...έτσι είναι πάντα η αλήθεια ή κάπως έτσι...

...έχω χιλιάδες αγγέλους μέσα στη ψυχή μου...αλλά και 

μια στρατιά δαιμόνων μέσα μου...
(διάβασα κάπου)

...και μ' αφορμή αυτό λέω, χωρίς την αντίθεση των 
δαιμόνων με τους αγγέλους δεν θα υπήρχε η δημιουργία 
και κυρίως το πάθος.

Και ειδικότερα στη τέχνη χωρίς την αντίθεση με την διαφωνία 
δέν γεννιέται ή ανακούφιση τής ψυχής από την τελική συμφωνία 
και αρμονία.Όλα είναι μιά μάχη μέσα μας τού καλού μας εαυτού 
με τους δαίμονες και στο τέλος γίνεται ο σωστός συνδιασμός.
Μέσα απ' αυτό γεννιέται το πάθος σε όλα και στη ζωή μας.
Ακόμα και στη μουσική τών μεγάλων μουσουργών συχνά μετά από 
μια *διάφωνη συγχωρδία έρχεται η τελική ακολουθία συγχορδιών 
της αρμονίας.
Μέσα από την αντίθεση βγαίνει το πάθος διαλογιζόμαστε με 
τον εαυτό μας και με τους άλλους και βγαίνει το τελικό 
αποτέλεσμα που κάνει και τη διαφορά επειδή μόνον έτσι 
γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας!

...η ανθρώπινη ψυχή πάντοτε θαρρείς και κρύβει άλλο 
τόσο σκοτεινό...
Ολοι κοιτάνε το φωτεινό κομμάτι αλλά η ουσία είναι να βλέπεις 
καί την σκοτεινή όψη της σελήνης και από πριν...
Δεν πρέπει να την ξεχνάμε, γιατί μας ανακαλύπτει όπου 
κι αν πάμε.
Έχει πολλές ερμηνείες αυτό.
'Οχι μόνο την κακή σκοτεινή πλευρά τα ελατώματα που πρέπει 
να τα βλέπειςκαι να ζυγίζεις και σε σένα και στους άλλους 
αλλά και την πλευρά τού ότιένας άνθρωπος για νά είναι 
ισορρποπημένος πρέπει να είναι τόσο φωτεινόςκαι τόσο 
σκοτεινός όσο χρειάζεται, τόσο σκληρός και τόσο τρυφερός 
όσοαρμόζει γιά να μην τον πατάνε τόσο όσο και όπου πρέπει.

Τελικά, εκτός από την αρμονία, μάλλον δεν είναι εφικτό, 
αλλά ούτε έχεικαι πολύ ενδιαφέρον κι ας μας ταλαιπωρεί 
που και που το σκοτάδι,βέβαια αυτό έχει να κάνει με 
το πώς το αντιμετωπίζει και πώς το διαχειρίζεται
ο καθένας μας και είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι.
Λίγοι μπορούν όταν βιώνουν σκοτάδια να αναγεννιούνται καί 
να δημιουργούνε φώς και να κρατάνε την σκιά πού μένει 
πίσω τους για άμυνα και μόνο

...άν το δούμε σάν εικόνα, όταν εκμπέμπεις φώς μπροστά, 
πίσω το σώμα αφήνει μια σκοτεινή σκιά.
Οταν δεν εκπέμπεις τίποτα, είσαι μόνο σκοτάδι ή ετερόφωτος...
η... θεολογική άποψη λέει οι άγγελοι είναι πιο ισχυροί...
αλλά και στη λογοτεχνία είναι βασική αρετή να φωτίζονται και 
οι δύο αυτές πλευρές ενός ήρωα.
Στη ζωή η αρετή είναι να δίνεις βάρος στους αγγέλους της 
ψυχής σου,όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτό κάποιες στιγμές, αναμφισβήτητα.

...ένας αδύναμος άνθρωπος όμως μπορεί να είναι και αυτό

που τον κάνουν οι άλλοι...

Τα ερεθίσματα παίζουν και αυτά το ρόλο τους.
Και κάποτε ξυπνούν και "οι αφελείς"...βλέπεις θαμμένες 
πικρίες χρόνων βγαίνουν τώρα πού μεγάλωσα...
από την άλλη σκέφτομαι πως όταν ανεχόμαστε κάτι,ίσως κάτι 
κερδίζουμε κι εμείς,διαφορετικά,θα ξυπνούσαμε πιό γρήγορα.
Δεν ξέρω.
Είναι μία σκέψη που κάνω κατά καιρούς.
Νομίζω ότι ο καθένας μας έχει το δικό του τρόπο να αντιδρά.
Εγώ πλέον πρέπει να αναλύσω πρώτα συμπεριφορές και μετά
να αντιδράσω.γιαυτό δίνω ευκαιρίες.

Αν δεν μπορούμε νάμαστε με όλους καλά, ας είμαστε με τον 
εαυτό μας...αλλά ποτέ κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Είναι αυτό που φαίνεται και αυτό που κρύβεται.
Έτσι είναι πάντα η αλήθεια ή κάπως έτσι...

*Αν μια συγχορδία δεν είναι ούτε ματζόρε ούτε μινόρε

τότε θα είναι διάφωνη.

φΡ

i-rena