...κι εμείς σιχαινόμαστε πολλούς από τους συμπατριώτες σας, κυρία μου...Γράφει η Ελενα Ακρίτα...

Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα

"Αηδιαστικό κολαστήριο" η Κως απο τους εξαθλιωμένος μετανάστες.

Είπε η Αγγλίδα νοσοκόμα.

Η Αδελφή του Ελέους! 

Πού όχι αδελφή ή ξαδέλφη: Ούτε μακρινή συγγενής δεν είναι με το Έλεος.

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε πεντέξι πραγματάκια γιατί σαν να παραγνωριστήκαμε 
με την αναλγησία:

1.) Κανένας δεν έρχεται στην Ελλάδα γιατί γουστάρει αυτή τη Γη της Επαγγελίας 
ή για να λιαστεί στην Ομόνοια: Οι περισσότεροι, ΑΝ βγουν ζωντανοί 
απ' τα σαπιοκάραβα, νομίζουν ότι βρίσκονται στις ακτές της Ιταλίας.

2.) Περνάμε στο ντούκου το κύκλωμα αστυνομικών που εξαρθρώθηκε (;) 
και που συνεργαζόταν με δουλέμπορους, αποκαλούσε τα δουλεμπορικά 
σαπιοκάραβα 'ο Χάρος' και το ανθρώπινο φορτίο τους 'πρόβατα' και κατσίκια.

3.) Αδιαφορούμε πλήρως για τους δουλέμπορους που δολοφονούν, πνίγουν, 
βιάζουν, βασανίζουν, απειλούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν γιατί ο πρόσφυγας 
δεν έδωσε το νεφρό του να πουληθεί στην εμπορία οργάνων.

4.) Οι οικογένειες απ' τη Συρία και το Αφγανιστάν δεν είναι μεταναστες. 
Είναι πρόσφυγες πολέμου. 
Νοικοκυραίοι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν - όπως ο Ελληνισμός τόσες φορες. 
Το καταλαβαίνουν μερικοί ή μπα;

Αυτό γιατί ο πρόσφυγας είναι στοιχειωδώς άνθρωπος κι ο μετανάστης υπάνθρωπος.

5.) Κάποιο τονίζουν ότι οι πρόσφυγες είναι επιστήμονες. 
Γιατροί, δικηγόροι, οικονομολόγοι. Ναι, είναι. 
Αυτό τους κάνει λιγότερο ή περισσότερο ανθρώπους απο τον άστεγο, τον φτωχό, 
τον αγρότη, τον εργάτη;

6.) "Αν τους λυπάσαι, να τους πάρεις σπίτι σου!" θα ανακράξουν τα απανταχού φασιστόπουλα. Όχι, μάγκες ('μάγκες' - λέμε τώρα!) δεν θα τους πάρουμε σπίτι μας. 
Δεν είναι δουλειά του πολίτη να λύση το πρόβλημα. 
Είναι δουλειά του κράτους. 
Είναι δουλειά της - εκάστοτε - κυβερνησης. 
Σαφές;

Και τέλος:

Κι εμείς σιχαινόμαστε πολλούς από τους συμπατριώτες σας, κυρία μου.

Σιχαινόμαστε να περπατάμε στα όμορφα νησιωτικά σοκάκια και το 17χρονο βλαστάρι σας να ξερνοβολάει όλες τις μπόμπες αλκοόλ που σαβούρωσε.

Σιχαινόμαστε - ΚΑΙ εξαγριώνόμαστε - να κάνουμε βόλτα βραδάκι 
με το 10χρονο παιδί μας και μια ομοεθνής σας αγελάδα να τους κολλάει μεθυσμένη τα γυμνά της στήθη στο πρόσωπο ενώ οι υπόλοιποι χάσκουν.

Σιχαινόμαστε που πηδιέστε μαστουρωμένοι δίπλα μας μέρα μεσημέρι.

Κι εμείς σιχαινόμαστε τον all inclusive 'βραχιολάκια' με την άσπρη κάλτσα 
και το πέδιλο που βρίζει το γκαρσονάκι, αράζει στην πισίνα και δεν βγαίνει 
όχι αξιοθέατο να δει, αλλά ούτε σουβλάκι να αγοράσει έξω απ' το πακέτο που έκλεισε.

Κι εμείς σιχαινόμαστε που δεν σέβεστε τον τόπο που σας φιλοξενεί, 
οπως κάνουμε - οι περισσότεροι απο μας, τουλάχιστον - στην δική σας πατρίδα.

Ξέρετε κάτι καλοθρεμμένη μου μανταμίτσα;
Που κάνετε κάνετε συλλογή από κούπες και μπλουζάκια με το βασιλικό σας ζεύγος 
και τα βασιλικά του μωρά; 
Που η καπιτάλε σας ψυχαγωγία είναι να σέρνεστε ντίρλα τα Σαββατόβραδα 
στις συνοικιακές παμπ;

Γυρίστε εκεί όπου ανήκετε. 
Στο ξερατό του μεθυσμένου συμπατριώτη σας, όταν τρεκλίζει απ' τις φτηνές μπίρες... 
Όσο να πεις, αυτός έχει άλλο επίπεδο!

Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα, αδελφή - ούτε καν προϊσταμένη!

Elena Akrita
tanea.gr