αρμονία αφανής, φανερής κρείττων»...*Ηράκλειτος

Η αρμονία προκύπτει από τα διαφορετικά.
Το διέγνωσε αυτό πρώτος ο πιο λεπτός ίσως ψυχολόγος και διανοητής 
της ανθρωπότητας, ο Ηράκλειτος: 
Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν 
(και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι), το αντίρροπο ωφελεί· και η καλλίστη αρμονία 
προκύπτει από το διαφορετικό.  
Ο Ηράκλειτος επίσης θεωρεί την κρυμμένη αρμονία, ανώτερη της φανερής
«αρμονία αφανής, φανερής κρείττων».

Στην ελληνική μυθολογία η Αρμονία ήταν κόρη δύο θεών, κατά τη Θεογονία 
του Ησιόδου: του Άρη και της Αφροδίτης και αδελφή του Φόβου και του Δείμου, 
και κατά μία άλλη εκδοχή, η Αρμονία ήταν κόρη του Δία και της Ηλέκτρας, 
και καταγόταν από τη Σαμοθράκη, από όπου είχε απαχθεί από τον Κάδμο. 
Αυτή την εκδοχή ασπάζεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Φόνισσαι.

Ετυμολογικώς η λέξη αρμονία παράγεται εκ του ρήματος άρω-αραρίσκω 
το οποίον σημαίνει αρμόζω-ταιριάζω-συνδέω. 
Από την ίδια ρίζα παράγονται και οι λέξεις: αριθμός, άρθρον, αρμός, άρτιος, 
άριστος και η λέξη αρετή υπό την έννοια της τελειότητος.



Ο Ηράκλειτος καταγόταν από οικογένεια Ιεροφαντών στην Έφεσο, 
πράγμα που σήμαινε ότι ήταν εκ γενετής στο επίκεντρο 
των ανωτέρων γνώσεων. 
Ονομάστηκε "σκοτεινός" διότι τα λεγόμενα του ήταν σε τέτοιο βαθμό 
λακωνικά που ήταν εντελώς δυσνόητα. 
Σε κάποια ηλικία ο Ηράκλειτος σιχάθηκε τον κόσμο και πήγε μόνος 
και έμεινε στο βουνό μακριά από τον όχλο.
544 π.Χ 484 π.Χ