2+2=5

*Η φράση “2+2=5″ προέρχεται απο το 1984 του Όργουελ.

Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι δύο έννοιες τελείως σχετικές. 
Υπάρχουν με διαφορετική μορφή και έχουν διαφορετική σημασία 
για τον καθένα από εμάς. 
Είναι λέξεις, και σαν λέξεις επιδέχονται ερμηνείας, πόσο μάλλον 
όταν χρησιμοποιούνται, μεταλλάσσονται και διαστρεβλώνονται συνεχώς. 
Υπάρχει η απόλυτη αλήθεια η σχετίζεται αυτή με το τι θεωρεί ο καθένας ως αλήθεια; 

Ένα φύλλο έχει πράσινο χρώμα. 

Εάν όμως όλοι μας, με κάποιον τρόπο, μπορούσαμε να πειστούμε ότι 
το χρώμα του είναι κόκκινο η κίτρινο, 
δεν θα το έκανε αυτό αλήθεια και πραγματικότητα; 
Δεν θα ήταν όντως κόκκινο το φύλλο; 

Εάν, ασχέτως των μαθηματικών αποδείξεων, παραδεχόμασταν 
όλοι ότι 2+2 μας δίνει σύνολο 5, τότε αυτό δεν θα ήταν αλήθεια; 

Δεν θα ήταν, όχι θεωρία, αλλά πραγματικότητα για όλους; .... 
[...]
http://withoutreasonorrhyme.wordpress.com/2012/11/18/225/
>--------------#--------------< 

The phrase "two plus two equals five" ("2 + 2 = 5") is a slogan used in many different forms of media, but more specifically in George Orwell's Nineteen Eighty-Four^[1] as an example of an obviously false dogma one may be required to believe, similar to other obviously false slogans by the Party in the novel. It is contrasted with the phrase "two plus two makes four", the obvious—but politically inexpedient—truth. Orwell's protagonist, Winston Smith, uses the phrase to wonder if the State might declare "two plus two equals five" as a fact; he ponders whether, if everybody believes it, does that make it true? 
[...]

In Fyodor Dostoyevsky's Notes from Underground, the protagonist implicitly supports the idea of two times two making five, spending several paragraphs considering the implications of rejecting the statement "two times two makes four."

His purpose is not ideological, however. Instead, he proposes that it is the free will to choose or reject the logical as well as the illogical that makes mankind human. He adds: "I admit that twice two makes four is an excellent thing, but if we are to give everything its due, twice two makes five is sometimes a very charming thing too."

Dostoyevsky was writing in 1864. However, according to Roderick T. Long, Victor Hugo had used the phrase back in 1852. He objected to the way in which the vast majority of French voters had backed Napoleon III, endorsing the way liberal values had been ignored in Napoleon III's coup.^[3]....

^[...]

^{.wikipedia.org}