....καθώς, η Βρετανίδα συγγραφέας "εξωραΐζει" τους εισβολείς", διαβάζω στα Μέσα Ενημέρωσης και ήδη απαριθμούν για το βιβλίο:
-Για τα γεγονότα του 1963-1964 επιρρίπτει την ευθύνη στους Ελληνοκυπρίους ως "αιμοσταγείς και καταπιεστές των Τουρκοκυπρίων".
-Δικαιολογεί τους βομβαρδισμούς του 1963-1964 από τους Τούρκους και τις δολοφονίες αμάχων, μη αναφέροντας ότι η Τουρκία μετέφερε κατ’ εξακολούθηση στρατιωτικό υλικό από το 1958 στο νησί με στόχο τη διχοτόμηση.
-Αφήνει να εννοηθεί πως η δημιουργία τουρκικών θυλάκων το 1963 και το 1964 ήταν το αποτέλεσμα των διώξεων και της καταπίεσης των Ελληνοκυπρίων εναντίον των Τουρκοκυπρίων.
-Γράφει πως η εισβολή του 1974 πραγματοποιήθηκε για την προστασία των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκύπριους της ΕΟΚΑ Β’ και τους Ελλαδίτες αξιωματικούς.
-Υποστηρίζει πως 40.000 Τουρκοκύπριοι από τον Νότο έγιναν πρόσφυγες το 1974. Από ποιον εκτοπίστηκαν οι Τουρκοκύπριοι;
-Μόνος κακός, εμφανίζεται ο Γεώργιος Γρίβας. Καμία αναφορά βέβαια στον Ραούφ Ντενκτάς, στον αρχηγό της ΤΜΤ, στους δολοφόνους των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού;
Η πρώην υπουργός Παιδείας Κλαίρη Αγγελίδου λέει σχετικά: "H διάκριση που κάνει η κυρία Χίσλοπ υπέρ των Τουρκοκυπρίων είναι εμφανής σε έναν μελετητή, που, παρ’ όλη την καλοπροαίρετη διάθεσή του, δεν μπορεί να μην επισημάνει τις εμβόλιμες διολισθήσεις στο κείμενο. Δεν μιλά για το δράμα των αγνοουμένων, αιχμαλώτων πολέμου, αυτών που πυροβολήθηκαν από την ΤΜΤ, όντας αιχμάλωτοι πολέμου και που τους θάβουμε με πόνο ψυχής κάθε μέρα ως σήμερα, 40 χρόνια μετά.Ο Ελληνοκύπριος παρουσιάζεται κακούργος, εκμεταλλευτής, κομπιναδόρος, κλέφτης, ενώ ο Τουρκοκύπριος ανιδιοτελής, συμπονετικός, αλτρουιστής. Αυτό δεν είναι πολιτική;".
Δεν μπορεί όμως να αγνοήσει κανείς και στην περίπτωση της "Ανατολής" της Β. Χίσλοπ, -με τα όσα ελαφρυντικά κι αν της παρέχει η "συγγραφική αδεία" ελευθερία που να έχει ο μυθιστοριογράφος στην φαντασιακή ανάπλαση του αντικειμένου που μ' αυτό καταπιάνεται- πως και εδώ, αμφισβήτηση ιστορικών γεγονότων βλέπουμε, εξίσωση θύτη και θύματος, ωραιοποίηση του εισβολέα και σφαγέα και συκοφάντηση του ανθρώπου που δέχεται εισβολή και αντιστέκεται, απόπειρα επομένως να ξαναγραφεί η ιστορία στη σκέψη και τη συνείδηση πολλών απο κείνους που θα το διαβάσουν, ιδιαίτερα τις νεες γενιές που δεν έχουν ζήσει την εποχή εκείνη, και μάλιστα όταν τούτο επιχειρείται με το γλαφυρό περιτύλιγμα της μυθιστορηματικής πλοκής, από μια αναμφίβολα ταλαντούχα, -χαρισματική μπορεί κανείς να πει- συγγραφέα, ίσως γίνεται πιο αποτελεσματικό, επομένως και πιο επικίνδυνο...
"Πάντ' ανοιχτά πάντ' άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας", πρέπει να έχομε!
Αυτό, μην το ξεχνάμε ποτέ...
*απόσπασμα απο δημ/ση του Δημήτρης Κ. Τζανακάκης
*ΕΔΩ: https://www.facebook.com/dtzanakakis/posts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου