Η Καισαριανή στην Εθνική Αντίσταση

αναδημοσίευση από : http://2gym-kaisar.att.sch.gr

Η προσφυγική Καισαριανή μαζί με το δημοκρατικό λαό της Ελλάδας συμμετείχε ενεργά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών. Στη μικρή αυτή συνοικία της Αθήνας χύθηκε πολύ αίμα και πολλές ανθρώπινες ζωές χάθηκαν από τις κακουχίες της κατοχής, δόθηκαν πολλές μάχες και καταγράφηκαν ηρωικές πράξεις.

Η συμμετοχή των κατοίκων της Καισαριανής στην αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στον ξένο κατακτητή αποτελεί κορυφαία ιστορική πράξη, γεγονός που της έδωσε τιμητική θέση στις σελίδες των ιστορικών και μαρτυρικών πόλεων της Ελλάδας. Οι κάτοικοί της συμμετείχαν σε αντιστασιακές οργανώσεις και σε αιματηρές μάχες που διεξάγονταν μέσα στη συνοικία από σπίτι σε σπίτι κατά τη διάρκεια της κατοχής. Η αντιστασιακή αυτή στάση της προκαλούσε την οργή των κατακτητών και των εγχώριων συνεργατών τους, αλλά και το σεβασμό και την εκτίμηση των πατριωτών και του ελληνικού λαού. Στην προσφυγική αυτή γειτονιά επί κατοχής δούλευαν τέσσερα τυπογραφεία και αρκετοί πολύγραφοι που τύπωναν προκυρήξεις και παράνομες εφημερίδες που ανύψωναν το ηθικό του λαού μας.

Στη διάρκεια της κατοχής η Καισαριανή δέχθηκε τρομερά πλήγματα από τους κατακτητές. Η αντίσταση που προέβαλε η συνοικία οδηγούσαν τους κατακτητές σε αντίποινα. Η ολοκληρωτική έλλειψη τροφίμων και η πείνα, οι αρρώστιες και οι θάνατοι ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου.


Οι δυσμενείς αυτές συνθήκες όμως δεν καταφέρνουν να κάμψουν το ηθικό των κατοίκων της. Τα μπλόκα των κατακτητών στη συνοικία πληθαίνουν και αρκετοί Καισαριανιώτες εκτελούνται ή αγνοούνται. Μια από τις τραγικές πράξεις της περιόδου αυτής γράφτηκε στις 16 Ιουνίου 1944 στο Μοναστήρι Καισαριανής, όπου δέκα παλληκάρια ήταν ο αιμάτινος φόρος στο βωμό της λευτεριάς. Όμως αυτός δεν ήταν ο μόνος αιμάτινος φόρος που έδωσε η συνοικία που θρηνεί ακόμη 118 αγωνιστές κατοίκους της.


Επιπλέον το Σκοπευτήριο της Καισαριανής έμελε να γίνει το “ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ”.
Ο χώρος του Σκοπευτηρίου, πριν το ’22 ήταν μια δασώδης και  βραχώδης περιοχή που χρησίμευε για τη σκόπευση των στρατιωτών και ειδικά του πυροβολικού σώματος.
Ο ερχομός των Ελλήνων προσφύγων στην Αθήνα προκάλεσε τεράστιο θέμα εγκατάστασής τους  σε διάφορες περιοχές της Αττικής. Μια τέτοια περιοχή ήταν και η Καλλιθέα, στην οποία υπήρχε τότε το Σκοπευτήριο. Προκειμένου να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες απαλλοτριώθηκε από το κράτος η περιοχή του Σκοπευτηρίου της Καλλιθέας και στη συνέχεια προχώρησαν οι ενέργειες για νέο χώρο.
Ο νέος τόπος που επιλέχθηκε ήταν η Καισαριανή. Συγκεκριμένα, μεταβιβάστηκε μια έκταση εμβαδού 710 στρεμμάτων της Καισαριανής στην Πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρεία (ΠΣΕ), με την προϋπόθεση ότι το χώρο θα χρησιμοποιούν οι ένοπλες δυνάμεις. Αργότερα, παραχωρήθηκε και στον  Όμιλο Φιλάθλων Κυνηγετικού Όπλου (Ο.Φ.Κ.Ο).

Στον ιερό αυτό χώρο εκτελέστηκαν από τους κατακτητές Έλληνες πατριώτες και αγωνιστές από κάθε άκρη και γωνιά της Ελλάδας. Οι εκτελέσεις στο Σκοπευτήριο ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Ο λαός της Καισαριανής αντιμετώπισε τη φρίκη και την αγριότητα του φασισμού μπροστά στα μάτια του.



Το 1942 εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο Καισαριανής 13 πατριώτες και το 1943 άλλοι 147. Το 1944 καθώς οι κατακτητές αισθανόταν ιδιαίτερα ανασφαλείς εκτελέσαν 440 πατριώτες, τους 200 από αυτούς την Πρωτομαγιά του 1944. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και η 16χρονη μαθήτρια Ηρώ Κωνσταντοπούλου, της οποίας το όνομα φέρει η οδός μπροστά από το σχολείο μας. Όμως στο Σκοπευτήριο Καισαριανής εκτελέστηκαν και 25 αντιφασίστες στρατιώτες του κατακτητή (20 Ιταλοί και 5 Γερμανοί).


Στην πορεία τους προς το σκοπευτήριο οι μελλοθάνατοι έριχναν σημειώματα προς τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που τα συνέλεγαν οι κάτοικοι. Τα σημειώματα αυτά μαρτυρούν το θάρρος και την αυταπάρνησή τους. Μετά την εκτέλεση μεταφέρονταν στις καρότσες σκουπιδιάρικων αυτοκινήτων και από τις ρωγμές που υπήρχαν σε αυτές, οι δρόμοι της Καισαριανής γέμιζαν αίματα.

Το Σκοπευτήριο Καισαριανής στις μέρες μας είναι το σύμβολο της ηρωικής αντίστασης ενός λαού, είαι ο χώρος που οι ήρωες μας πέρασαν στο Πάνθεον της Ιστορίας.