H Πομπηία, με το Βεζούβιο.
Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ. ο Βεζούβιος, που ως τότε οι κάτοικοι της περιοχής....
θεωρούσαν ένα απλό βουνό, κι όχι ηφαίστειο, εκρύγνηται, καταστρέφοντας....
ολοσχερως τις πόλεις Πομπηία, Ηράκλειο και Σταβίες, που καλύφθηκαν πλήρως
από την ηφαιστειακή τέφρα.
Η τεράστια αυτή καταστροφή, που κάλυψε την Πομπηία με περισσότερα
από 7 μέτρα τέφρας και ηφαιστειακού υλικού, συνέβαλε στο να διατηρηθεί
εξαιρετικά, κάτω από αυτή την μεγάλη επίχωση, η αρχαία αυτή πόλη,
η μελέτη της οποίας δίνει τεράστιο πλούτο πληροφοριών στην ιστορική επιστήμη.
θεωρούσαν ένα απλό βουνό, κι όχι ηφαίστειο, εκρύγνηται, καταστρέφοντας....
ολοσχερως τις πόλεις Πομπηία, Ηράκλειο και Σταβίες, που καλύφθηκαν πλήρως
από την ηφαιστειακή τέφρα.
Η τεράστια αυτή καταστροφή, που κάλυψε την Πομπηία με περισσότερα
από 7 μέτρα τέφρας και ηφαιστειακού υλικού, συνέβαλε στο να διατηρηθεί
εξαιρετικά, κάτω από αυτή την μεγάλη επίχωση, η αρχαία αυτή πόλη,
η μελέτη της οποίας δίνει τεράστιο πλούτο πληροφοριών στην ιστορική επιστήμη.
*Ανασκαφή στην Μεσαιωνική Εβραική συνοικία της Κολωνίας
Το 1349, στις 24 Αυγούστου, ξεκινά στην Κολωνία πογκρόμ κατά των Εβραίων,
που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την επιδημία της πανώλης που μάστιζε την πόλη.
Η Εβραϊκή συνοικία κάηκε ολοσχερώς, ενώ χιλιάδες Εβραίοι εκδιώκονται.
Ανασκαφές και ιστορικές μελέτες των αρχείων της πόλης επιβεβαιώνουν οτι
η Εβραϊκή κοινότητα ήταν ιδιαιτέρως ανθηρή, ούσα μάλιστα η μεγαλύτερη
Εβραϊκή κοινότητα βορείως των Άλπεων από τη Ρωμαϊκή Εποχή
ως τον Μεσαίωνα.
Παρότι διαβιούσαν σε μια, λίγο ως πολύ, κλειστή κοινότητα, οι Εβραίοι ζούσαν
για πολλούς αιώνες σε αρμονία με τους Χριστιανούς.
Η κατάσταση άλλαξε με την άνοδο του αντισημιτισμού στις αρχές του Μεσαίωνα,
για να κορυφωθεί με το πογκρόμ του 1349 (ακολούθησε δεύτερο πογκρόμ το 1424).
που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την επιδημία της πανώλης που μάστιζε την πόλη.
Η Εβραϊκή συνοικία κάηκε ολοσχερώς, ενώ χιλιάδες Εβραίοι εκδιώκονται.
Ανασκαφές και ιστορικές μελέτες των αρχείων της πόλης επιβεβαιώνουν οτι
η Εβραϊκή κοινότητα ήταν ιδιαιτέρως ανθηρή, ούσα μάλιστα η μεγαλύτερη
Εβραϊκή κοινότητα βορείως των Άλπεων από τη Ρωμαϊκή Εποχή
ως τον Μεσαίωνα.
Παρότι διαβιούσαν σε μια, λίγο ως πολύ, κλειστή κοινότητα, οι Εβραίοι ζούσαν
για πολλούς αιώνες σε αρμονία με τους Χριστιανούς.
Η κατάσταση άλλαξε με την άνοδο του αντισημιτισμού στις αρχές του Μεσαίωνα,
για να κορυφωθεί με το πογκρόμ του 1349 (ακολούθησε δεύτερο πογκρόμ το 1424).
G. Vasari, Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
Τη νύχτα της 23ης προς 24η Αυγούστου του 1572
ανήμερα της εορτής του Αγίου Βαρθολομαίου, ξεκινά στο Παρίσι σφαγή
των Ουγενότων (ονομασία των προτεσταντών της Γαλλίας) από τους Καθολικούς,
που συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες ή ακόμα και εβδομάδες επεκτεινόμενη
σε ολόκληρη την Γαλλία.
Παρά την ειρήνη του Σεν Ζερμέν (08.08.1570), αλλά και τις προσπάθειες
του βασιλιά Καρόλου Θ΄ και της μητέρας του, Αικατερίνης των Μεδίκων,
για κατευνασμό του θρησκευτικού μίσους μεταξύ καθολικών και προτεσταντών,
η ειρήνη ανάμεσα στις δύο θρησκευτικές κοινότητες δεν ήταν εφικτή
(η Αικατερίνη έφτασε έως του σημείου να παντρέψει την κόρη της, Μαργαρίτα,
με τον προτεστάντη ευγενή Ερρίκο της Ναβάρρας, γεγονός που εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους Καθολικούς).
Αν και οι πηγές δεν είναι σαφείς, φαίνεται ότι η διαταγή για τη σφαγή προήλθε
από το παλάτι, αλλά αφορούσε αποκλειστικά την δολοφονία των ηγετών
των Ουγενότων, αφού η κατάσταση στο Παρίσι ήταν εκρηκτική, μετά
το γάμο της Μαργαρίτας (20.08) αλλά και την επιστροφή στο βασιλικό συμβούλιο
του ηγέτη των Προτεσταντών, Γασπάρ ντε Κολινί.
Η σφαγή έλαβε εξαρχής τρομακτικές διαστάσεις, παρά το γεγονός ότι ήδη
από το πρωί της 24ης Αυγούστου ο ίδιος ο Κάρολος Θ΄διέταξε την παύση
των δολοφονιών: Ουγενότοι ευγενείς σφαγιάστηκαν στους δρόμους
της Πρωτεύουσας, ο ίδιος ο Κολινί δολοφονήθηκε στο κρεβάτι του
και το σώμα του πετάχτηκε από το παράθυρο, για να το αναλάβει
ο όχλος (οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές), οι δρόμοι κλείστηκαν
με αλυσίδες για να αδυνατούν να διαφύγουν οι Προτεστάντες,
τα γυναικόπαιδα εκτελούνταν εν ψυχρώ.... σε ένα τρομακτικό λουτρό αίματος.
των Ουγενότων (ονομασία των προτεσταντών της Γαλλίας) από τους Καθολικούς,
που συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες ή ακόμα και εβδομάδες επεκτεινόμενη
σε ολόκληρη την Γαλλία.
Παρά την ειρήνη του Σεν Ζερμέν (08.08.1570), αλλά και τις προσπάθειες
του βασιλιά Καρόλου Θ΄ και της μητέρας του, Αικατερίνης των Μεδίκων,
για κατευνασμό του θρησκευτικού μίσους μεταξύ καθολικών και προτεσταντών,
η ειρήνη ανάμεσα στις δύο θρησκευτικές κοινότητες δεν ήταν εφικτή
(η Αικατερίνη έφτασε έως του σημείου να παντρέψει την κόρη της, Μαργαρίτα,
με τον προτεστάντη ευγενή Ερρίκο της Ναβάρρας, γεγονός που εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους Καθολικούς).
Αν και οι πηγές δεν είναι σαφείς, φαίνεται ότι η διαταγή για τη σφαγή προήλθε
από το παλάτι, αλλά αφορούσε αποκλειστικά την δολοφονία των ηγετών
των Ουγενότων, αφού η κατάσταση στο Παρίσι ήταν εκρηκτική, μετά
το γάμο της Μαργαρίτας (20.08) αλλά και την επιστροφή στο βασιλικό συμβούλιο
του ηγέτη των Προτεσταντών, Γασπάρ ντε Κολινί.
Η σφαγή έλαβε εξαρχής τρομακτικές διαστάσεις, παρά το γεγονός ότι ήδη
από το πρωί της 24ης Αυγούστου ο ίδιος ο Κάρολος Θ΄διέταξε την παύση
των δολοφονιών: Ουγενότοι ευγενείς σφαγιάστηκαν στους δρόμους
της Πρωτεύουσας, ο ίδιος ο Κολινί δολοφονήθηκε στο κρεβάτι του
και το σώμα του πετάχτηκε από το παράθυρο, για να το αναλάβει
ο όχλος (οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές), οι δρόμοι κλείστηκαν
με αλυσίδες για να αδυνατούν να διαφύγουν οι Προτεστάντες,
τα γυναικόπαιδα εκτελούνταν εν ψυχρώ.... σε ένα τρομακτικό λουτρό αίματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου