....ειτε συλημενος ειτε ασυλητος, ο χωρος που θα βρεθει, θα ''συληθει'' μετα την ανασκαφη του....

.... Ειμαι πολυ συγκινημενος που παρακολουθω μερα με τη μερα να αναδυεται 
απο το χωμα τοση ομορφια....ασχετως του τι κρυβεται πισω απο την εισοδο... 
στην ανασκαφη στο Τυμβο Καστα στην Αμφιπολη... ειναι τοσο υπεροχη η ζωγραφισμενη γλυπτικη συνθεση με τις Σφιγγες και τα αρχιτεκτονικα μελη, που εχουν αναδειχτει 
μεχρι σημερα ....σας παροτρυνω να...

χαρητε την ομορφια της αρχαιας Αρχιτεκτονικης- Γλυπτικης- Ζωγραφικης Τεχνης 
που βλεπουμε να ξεδιπλωνεται καθημερινα μπροστα στα ματια μας, με οτι αλλο 
μας επιφυλασσει η συγκυρια 
τις επομενες μερες και να μην αφηνετε τις καθε ειδους Σειρηνες να σας αποσπουν 
την προσοχη απο το αναμφισβητητα σημαντικο γεγονος....γραφονται και λεγονται πολλα... 
ειναι φυσικο σε μια εποχη παρακμης σαν αυτη που ζουμε κατι τοσο εντυπωσιακο, 
να θελησουν ολοι οι μικροπρεπεις να σφετερηστουν τη λαμψη του... ομως το γεγονος 
παραμενει αστραφτερο... η Μεγαλη Τεχνη δεν επηρεαζεται απο τις παροδικες μικροτητες, απευθυνεται σε ολους και εκδικειται τους ασεβεις οταν ενω εκεινοι εχουν χαθει στη ληθη, 

Εκεινη λαμπει στους αιωνες των αιωνων....στον μικρο κυκλο της ζωης μας, 
δεν μας δοθηκε αλλη φορα η ευκαιρια για να παρακολουθησουμε κατι αναλογο 
στην καθημερινη του εξελιξη.....ειναι κριμα να μην γευτουμε την μοναδικοτητα 
του, τωρα που τελειωνει ο χρονος της προστασιας του απο την μητερα γη.... 
χωρις αμετροεπεια και υπερβολες... και δεν ειναι υπερβολη να αναμενουμε 
για το καλυτερο, εστω κι αν αυτο δεν ερθει....ετσι κι αλλιως ο ποιητης το εχει 
προφητεψει προ πολλου...η μοιρα του ειναι προδιαγεγραμμενη...
ειτε συλημενος ειτε ασυλητος, ο χωρος που θα βρεθει, 
θα ''συληθει'' μετα την ανασκαφη του....

Ακουστε τον ''Εφιαλτη Της Περσεφονης'' απο τα ''ΠΑΡΑΛΟΓΑ'' 
του Μανου Χατζηδακι στο μελοποιημενο ποιημα του Νικου Γκατσου...
ταχει πει ολα!!!... πανω απο 30 χρονια πριν...

Νικος Σαριδακης

Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι και άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
...Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
...Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
...Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς....