόπο και να έχω ως βάση τον όρμο του ευλογημένου λιμένα για να εξερευνήσω τη γύρω περιοχή. Μοναδική εμπειρία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το φως του δειλινού να πέφτει και να βάφει τους πορτοκαλοκόκκινους τιτάνιους, γρανιτένιους βράχους του Κάβο Γκρόσο. Ο Γερολιμένας μού θυμίζει, σε πολλές περιπτώσεις, ένα γραφικό σικελικό χωριό, έστω κι αν κάποιοι προσπάθησαν με το τσιμέντο και το αλουμίνιο να καταστρέψουν μια από τις πιο όμορφες περιοχές τηςΜάνης. Ακόμη κι αν δεν μείνετε στο Κυρίμαι, αξίζει τον κόπο να περάσετε για μια απλή επίσκεψη και να πιείτε έναν καφέ. Κάνοντας μια βόλτα στα διαμερίσματα γύρω από την υποδοχή, θα μάθετε ότι ο σημερινός ξενώνας τον 19ο αιώνα ήταν σπουδαίο διαμετακομιστικό κέντρο της Μέσα Μάνης (σαν να λέμε εμπορικό κέντρο) με πύργους, αποθήκες, σπίτια που έφτιαξε το 1870 ο Μιχάλης Κατσιμαντής, κυριολεκτικά πάνω στα βράχια της ακτής.
Άλικα, Βάθεια, Λάγια, Μαρμάρι, Ακρωτήριο Ταίναρο
Φυσικά, οι ομορφιές δεν σταματούν στο Γερολιμένα. Όπως κατεβαίνετε το δρόμο, με κατεύθυνση προς τη Βάθεια, θα δείτε δύο συμπαθητικά χωριουδάκια, τα Άλικα και την Κυπάρισσο. Καλαίσθητοι πύργοι από τη μια μεριά, κατασκευές τσιμέντου και κακογουστιάς από την άλλη. Εκεί υπάρχει και η βοτσαλωτή παραλία του Αλμυρού. Όμως, πρέπει να πάτε με τα πόδια, γιατί δεν κατεβαίνει αυτοκίνητο.
Στη συνέχεια ετοιμαστείτε για δυνατές συγκινήσεις. Μπροστά σας απλώνεται το πιο φωτογραφημένο και μοναδικό αξιοθέατο όλης της περιοχής. Είναι ο οικισμός της Βάθειας. ΟΚ, απλώς δεν υπάρχει! Τι να μας πει ηΣικελία; Τι να μας πει ο Άγιος Στέφανος στο Μαυροβούνιο; Τι να μας πει η Κροατία; Σας δίνω το λόγο μου ότι η Βάθεια δεν υπάρχει.
Είναι από τα πιο όμορφα και επιβλητικά μέρη που έχω δει στη ζωή μου.
Πρόκειται για έναν καλοδιατηρημένο, πετρόκτιστο, ορεινό οικισμό που σώθηκε χάρη στην προνοητικότητα του Τζανή Τζανετάκη.
Η Βάθεια ήταν ένα εγκαταλειμμένο χωριό το οποίο ενοικίασε ο πρώην πρωθυπουργός στις αρχές της δεκαετίας του '70, μετά τη χούντα, για λογαριασμό του ΕΟΤ για 20 χρόνια, προκειμένου να το διατηρήσει και να το συντηρήσει. Το χωριό σώθηκε κυριολεκτικά κι όχι μόνο αυτό. Έγινε ένα από τα πιο όμορφα μνημεία της Μάνης και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τουριστικό θέρετρο με ξενοδοχεία, bars και μόνιμους κατοίκους που όμοιό του δεν θα υπήρχε σε όλη την Ελλάδα. Η τοποθεσία του είναι καταπληκτική, η θέα που προσφέρει είναι φοβερή και η αρχιτεκτονική του χώρου σου κόβει την ανάσα. Όλα αυτά στηνΕλλάδα του «αν» και του «θα». Δυστυχώς το χωριό, μετά από 20 χρόνια, επέστρεψε στους νόμιμους δικαιούχους του, οι οποίοι το άφησαν να ρημάξει, καθώς ξεκίνησαν οι δικαστικές διενέξεις για το ποιος έχει τι. Παλαιότερα του έριχναν φως το βράδυ και για κάποιους ήταν η ομορφότερη εικόνα της Ελλάδας. Σήμερα, η τοπική αυτοδιοίκηση είναι υπερχρεωμένη και το μέρος έχει αφεθεί στην τύχη του. Αξίζει να το επισκεφθείτε, να χαλαρώσετε και να κρυφτείτε στα στενά δρομάκια του οικισμού -ιδανικό σημείο για ρομαντικές βόλτες και περιπάτους.
Αν τώρα κουραστείτε από το περπάτημα στη Βάθεια, ρίξτε μια βουτιά στην εξωτική παραλία στο Μαρμάρι. Άμμος στο χρώμα της σκούρας ζάχαρης και γαλαζοπράσινα νερά. Όχι, δεν είσαστε στον Μαυρίκιο, αυτή η παραλία υπάρχει και σας περιμένει στη Μάνη. Μάλιστα, ακριβώς από πάνω, ο παπάς της περιοχής έχει φτιάξει μοντέρνα studios και ένα πολύ γλυκό ταβερνάκι. Ο παπα-Γιώργης, που τον συνάντησα, λέει πως είναι ο παράδεισός του. Το ίδιο υποστηρίζουν τα παιδιά του και η αεικίνητη παπαδιά. Καλά, μην φανταστείτε ότι θα δείτε παπάδες με ράσα και παπαδιά με μαύρο μαντίλι στο κεφάλι. Μιλάμε για σούπερ μοντέρνους ανθρώπους, οι οποίοι θα σας εκπλήξουν με τη φιλοξενία και το ενδιαφέρον τους.
Μετά το μπάνιο, μπορείτε να πάρετε το δρόμο του βουνού που θα σας οδηγήσει στον ορεινό οικισμό της Λάγιας, του κεφαλοχωριού με την πλούσια ιστορία και τα αρχοντόσπιτα που αγναντεύουν τη θάλασσα. Απολαύστε το καφεδάκι σας στο καφενείο του Μπέη για να μάθετε όλη την ιστορία του χωριού μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που το κοσμούν. Αν ξεκινήσετε την κουβέντα με τους ντόπιους, θα σας πουν ότι από το συγκεκριμένο χωριό καταγόταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ω, ναι, η Αλίκη ήταν Μανιάτισσα. Αν έχετε όρεξη, θα ακούσετε ιστορίες, μύθους, θρύλους, βεντέτες, οικογένειες που χάθηκαν και μοιρολόγια που τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα. Η Λάγια, όντως, είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Μάνης, όπως μαρτυρούν τα λιθανάγλυφα σε πόρτες, τοίχους και ανώφλια, μάρτυρες μιας άλλης ακμαίας εποχής.
Αλύπα, Κοκκάλα, Άγιος Κυπριανός
Αν αντέχετε ακόμα να συνεχίσετε από τη Λάγια, ο δρόμος θα σας βγάλει στον Άγιο Κυπριανό και την Κοκκάλα, δύο πολύ όμορφες παραλίες με βότσαλα και γαλαζοπράσινα νερά, τις οποίες ξέρουν ελάχιστοι και πηγαίνουν ακόμα λιγότεροι. Top secret είναι η παραλία του Άμπελου, την οποία προσεγγίζεις μόνο με 4x4.
Για εμένα, το ομορφότερο σημείο της Κάτω Μάνης, γιατί εκεί έχουμε έρθει τώρα, είναι η Αλύπα. Η Αλύπα μοιάζει πάρα πολύ με το Λιμένι, αλλά ο κόλπος και πιο κλειστός και πιο μαζεμένος. Αν ήθελα να χαθώ κάπου στη Μάνη εκεί θα πήγαινα. Για τις ανάγκες σας υπάρχει μια μικρή ταβερνούλα και ο ιδιοκτήτης της νοικιάζει και δύο ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου