..θέλω να σάς χαρίσω κάτι...

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θες.

- Ότι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;

- Στ΄ ορκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.

- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω τη φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει από τα χέρια και να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.

- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.

- Υπάρχει;

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από πού;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλο γέροντα.

- Ποιόν άλλο γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού.
Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω,
να γίνω τόσο δυνατός που θα μπορέσω
να το σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα, έλα. Τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θέλεις.

- Ότι, ότι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω, θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς

και χρυσά καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα,
με σταγόνες και γαργαλήματα.
Και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στο λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σε έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- Για πάντα.

- Τι θα πει πάντα;

- Ότι σ' αγαπώ.

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από τη μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στη ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά, στην άλλη άκρη του κόσμου.

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα, τι θα πει για πάντα;

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι! Ναι! Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι!

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι!

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ότι θέλεις.

- Ότι, ότι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;

- Ναι!
~*~

ΔΟΞΙΑΔΗ ΑΝΘΗ
Συγγραφέας
H Aνθή Δοξιάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα – ευτυχώς. 
Την εποχή που περνούσαν γιασεμιά στις βελόνες του πεύκου. 
Σπούδασε και πήρε διδακτορικό στην Αμερική. 
Ξεκίνησε το Περιβολάκι, πρότυπο κέντρο για παιδιά με σοβαρές 
συναισθηματικές διαταραχές, και κάνει ψυχοθεραπεία με ενήλικες. 
Έχει δύο γιους που της έμαθαν τα πιο σημαντικά απ’ όσα ξέρει.