το «Μάννα» της ΜΑΝΗΣ

Μάνη, 
το σημαντικότερο πέρασμα ορτυκιών στην Ελλάδα.

Η περιοχή της Μάνης, μέχρι και τη δεκαετία του 1980 κατά την οποία 

η ανάπτυξη του οδικού δικτύου και ο εξηλεκτρισμός των απομακρυσμένων 

οικισμών επέφεραν ανατροπές στο φυσικό τοπίο, 

αποτελούσε τον σπουδαιότερος κυνηγότοπο ορτυκιών.

Κατά την εν λόγω δεκαετία η παράλληλη μετακίνηση του ντόπιου πληθυσμού   

προς τα αστικά κέντρα μείωσε τη γεωργική παραγωγή,  

αφήνοντας μεγάλες ακαλλιέργητες, άγριες και εγκαταλελειμμένες εκτάσεις 

και συρρίκνωσε δραστικά το πλήθος των καταφυγίων 

και τους πόρους τροφής των αποδημητικών πτηνών.

Μέχρι τότε τα αρδίκια (ορτύκια) αποτελούσαν  βασική  πηγή διατροφής 

και το κυνήγι τους κύρια πηγή εισοδήματος των κατοίκων 

του ξεχασμένου τόπου της Μάνης.

Το Πόρτο Κάγιο, το Ταίναρο, η Οχιά, τα Κοκκινόγια 

και ο Μιανές (το έρημο ξεμόνι της Βάθειας), αποτελούσαν τις 

πιο φημισμένες περιοχές στις οποίες τα ορτύκια, διέκοπταν το ταξίδι τους 

για να ανακάμψουν και να ανακτήσουν δυνάμεις, 

πριν συνεχίσουν  για την Κρήτη και τον τελικό τους προορισμό, την Αφρικανική ήπειρο. 

Χιλιάδες σμήνη από ορτύκια σκοτείνιαζαν τον ουρανό της Μάνης, 

στο ταξίδι  προς Αφρική αποτελώντας πολύτιμο λάφυρο για τους Μανιάτες. 

Τα έπιαναν την ώρα που κουρασμένα ξαπόσταιναν στους κάβους τα πάστωναν, 

για να βγάλουν το χειμώνα, ή τα μοσχοπουλούσαν στη Φραγκιά.

Ήταν τόσο μεγάλη η αξία των ορτυκιών για τους Μανιάτες, που όσοι δεν ήταν σε θέση να κυνηγήσουν με απόχη, επιστράτευαν μέχρι και τις γάτες τους. 

Φρόντιζαν ώστε η γάτα τους κατά το αρδυκολόη να έχει μικρά. 

Φυλάκιζαν τα γατάκια τη νύχτα και οι γάτες κουβαλούσαν μέχρι το πρωί τα αρδίκια, 

πολλές φορές περισσότερα από όσα έπιανε ο καλύτερος κυνηγός.

Το κυνήγι των ορτυκιών δεν απαιτούσε μόνο....[...]


*οι πληροφορίες από τό blog ΜΑΝΗ Μάνα Γη
*καί ολόκληρο τό άρθρο ΕΔΩ : http://maniearth