Η Μεγαλη Μικρασιατικη Ερμηνευτρια,Στιχουργος & Συνθετης Του Μικρασιατικου,Παραδοσιακου & Ρεμπετικου Τραγουδιου.
Γεννήθηκε το 1914 στη Σμύρνη και ήταν αδελφή της Σοφίας Καρύβαλη, η οποία για να κάνει καριέρα άλλαξε επώνυμο.
Η Ρίτα Αμπατζή μεγάλωσε στη Σμύρνη και το 1922, , ήρθε στην Αθήνα. ήρθαν χωρίς τον πατέρα τους, που χάθηκε στην μεγάλη Μικρασιατική καταστροφή, και εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά το 1922!
Ξεκίνησε την καριέρα της με ρεμπέτικα στο Κέντρο «Πεταλούδα» στο Φάληρο. Αργότερα στράφηκε στο δημοτικό τραγούδι και για πολλά χρόνια εμφανιζόταν στην «Αράχωβα» (Πλατεία Καραϊσκάκη), ενώ ταξίδεψε και στις ΗΠΑ.
Συνεργάσθηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες της εποχής, όπως τους..Παναγιώτη Τούντα, Βαγγέλη Παπάζογλου, Κώστα Σκαρβέλη, Ιάκωβο Μοντανάρη, Σπύρο Περιστέρη, Δημήτριο Σέμση, Μάρκο Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη κ.ά.
Στη δισκογραφία μπήκε το 1931. Έκτοτε, ηχογράφησε πάνω από 400 σμυρναίικα, ρεμπέτικα και παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια. Από αυτά ξεχωρίζουν: «Το τσαγκαράκι», «Κατεργάρα», «Ο τζογαδόρος», «Χαρικλάκι», «Βρε χήρα δε λυπάσαι», «O Aσίκης», «Ο Φερετζές», «Η Ζευγολατιώτισσα», «Με ζουρνάδες με νταούλια», «Η χωριατοπούλα», «Η Αρμενίτσα», «Βαρκάρης», «Γκαρσόνα», «Ναζιάρα μου», «Αν σ' αγαπώ δε φταίω εγώ», «Μια μελαχρινή», «Για μια τσαχπίνα μερακλού», «Για μένα δε σε μέλλει», «Αμάν Αννίτσα», «Έλα καράβι πάρε με», «Άσε τα κόλπα», «Να ζήσεις αμαξά μου» κ.ά.
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1914. Αυτή και η αδελφή της Σοφία Καρύβαλη, δεύτερη τραγουδίστρια της οικογένειας, .
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1914. Αυτή και η αδελφή της Σοφία Καρύβαλη, δεύτερη τραγουδίστρια της οικογένειας, .
Από μικρή που ήταν, όλοι είχαν αντιληφθεί τις τεράστιες φωνητικές τις δυνατότητες. Λίγο μετά το 1930 βρέθηκε σε ένα γάμο στην γενέτειρα της (όπου παίζανε και τραγουδούσανε ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κώστας Νούρος, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης και άλλα ονόματα τις περιόδου εκείνης) και από ένα τραγούδι που είπε, εντυπωσίασε και έτσι άρχισε η καριέρα τις.
Ακολούθησε σχεδόν αμέσως ένας άτυχος γάμος και ένα παιδί (όταν ήταν μόλις 16 χρόνων) που όμως δεν ανέκοψαν την δισκογραφική της πορεία που άρχισε τον επόμενο χρόνο.
Η Ρίτα, τραγουδίστρια και με ρεμπέτικη φωνή, γρήγορα έγινε μούσα όλων των μεγάλων συνθετών του ρεμπέτικου τραγουδιού (Παναγιώτη Τούντα, Κώστα Σκαρβέλη, Ιωάννη Δραγάτση, Ευάγγελου Παπάζογλου, Κώστα Καρύπη, Μανώλη Χρυσαφάκη, Στέλιου Χρυσίνη, Δημήτρη Σέμση, Γρηγόρη Ασύκη, Σωτήρη Γαβαλά, Κώστα Τζόβενου κ.α.). Όλοι αυτοί οι συνθέτες έπαιρναν σειρά στις δισκογραφικές εταιρίες για να τραγουδίσει η Ρίτα τα τραγούδια τους. Μάλιστα δε, εκπλήσσει το γεγονός, πως μια νέα κοπέλα, μόλις 20 ετών τότε, μπορούσε να αποδίδει φωνητικά τόσο τέλεια όχι μόνο βαριά ρεμπέτικα μεγάλων αξιώσεων αλλά ακόμη και τραγούδια του περιθωρίου.
Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί 220 ρεμπέτικα και αμανέδες με τη Ρίτα. Όλες δε οι ηχογραφήσεις είναι στην δεκαετία του 30 και άλλα τόσα περίπου δημοτικά τραγούδια. Είναι πραγματικά ένας τεράστιος αριθμός ηχογραφήσεων για την εποχή εκείνη, αριθμός μάλιστα που συναγωνίζεται ακόμα και την Ρόζα Εσκενάζυ. Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι για να κάνουν τους δίσκους πιο εμπορεύσιμους, έβαζαν από την μία πλευρά ένα τραγούδι της Ρίτας και από την άλλη ένα τραγούδι της Ρόζας.
Όμως η δισκογραφική πορεία της Ρίτας ανακόπτεται οριστικά με την έναρξη του πολέμου. Ωστόσο, παραμένουν αδιευκρίνιστοι οι λόγοι που τόσο η Ρίτα όσο και η αδελφή της Σοφία, δεν επανεμφανίζονται στην μεταπολεμική δισκογραφία, παρά μόνο σε μερικά 45άρια μετά το 1960. Κι αυτό είναι παράξενο διότι η Ρίτα Αμπατζή παρέμεινε στο πάλκο κυρίως στα εκτός Αθηνών μεγάλα πανηγύρια, αφού με την εκπληκτική φωνή της ερμήνευε καλύτερα από κάθε άλλη (αν και Σμυρνιά) τα δημοτικά και βλάχικα τραγούδια.
Μετά τον γρήγορο χωρισμό της με τον πρώτο της σύζυγο, τον Γιάννη Τσίπαρη, έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της με τον καλλιτεχνικό της συνάδελφο, τον Στέλιο Κρητικό, που έπαιζε και σαντούρι. Παντρεύτηκαν δε αργότερα και απέκτησαν δύο παιδιά.
Η Ρίτα Αμπατζή ανήκε στην κατηγορία των σοβαρών τραγουδιστριών της εποχής εκείνης και πάντα τραγουδούσε καθιστή στο πάλκο. Παρόλα αυτά σκόρπιζε με το δικό της τρόπο το κέφι και την ζωντάνια στις παρέες και συχνά κατέβαινε στην πίστα για να χορέψει με τους καλούς χορευτές που συμμετείχαν στο γλέντι.
Μετά τον πόλεμο δεν τραγούδησε ξανά σε δίσκους. Πέθανε στις 17 Ιουνίου του 1969, στο Αιγάλεω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου