Αριστοκρατικόν!!!

Το κτίριο που βλέπετε στις φωτογραφίες δεν βρισκόταν στη Βενετία, στη Φλωρεντία 
ή στη Βιέννη ή σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. 
Ήταν το «κόσμημα» της περιοχής του Φαλήρου στην Αθήνα και αυτή ακριβώς 
ήταν και η ατυχία του...
Το 1903, ο τραπεζίτης Ιωάννης Πεσμαζόγλου εγκαινίασε το θαυμάσιο ξενοδοχείο «Ακταίον», 
στο Νέο Φάληρο. Το ξενοδοχείο χτίστηκε σε σχέδιο των αρχιτεκτόνων Ερνέστου Τσίλερ και Καραθανασόπουλου, κατά τα πρότυπα των «Palace» των ευρωπαϊκών λουτροπόλεων.

Ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της εποχής, με 160 υπνοδωμάτια και μεγάλες πολυτελέστατες αίθουσες υποδοχής και δεξιώσεων. Για την ανέγερση, την εσωτερική διακόσμηση και τον εξοπλισμό του δαπανήθηκε το τεράστιο για την εποχή ποσό των 2.000.000 δραχμών.

Όπως ήταν φυσικό, το εμβληματικό ξενοδοχείο υπήρξε ο πυρήνας της κοσμικής ζωής τόσο της λουτρόπολης του Φαλήρου όσο και των αστικών κέντρων των Αθηνών και του Πειραιά.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου εγκαταλείφθηκε για να ακολουθήσει η κατεδάφισή του από τον διαβόητο για τις κατεδαφίσεις δήμαρχο Πειραία Αριστείδη Στ. Σκυλίτση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, η οποία συμπίπτει χρονικά με τη χούντα, κατεδαφίστηκαν μεταξύ άλλων η Ράλλειος Σχολή, το ιστορικό Ρολόι του Πειραιά, το θεατράκι του Τσίλερ στο νέο Φάληρο, η βίλα Ζαχαρίου.

Μαζί με αυτά εξαφανίσθηκε και το μικρό τμήμα του κτιρίου που είχε διασωθεί κι άξιζε να διατηρηθεί σαν τεκμήριο μιας εποχής που χάθηκε οριστικά. Ένα αρχιτεκτονικό έγκλημα ανάμεσα στα τόσα που έγιναν στις ελληνικές πόλεις που ακόμη περιμένει δικαίωση...

Ioanna DoumaΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ





....το κτίριο ουσιαστικά καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς. 
Τα τελευταία απομεινάρια του κατεδαφίστηκαν σχετικά πρόσφατα. 
Τουλάχιστον γι' αυτή την κατεδάφιση δεν ευθύνεται ο Σκυλίτσης. 
Το Μετροπόλιταν είναι χτισμένο στο σημείο που υπήρχαν αυτά 
τα τελευταία απομεινάρια. Το Ακταίο καταλάμβανε πολύ μεγαλύτερη έκταση. 
Η φωτογραφία είναι απόσπασμα από αεροφωτογραφία της Γεωγραφικής 
Υπηρεσίας Στρατού του 1945 που δείχνει την περιοχή εκείνη του Νέου Φαλήρου.
Yannis Simos