Η ηθική δεν είναι ένα κουστούμι που το φοράς
όποτε θέλεις να κάνεις φιγούρα.
Είναι ένα ρούχο που φοράς καθημερινά και σε χαρακτηρίζει...
[...]
Αληθινός δείκτης πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου
ή της μόρφωσης, ούτε οι προσωπικές απολαβές.
Είναι το προσωπικό ήθος.
Δεν κάνω λόγο ούτε για την κοινωνική, ούτε τη σεξουαλική,
ούτε τη χριστιανική ηθική.
Μιλάω για την αρχή όλων των ηθικών παραμέτρων,
που δεν είναι άλλη από την προσωπική αντίληψη και ατομική στάση,
απέναντι στο καλό και το κακό.
Η ουσιαστική, λοιπόν, ηθική, είναι η επαφή με την ίδια τη φωνή
της συνείδησής μας.
Κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα δικά του μάτια,
τον αξιολογεί δηλαδή όπως αυτός είναι συνηθισμένος,
μ' ένα δικό του τρόπο, ξεκινώντας από μερικές γενικές κατευθύνσεις.
Ο Κομφούκιος είπε πως η απόλυτη αρετή συνίσταται από
την ικανότητα να τηρείς οπουδήποτε πέντε κανόνες:
σοβαρότητα, γενναιοδωρία, ειλικρίνεια, συνέπεια, καλοσύνη.
Απόλυτα ενάρετος δεν είναι κανένας μας.
Όλοι έχουμε καλές και κακές πτυχές.
Ο τρόπος που φερόμαστε στους άλλους, οι πράξεις μας ή ακόμη
και η απουσία πράξης, καθορίζουν το ήθος μας.
Δεν πρέπει να αντιδρούμε μόνο σε ό,τι μας πληγεί σε προσωπικό επίπεδο.
Πρέπει να έχουμε το σθένος να υποστηρίζουμε τις αρχές μας
οποτεδήποτε χρειαστεί.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματά το βόλεμα της αυτοδικαιολογίας
και ο καθένας να υπερασπίζεται την ηθική του, αν έχει,
και να κάνει αυτό που πρέπει, όταν πρέπει.
Ο Δάντης έγραψε ότι οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση
είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης,
διατηρούν ουδέτερη στάση.
Κάτι θα ήξερε παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου