Το χαρούπι, ένα τρόφιµο «επιβίωσης», µέχρι πρόσφατα δεν περνούσε
το κατώφλι του σπιτιού µας ακριβώς επειδή συνδέθηκε µε δύσκολες εποχές
πολέµου και πείνας.
Το αλεύρι του χαρουπιού, όµως, είναι ένα εξαιρετικό υλικό
και µε αυτό γίνονται απίθανα γλυκά και ψωµιά.
Χρησιµοποιείται στη ζαχαροπλαστική σε κέικ, κουλουράκια, µπισκότα,
χαρίζοντάς τους ζεστό καφέ χρώµα και γεύση που θυµίζει σοκολάτα.
Επειτα είναι τα χόρτα.
Αγριοράδικα, µολόχες, κρίταµα, τσουκνίδες, τσιτσίραβλα µπήκαν
σε τάρτες µε λευκά τυριά, έκαναν συντροφιά στα όσπρια,
πλεύρισαν τον µπακαλιάρο, φρεσκάρισαν τις σαλάτες και,
κυρίως, µας έκαναν να δούµε αλλιώς τη φύση.
Δεν είναι µόνο τοπίο, δεν είναι φόντο στην εκδροµή µας
ούτε ταινία που παίζεται στα παράθυρα του αυτοκινήτου.
Είναι η παντοδύναµη φύση που µας αγκαλιάζει,
µας γεµίζει αρώµατα και µας τρέφει.
Πολλά τα υλικά που επιστρέφουν δριµύτερα.
Είναι το πλιγούρι, το αλεσµένο σιτάρι δηλαδή.
Εφτιαχναν µε αυτό πιλάφι και ντολµάδες, σήµερα όµως µπαίνει
σε ριζότο και σαλάτες.
Είναι ακόµη τα γογγύλια ή ρέβες που τρώγονται ωµές,
τριµµένες ως σαλάτα, αλλά γίνονται και πουρές
που συνοδεύει παχιά πουλερικά και κόκκινα κρέατα.
Το πετιµέζι έπειτα, που γίνεται δροσιστικό ρόφηµα
(1 µέρος πετιµέζι - 3 µέρη παγωµένο νερό) ή και σος στο παγωτό καϊµάκι.
Η θρεψίνη, η γλυκόξινη κρέµα από σταφύλι,
που κάποτε αλειφόταν στο ψωµί, γίνεται γέµιση σε κρέπες και κέικ.
( ... )
από : http://www.tovima.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου