... όταν είσαι 18...όλη η ζωή είναι μπροστά σου....δέν φοβάσαι τίποτε και κανέναν.....έχεις όπλα τα νιάτα σου,την αθωώτητά σου...αυτήν που σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με τα μάτια ενός Θεού..μπορείς να τα κάνεις όλα....ονειρεύεσαι,γιατι κάποιος σε έμαθε .....κάποιος σου έδειξε την ελπίδα....και πορεύεσαι .....δεν έχει σημασία πού πάς.....

..... το ταξίδι.....αυτό μετρά....ίσως πρέπει να συμβαίνει και τώρα.....στα σημερινά
παιδιά τα 18αρικα.....που κάποιοι τους βροντοφώναξαν μέσα στο αυτί.....
δεν υπάρχει όνειρο ρέεεεεε......δεν υπάρχει ελπίδα......και τότε ακροβατούν......
το ποιοί θα πέσουν και ποιοί θα συνεχίσουν ως το τέλος.....
είναι ζήτημα τυχης;
ειναι ζητημα πολιτικης;
πάντως θεωρώ τον ευατό μου τυχερό που τα χρόνια των δεκαοχτώ τα έζησα 
με την ασπίδα της ελπίδας....αγωνίστηκα μόνη μου......πάλεψα...μάτωσα.....
αλλά είμαι ο εαυτός μου.....