Εδώ και κάποιες εβδομάδες παρακολουθούμε στην Αμερική
μία έντονη τρέλα:
Το αυτομπουγέλωμα με παγωμένο νερό.
Ή τέλος πάντων το Ice Bucket Challenge.
Το οποίο είχε ως στόχο να αυξήσει την ευαισθησία απέναντι στην ασθένεια ALS,
την Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρηνση.
Μία πραγματικά ύπουλη ασθένεια, η οποία χτυπά το νευρικό σύστημα και εκφυλίζει
όλους τους μυς οδηγώντας στο θάνατο, καθώς στο τέλος της ζωής του ο ασθενής
όχι μόνο δεν μπορεί να περπατήσει, ή να κουνήσει τα χέρια του, αλλά δεν μπορεί
να μιλήσει, να μασήσει και τελικά να ανασάνει.
μία έντονη τρέλα:
Το αυτομπουγέλωμα με παγωμένο νερό.
Ή τέλος πάντων το Ice Bucket Challenge.
Το οποίο είχε ως στόχο να αυξήσει την ευαισθησία απέναντι στην ασθένεια ALS,
την Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρηνση.
Μία πραγματικά ύπουλη ασθένεια, η οποία χτυπά το νευρικό σύστημα και εκφυλίζει
όλους τους μυς οδηγώντας στο θάνατο, καθώς στο τέλος της ζωής του ο ασθενής
όχι μόνο δεν μπορεί να περπατήσει, ή να κουνήσει τα χέρια του, αλλά δεν μπορεί
να μιλήσει, να μασήσει και τελικά να ανασάνει.
*Τραγική λεπτομέρεια της ασθένειας είναι ότι το μυαλό του ασθενούς
συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά μέχρι την τελευταία στιγμή.
συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όλα αυτά τα έζησε σε όλη τους την έκταση ο Lou Gehrig,
ο πρώτος πολύ γνωστός Αμερικάνος που πέθανε από αυτή την ασθένεια
και έτσι κατέληξε να της δώσει μοιραία και το όνομά του.
ο πρώτος πολύ γνωστός Αμερικάνος που πέθανε από αυτή την ασθένεια
και έτσι κατέληξε να της δώσει μοιραία και το όνομά του.
Ο Lou Gehrig ήταν ένα All American Boy.
Γεννήθηκε το 1903 στη Νέα Υόρκη, ηταν όμορφος, ψηλός για την αρχή του 1900
(έφτανε στο 1,83) φυσικά αθλητικός και βρέθηκε πολύ γρήγορα από το Columbia University να παίζει Baseball στους Yankees το 1923. Μέσα σε μερικά χρόνια έλαβε και ένα παρατσούκλι.
Τον είπαν Iron Horse, καθώς από το 1926 μέχρι και την τελευταία ημέρα που γράφτηκε στο Line-up της ομάδας, στις 2 Μαΐου του 1939, δεν έκατσε ούτε μία ημέρα στον πάγκο.
Έπαιξε συνεχόμενα σε 2.130 παιχνίδια, χωρίς να πάρει ούτε μία ημέρα ρεπό, ή να τραυματιστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην προσφέρει στην ομάδα του.
Μάλιστα την πρώτη ημέρα που δεν έπαιξε, ήταν εκείνος (αντί του προπονητή) που πήγε τη σύνθεση της ομάδας στον σαστισμένο διαιτητή, θέλωντας έτσι να του δείξει ότι συμφωνεί με αυτά που επρόκειτο να διαβάσει στο χαρτί που του έδινε.
Είχε προηγηθεί μία δραματική συνομιλία με τον προπονητή του Joe McCarthy, με τον Lou να του λέει: "Joe αυτο-παγκεύομαι". Ο προπονητής που είχε ήδη έρθει σε σύγκρουση με τους ιδιοκτήτες των Yankees, καθώς επέμενε να μην βγάζει τον παίκτη από τη σύνθεση της ομάδας του είπε: "Όποτε θελήσεις να ξαναπαίξεις η θέση είναι δική σου".
Γεννήθηκε το 1903 στη Νέα Υόρκη, ηταν όμορφος, ψηλός για την αρχή του 1900
(έφτανε στο 1,83) φυσικά αθλητικός και βρέθηκε πολύ γρήγορα από το Columbia University να παίζει Baseball στους Yankees το 1923. Μέσα σε μερικά χρόνια έλαβε και ένα παρατσούκλι.
Τον είπαν Iron Horse, καθώς από το 1926 μέχρι και την τελευταία ημέρα που γράφτηκε στο Line-up της ομάδας, στις 2 Μαΐου του 1939, δεν έκατσε ούτε μία ημέρα στον πάγκο.
Έπαιξε συνεχόμενα σε 2.130 παιχνίδια, χωρίς να πάρει ούτε μία ημέρα ρεπό, ή να τραυματιστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην προσφέρει στην ομάδα του.
Μάλιστα την πρώτη ημέρα που δεν έπαιξε, ήταν εκείνος (αντί του προπονητή) που πήγε τη σύνθεση της ομάδας στον σαστισμένο διαιτητή, θέλωντας έτσι να του δείξει ότι συμφωνεί με αυτά που επρόκειτο να διαβάσει στο χαρτί που του έδινε.
Είχε προηγηθεί μία δραματική συνομιλία με τον προπονητή του Joe McCarthy, με τον Lou να του λέει: "Joe αυτο-παγκεύομαι". Ο προπονητής που είχε ήδη έρθει σε σύγκρουση με τους ιδιοκτήτες των Yankees, καθώς επέμενε να μην βγάζει τον παίκτη από τη σύνθεση της ομάδας του είπε: "Όποτε θελήσεις να ξαναπαίξεις η θέση είναι δική σου".
Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ όλα αυτά έγιναν στο γήπεδο των Detroit Tigers, οι εκφωνητές από τα μεγάφωνα έκαναν την εξής ανακοίνωση: "Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η πρώτη ημέρα που το όνομα του Lou Gehrig δεν θα γραφτεί στο Line-up των Yankees ύστερα από 2.130 παιχνίδια".
Αμέσως όλοι σηκώθηκαν, τον χειροκρότησαν, εκείνος βγήκε από το Dugout, τους χαιρέτησε με το καπέλο του και χώθηκε ξανά στον πάγκο κλαίγοντας γοερά.
Αμέσως όλοι σηκώθηκαν, τον χειροκρότησαν, εκείνος βγήκε από το Dugout, τους χαιρέτησε με το καπέλο του και χώθηκε ξανά στον πάγκο κλαίγοντας γοερά.
Είχαν προηγηθεί 8 επίσημα παιχνίδια το 1939 και αρκετά φιλικά προετοιμασίας εκείνη την άνοιξη στα οποία ο Lou δεν ήταν ο ίδιος. Μάλιστα ένας δημοσιογράφος που τον παρακολουθούσε στενά είχε γράψει ότι σίγουρα κάτι έτρεχε με τον παίκτη.
Τον έβλεπε να κοιτά τη μπάλα, να γυρίζει το ρόπαλο του, να την πετυχαίνει και εκείνη αντί να εκτοξεύεται από το ρόπαλό του, απλά να "πεθαίνει" φτάνοντας απαλά στα χέρια του Short Stop, ή του δευτεροβασέου. Το ότι έβλεπε την μπάλα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε 28 at-bats εκείνη τη χρονιά είχε μόνο 1 strikeout.
Είχε όμως μόλις 4 hits και είχε σκοράρει μόλις 2 φορές.
Αλλά και στην άμυνα τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Χαρακτηριστική είναι η φάση κατά την οποία ο pitcher της ομάδας John Murphy είχε ήδη στο γάντι του τη μπάλα, και περίμενε τον Lou πραγματικά να συρθεί στην πρώτη βάση για να του την πετάξει.
Όταν τελικά ο Gehrig έφτασε στη βάση του και βγήκε το out, ο Murphy του φώναξε "καλή φάση Lou".
Τον έβλεπε να κοιτά τη μπάλα, να γυρίζει το ρόπαλο του, να την πετυχαίνει και εκείνη αντί να εκτοξεύεται από το ρόπαλό του, απλά να "πεθαίνει" φτάνοντας απαλά στα χέρια του Short Stop, ή του δευτεροβασέου. Το ότι έβλεπε την μπάλα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε 28 at-bats εκείνη τη χρονιά είχε μόνο 1 strikeout.
Είχε όμως μόλις 4 hits και είχε σκοράρει μόλις 2 φορές.
Αλλά και στην άμυνα τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Χαρακτηριστική είναι η φάση κατά την οποία ο pitcher της ομάδας John Murphy είχε ήδη στο γάντι του τη μπάλα, και περίμενε τον Lou πραγματικά να συρθεί στην πρώτη βάση για να του την πετάξει.
Όταν τελικά ο Gehrig έφτασε στη βάση του και βγήκε το out, ο Murphy του φώναξε "καλή φάση Lou".
Κατά τα μέσα του καλοκαιριού του 1939 η γυναίκα του Gehrig μίλησε με κάποιους γιατρούς και τελικά πήγε με τον άντρα της στο Σικάγο για εξετάσεις.
Έμειναν εκεί 6 ήμερες και τελικά, στις 19 Ιουνίου, στα 36α γενέθλια του Lou, οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι έπασχε από ALS.
Η διάγνωση ήταν δραματική. Ταχύτατα αναπτυσόμενη ασθένεια με παράλυση των άκρων, δυσκολία στην ομιλία και την κατάπωση και τελικά θάνατο το αργότερο σε 3 χρόνια.
Άντεξε δύο. Πέθανε στις 2 Ιουνίου 1941. Ακριβώς την ίδια ημερομηνία κατά την οποία 16 χρόνια πριν είχε αναλάβει καθήκοντα στην πρώτη βάση, από την οποία δεν βγήκε ποτέ για 14 χρόνια.
Έμειναν εκεί 6 ήμερες και τελικά, στις 19 Ιουνίου, στα 36α γενέθλια του Lou, οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι έπασχε από ALS.
Η διάγνωση ήταν δραματική. Ταχύτατα αναπτυσόμενη ασθένεια με παράλυση των άκρων, δυσκολία στην ομιλία και την κατάπωση και τελικά θάνατο το αργότερο σε 3 χρόνια.
Άντεξε δύο. Πέθανε στις 2 Ιουνίου 1941. Ακριβώς την ίδια ημερομηνία κατά την οποία 16 χρόνια πριν είχε αναλάβει καθήκοντα στην πρώτη βάση, από την οποία δεν βγήκε ποτέ για 14 χρόνια.
Ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο
Στις 21 Ιουνίου του 1939 οι Yankees ανακοίνωσαν την αποχώρηση του Gehrig.
Αμέσως ξεκίνησε να δημιουργείται μία λαϊκή απαίτηση για μία ημέρα κατά την οποία θα τιμούσαν τον ιστορικό παίκτη τους. Κάποιοι πρότειναν αυτό να γινόταν κατά το All Star Game, ο πρόεδρος των Yankees όμως, μη θέλωντας να βάλει τον Gehrig δίπλα σε άλλους πολύ γνωστούς παίκτες, οργάνωσε την "Lou Gehrig Appreciation Day" στις 4 Ιουλίου. 61.808 άνθρωποι γέμισαν ξέχειλα το γήπεδο για να χαιρετήσουν το Σιδερένιο Άλογο.
Το κλίμα ήταν φυσικά βαρύ.
Μίλησαν διάφοροι.
Εκεί ήταν και ο Babe Ruth που αγκάλιασε τον Gehrig, αν και δεν τα πήγαιναν και πάρα πολύ καλά. Ήταν εκει όλοι οι επίσημοι των Yankees και της πόλης. Του έδιναν διάφορα βραβεία και αναμνηστικά τα οποία άφηνε στο έδαφος καθώς δεν μπορούσε να τα κρατήσει ούτε για λίγο στα χέρια του, ενώ γύρω του βρισκόντουσαν φωτογράφοι που έκλαιγαν χωρίς να το κρύβουν.
Κάποια στιγμή λοιπόν ζήτησαν από τον Lou να μιλήσει. Αρχικά τους είπε όχι. Στο τέλος όμως ενέδωσε. Η ομιλία του έμεινε γνωστή με τον τίτλο "Ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο" και ήταν τόσο αξύμωρο να το λέει αυτό ένας άνθρωπος που πέθαινε, που έχει μείνει στην ιστορία ως η πιο συγκινητική ομιλία που έδωσε ποτέ αθλητής.
Αμέσως ξεκίνησε να δημιουργείται μία λαϊκή απαίτηση για μία ημέρα κατά την οποία θα τιμούσαν τον ιστορικό παίκτη τους. Κάποιοι πρότειναν αυτό να γινόταν κατά το All Star Game, ο πρόεδρος των Yankees όμως, μη θέλωντας να βάλει τον Gehrig δίπλα σε άλλους πολύ γνωστούς παίκτες, οργάνωσε την "Lou Gehrig Appreciation Day" στις 4 Ιουλίου. 61.808 άνθρωποι γέμισαν ξέχειλα το γήπεδο για να χαιρετήσουν το Σιδερένιο Άλογο.
Το κλίμα ήταν φυσικά βαρύ.
Μίλησαν διάφοροι.
Εκεί ήταν και ο Babe Ruth που αγκάλιασε τον Gehrig, αν και δεν τα πήγαιναν και πάρα πολύ καλά. Ήταν εκει όλοι οι επίσημοι των Yankees και της πόλης. Του έδιναν διάφορα βραβεία και αναμνηστικά τα οποία άφηνε στο έδαφος καθώς δεν μπορούσε να τα κρατήσει ούτε για λίγο στα χέρια του, ενώ γύρω του βρισκόντουσαν φωτογράφοι που έκλαιγαν χωρίς να το κρύβουν.
Κάποια στιγμή λοιπόν ζήτησαν από τον Lou να μιλήσει. Αρχικά τους είπε όχι. Στο τέλος όμως ενέδωσε. Η ομιλία του έμεινε γνωστή με τον τίτλο "Ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο" και ήταν τόσο αξύμωρο να το λέει αυτό ένας άνθρωπος που πέθαινε, που έχει μείνει στην ιστορία ως η πιο συγκινητική ομιλία που έδωσε ποτέ αθλητής.
Το σύνολο της ομιλίας δεν έχει διασωθεί σε βίντεο, καθώς μονταρίστηκε για τα επίκαιρα που πρόβαλαν τότε τα σινεμά, είναι όμως αλήθεια, ότι τα σημεία που έχουν επιλεγεί πραγματικά σηκώνουν την τρίχα.
"Φίλαθλοι, εδώ και δύο εβδομάδες διαβάζετε για την κακή τύχη που με βρήκε. Κι όμως σήμερα θεωρώ ότι είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος σε όλο τον κόσμο. Και μπορει να με βρήκε μία ατυχία, έχω όμως πάρα πολλά πράγματα για να ζήσω. Σας ευχαριστώ."
Εκείνη την ημέρα οι Yankees απέσειραν τον αριθμό 4 που έφερε τόσα χρόνια στην πλάτη του ο Gehrig. Ήταν η πρώτη φορά που ένας παίκτης σε οποιοδήποτε άθλημα λάμβανε αυτή την τιμή.
Ρεκόρ που δεν έχουν καταρριφθεί
Ο Lou Gehrig ήταν ένας εκπληκτικός παίκτης.
Σε μία εποχή που οι αθλητές δεν είχαν τις δυνατότητες βελτίωσης και μέτρησης που έχουμε σήμερα. Κι όμως υπάρχει μία σειρά ρεκόρ που δεν έχουν καταρριφθεί ακόμη.
Και φανταστείτε πόσο ψηλότερα θα ήταν ο πήχης αν ο Lou δεν είχε φύγει πρόωρα.
Σε μία εποχή που οι αθλητές δεν είχαν τις δυνατότητες βελτίωσης και μέτρησης που έχουμε σήμερα. Κι όμως υπάρχει μία σειρά ρεκόρ που δεν έχουν καταρριφθεί ακόμη.
Και φανταστείτε πόσο ψηλότερα θα ήταν ο πήχης αν ο Lou δεν είχε φύγει πρόωρα.
RBI από παίκτη της πρώτης βάσης: 1.995 (πρώτος και τέταρτος σε όλες τις θέσεις)
Ποσοστό on base από παίκτη της πρώτης βάσης: ,447 (πρώτος και τέταρτος σε όλες τις θέσεις)
Ποσοστό slugging από παίκτη της πρώτης βάσης: ,632 (πρώτος και τρίτος σε όλες τις θέσεις)
Πόντοι που σκόραρε παίκτη της πρώτης βάσης: 1.888 (δεύτερος)
Average από παίκτη της πρώτης βάσης: ,340 (τέταρτος)
Walks από παίκτη της πρώτης βάσης: 1.508 (πέμπτος)
Ποσοστό on base από παίκτη της πρώτης βάσης: ,447 (πρώτος και τέταρτος σε όλες τις θέσεις)
Ποσοστό slugging από παίκτη της πρώτης βάσης: ,632 (πρώτος και τρίτος σε όλες τις θέσεις)
Πόντοι που σκόραρε παίκτη της πρώτης βάσης: 1.888 (δεύτερος)
Average από παίκτη της πρώτης βάσης: ,340 (τέταρτος)
Walks από παίκτη της πρώτης βάσης: 1.508 (πέμπτος)
*Το 2014 στα ταμεία του Ιδρύματος μπήκαν 15,6 εκατ. δολάρια, ενώ
την ίδια περίοδο το 2013 είχαν εισρεύσει μόλις 1,8.
Και για να ξέρετε πως γίνεται αυτό, να σας πω ότι όποιος δέχεται την πρόκληση
του δημόσιου αυτομπουγελώματος οφείλει να δώσει 10 δολάρια.
Αν δεν τολμήσει το αυτομπουγέλωμα πρέπει να δώσει 100 δολάρια.
Κάποιοι όπως ο Τσάρλι Σιν αυτομπουγελώθηκαν με δολάρια -10.000
για να είμαστε ακριβείς- και τα δώρισαν στο ίδρυμα.
Μάλιστα ο ηθοποιός είπε:
"Τα παγάκια λειώνουν. Τα χρήματα μένουν."
την ίδια περίοδο το 2013 είχαν εισρεύσει μόλις 1,8.
Και για να ξέρετε πως γίνεται αυτό, να σας πω ότι όποιος δέχεται την πρόκληση
του δημόσιου αυτομπουγελώματος οφείλει να δώσει 10 δολάρια.
Αν δεν τολμήσει το αυτομπουγέλωμα πρέπει να δώσει 100 δολάρια.
Κάποιοι όπως ο Τσάρλι Σιν αυτομπουγελώθηκαν με δολάρια -10.000
για να είμαστε ακριβείς- και τα δώρισαν στο ίδρυμα.
Μάλιστα ο ηθοποιός είπε:
"Τα παγάκια λειώνουν. Τα χρήματα μένουν."
*το διάβασα ολόκληρο εδώ : Constantinos Davlos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου