ο "ΔΑΙΔΑΛΟΣ" ΕΚΠΕΜΠΕΙ S.O.S...είναι στο Πέραμα που ήπλιζε να είνα το λιμάνι της σωτηρίας του...

  

Ο Δαίδαλος ναυπηγήθηκε το 1957 στο καρνάγιο του Περάματος, από το γνωστό καραβομαραγκό Γιώργο Ψαρρό για λογαριασμό της οικογένειας Σταθάκη
και δούλευε ως ανεμότρατα στα παράλια της Κρήτης και της Λιβύης για δεκαεπτά χρόνια, προτού αποφασίσουν να τον πουλήσουν. 
Τα αδέλφια Γιάννης και Δημήτρης Κρητικός τον αγόρασαν τον Ιούλιο του 1974 και τον έφεραν στο Γύθειο το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους. 
Ανοιχτό σκάφος, τύπου liberty (ελευθερία), με δυο κατάρτια και στρογγυλεμένες πρύμνη και πλώρη, άραζε τα 25 του μέτρα στο λιμάνι μας και έδινε τον τίτλο της πόλης, που φωτογράφιζαν οι επισκέπτες σε αμέτρητες φωτογραφίες, μια και στην πρύμνη του είχε γραμμένη τη λέξη «Γύθειο». 
Σκαρί μοναδικό, φτιαγμένο στο χέρι από μάστορα εμπνευσμένο, δε χρειάστηκε σχέδια 
για να ναυπηγηθεί, παρά μόνο το μεράκι, το ταλέντο και την πρακτική γνώση του ναυπηγού του. Γνώση μεράκι και έμπνευση, που είναι εμφανή σε όλες τις λεπτομέρειες του σκάφους, ακόμα και για τα μάτια του αδαούς. 
Η οικογένεια Κρητικού, αναγνώρισε την αξία του σκάφους, το αγόρασε, το αγάπησε 
και το έκανε πραγματικό μέλος της. Κάθε χρόνο το καλοκαίρι, μόλις σταματούσε 
η αλιευτική δράση, ο Δαίδαλος επισκεπτόταν το ναυπηγείο του Περάματος για να δεχτεί 
τη φροντίδα των ανθρώπων που τον ήξεραν και να γίνουν όλες οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης. 
«Μας έδωσε ψωμί και του δώσαμε ζωή.» λέει με σεβασμό, η Ελένη Κρητικού, σύζυγος 
του καπετάν Γιάννη, που στάθηκε πραγματική καπετάνισσα στη στεριά, για όλες 
τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και τις εμπορικές δραστηριότητες του Δαίδαλου.
Ο Δαίδαλος από τη στιγμή που ήρθε στο Γύθειο, δούλευε ως ανεμότρατα με πενταμελές / εξαμελές πλήρωμα και με συνήθη περιοχή δράσης, τον Λακωνικό κόλπο και τα Κύθηρα. Πολλές φορές όμως, χρειάστηκε να εκτελεί πέρα από τα αλιευτικά του καθήκοντα και χρέη πλοίου γραμμής. 
Σε περιόδους κακοκαιρίας, ή ανάγκης, μετέφερε αρρώστους, τρόφιμα, φάρμακα, ανθρώπους, από, ή προς τα Κύθηρα, μην βαρυγκωμώντας ποτέ. 
Οι παλιοί Τσιριγώτες, ακόμα θυμούνται τον καπετάν Κρητικόγιαννη, όπως έλεγαν 
τον καπετάν Γιάννη και τις υπηρεσίες που τους προσέφερε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, 
που οι μετακινήσεις και οι μεταφορές ήταν σε εμβρυακό στάδιο....
*περισσότερα εδώ :adelinfm.blogspot.gr


ο "ΔΑΙΔΑΛΟΣ" στο λιμάνι του Γυθείου




Απρίλιος 2001 

Ο Δαίδαλος εισέρχεται στο λιμάνι του Γυθείου 
λίγες μέρες πριν το χαιρετήσει για πάντα 
Ονειρο και Ελπίδα το ταξίδι του στη σωτηρία
εκ του αποτελέσματος 
"Ο δρόμος του προς την καταστροφή"





photo by Margarita Karlafti

Ο «Δαίδαλος» όταν ακόμα κοσμούσε το λιμάνι του Γυθείου

Στο λιμάνι του Γυθείου, είχαν μαζευτεί τα μέλη της οικογένειας που τον είχε και κάποιοι φίλοι για να τον αποχαιρετήσουν. 
Οι καπετάν Γιάννης και Δημήτρης Κρητικός, τον οδήγησαν αργά έξω από το λιμάνι 
κι έβαλαν ρότα για το Πέραμα. Συγκινημένοι τράβαγαν τη μπουρού ξανά και ξανά, αφήνοντας πίσω το λιμάνι και τους ανθρώπους που τους αποχαιρετούσαν.

Πώς να πιστέψουν πως το λιμάνι που στάθηκε δεύτερο σπίτι τους, δε θα το αντίκριζαν 
ποτέ ξανά από τη γέφυρα του Δαίδαλου;

Οι δύο άγκυρες στην πλώρη του Δαίδαλου, πάντα έμοιαζαν με μάτια, όπως μου έλεγε 
ο γιος του Δημήτρη Κρητικού και πλήρωμα του Δαίδαλου, Γιώργος, μα αυτή τη φορά, 
τα μάτια ήταν γεμάτα δάκρυα. 
Όσοι Γυθειάτες αντιλήφθηκαν από τους συνεχείς αποχαιρετιστήριους συριγμούς 
του σκάφους, ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που το έβλεπαν στο Γύθειο, 
αποχαιρετούσαν κι αυτοί σιωπηλά, το όμορφο liberty. 

Το λιμάνι θα έχανε το στολίδι του και ο «αφανής ναύτης», το άγαλμα, που για χρόνια 
έδενε μπροστά του ο Δαίδαλος, θα έχανε την παρέα του. 
«Δεν έχει τέλος τούτο το ταξίδι που ζητάει το τέλος» λέει δια στόματος Γιάννη Ρίτσου 
και με υψωμένο το χέρι, αποχαιρετάει κι αυτός το γερο Δαίδαλο, που όντως μπορεί 
να κάνει το τελευταίο του ταξίδι, αλλά δε θα φτάσει στο τέλος. 
*και εδώ : manivoice.gr

Πέραμα 2015 
Ο Δαίδαλος μισοβυθισμένος 
χωρίς το ένα άλμπουρο και χωρίς άγκυρες καλεί σε βοήθεια 




      


Πέραμα 2014

  
photo by Dafni Antonakou