...άγνωστη η μορφή σου, μα η ψυχή σου γνώριμη καιρό...

...εικόνα χαραγμένη στου μυαλου τα υπόγεια παραμένει το πρόσωπο σου. 
Θλίψη κυβερνά το είναι μου που ήλιος δεν σκέπασε τη συννεφιασμενη σου ζωή.
 Τρόμος για τα θεριά που σκαψαν το κορμί σου και τον κήπο σου ρημαξαν.
Στρεφω το βλέμμα μου απάνω και στον τόπο που ταξιδεύεις παραμιλω.
Τον κήπο σου μερα νύχτα να ποτιζει μη τυχει και ξερανει τους ανθούς σου. 
Τους ανθους που κάτω σου ξεριζώσαν και αγκάθια σου σπειρανε σορό. 
Αυτός που τώρα σε χει δίπλα κηπουρος να γίνει συνετός. 
Γιατί σε πήρε απο τον βουρκο και θα ναι το φάρμακο...γιατρός.
Καποτε τον κήπο σου θα συναντήσω και θα ναι διπλή χαρά που βόλτες 
θα γυρίσω στα απέραντα φυτά!


...ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει παλληκάρι μου... 
έφυγες τόσο άδικα... 
Μπορεί να μην είχαμε την τιμή να σε γνωρίσουμε, 
αλλά απόκτησες μια θέση στην καρδιά μας... 
αναπαύσου εν ειρήνη!


i-rena